ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Από dim-Kyr
Η αίθουσα ήταν απο τις κλασσικές κιτσοκινέζικες με θιβετιανό ρεκόρ. Το κόκκινο και το χρυσό επικρατούσαν. Μπανάλ κουρτίνες, βαρυά ξύλινα έπιπλα και μοκέτα στα πατώματα απο άκρη σε άκρη ολοκλήρωναν την συνηθισμένη εικόνα ξενοδοχείου στο Θιβέτ.
Καλά αυτή η dim-kyr ήταν μαζί μας και δε το ξέραμε; Βρε κουμπάρα αυτή δεν είναι το επίτιμο μέλος του ΚΤΕΛ Λάος, πώς βρέθηκε εδώ; Το πνεύμα της, το κάρμα της , το σώμα της τι τελικά ήταν μαζί μας;;; Που ήταν κρυμμένη; Γιατί η αίθουσα φαγητού, αν προσθέσεις και λίγο Λουδοβίκο 6ο ήταν ακριβώς έτσι όπως την περιέγραψε.
Που καθόταν και δεν την είδε κανένας. Φαραγιάννη την είχες πάρει μαζί σου και το έκρυβες. Έφαγε από κάποιο πιάτο;;;; Περίεργο!!! Γιατί δεν πλήρωσε το μερτικό της ή κάτι τις τελικά;;;;
Η καντέμα Ιωάννα, ναι, ναι έχω τους λόγους μου, είναι αλήθεια δεν έριξε το επίπεδό της ποτέ, ποτέ! Επίπεδο 3 από την αρχή μέχρι τέλους. Ααααααααα όχι το βράδυ ήταν επιπέδου 1+. Μας είχε υποσχεθεί μια βραδιά MasterChef, θα γλύφουμε τα δάκτυλά μας από τις gourmet γεύσεις που κανόνισε να εισέλθουν στα άδεια στομάχια μας.
Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτό το κυριλάτο μασουλάδικο. Τα επί 20 λεπτά κουνήματα, μιμήσεις , χαζοανέκδοτα, αμερικανοαστεία του Κινέζου μάνατζερ προσπαθώντας να κάνει καθυστέρηση; Τα γεμάτα καυτό νερό ποτήρια που μας έδιναν κάθε πέντε λεπτά για να ξεχάσουμε την πείνα μας, αχνίζαμε σαν βραστήρες, μέχρι που παραγγείλαμε σκέτα φύλλα πράσινου τσαγιού να μασήσουμε για να γλυκάνουμε την κατάσταση. Ο ιδρώτας ποτάμι. Ξεχνιέται εκείνη η ακατάπαυστη φλυαρία της Κινέζούλας, από πού ήρθε , τι σπούδασε, πότε το κάνουν οι Κινέζοι, από πια πόλη κατάγεται, Chengdu ο παράδεισος…….μια πόλη πέρα από τα σύνορα με το Θιβέτ……. Αυτό ήτανε, είπες σύνορα, όχι δεν είπα,…….είπες, όχι δεν είπα. Επιτέλους ο χαζοκινέζος σταμάτησε, της έριξε ένα βλοσυρό βλέμμα, μας κοίταξε αμήχανα. Εγώ να επιμένω είπες σύνορα, άρα αναγνωρίζεις ότι υπάρχει χώρα που λέγεται Θιβέτ!!! Αυτή άρχισε να ουρλιάζει, όχι δεν είπα…είπες! Κάτι ξεστόμισε για εξορίες, ερήμους, Ιαγούρους και δεν μου ξαναμίλησε από τότε. Ασχολήθηκε μόνο με την Ιωάννα, της είχε ιδιαίτερη αδυναμία………αυτό φάνηκε αργότερα δε το συζητάμε.
Ουφ επιτέλους έφτασε το πρώτο πιάτο,
η ημετέρα κουμπάρα ως Μπουμπούκα του MasterChef ανακοινώνει φασολάκια μαυρομάτικα με καλαμπόκι, η Φούλα ετοίμασε τη μηχανή δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε ενώ το άγρυπνο μάτι της Ίριδας μέτρησε 36 φασολάκια και 24 καλαμποκόσπορους δηλ. προσέξτε είναι 6 και 4 για τον καθένα, Μέρκελ δεύτερη πια και αυτή. Οι υπόλοιποι ετοιμάσαμε τα ξυλάκια για να δούμε πως θα καμακώσουμε τα φασολάκια μας, η Κινέζα σε άπταιστα καντονέζικα περιέγραφε την επιτυχία του 5ετούς πλάνου παραγωγής φασολιών της επαρχίας Χιαντζί, ο μάπετ κινέζος συνέχιζε τα δικά του, ενώ ταυτόχρονα έδειχνε και ένα χάρτη της Κίνας στην κινέζα, που θα τη στείλει ο σύντροφος Κσιάο μάλλον. Επιτέλους η Φούλα τελείωσε και η Ιωάννα περιστρέφει με λιγωμένα μάτια περιχαρής το τραπέζι ροδέλα. Μία, δύο, τρεις, πέντε προσπάθειες τελικά καταφέρνουμε να πιάσουμε από δύο τρία φασολάκια έκαστος, ετοιμαζόμαστε να τα εισάγουμε στο αδηφάγο στόμα μας όταν ακούγεται το ουρλιαχτό της Φούλας -μη… μου βγήκε κουνημένη η φωτογραφία και δίνει μία στροφή απότομη στο περιστρεφόμενο τμήμα του τραπεζιού. Τα φασολάκια της Ισαβέλλας έπεσαν στο πάτωμα , της Ίριδας πετάχτηκαν στον αέρα, ένα το απέκρουσε η Κινέζα, τα δικά μου στο τραπέζι- η Ιωάννα κατάφερε να συγκρατήσει ένα δύο , ούρλιαζε έχω δύο, έχω δύο ………πάει να τα βάλει στο στόμα της τη σπρώχνει η Ιριδα με το γνωστό καυστικό χιούμορ……..τι λες μωρή που εσύ θα τρως και εμείς θα κοιτάμε. Ποιος είδε το Βούδα και δεν τον φοβήθηκε, της είπε κάτι ψυθιριστά για τον πατέρα της αλλά την κατάσταση σώζει
το δεύτερο πιάτο καγιαμάς ανακοινώνει πάλι η Ιωάννομπουμπούκα, η Ισαβέλλα δηλώνει ότι θα φάει μόνο από αυτό το πιάτο…τη λυπηθήκαμε, της το αφιέρωσε η Ιωάννα η αλήθεια να λέγεται δίνοντας της και το μοναδικό πιρούνι της περιοχής, ενώ όλοι οι άλλοι πιάνουμε μια συζήτηση αν μπορούμε να κάνουμε βελονισμό με ξυλάκια για την πείνα, ο μάνατζερ άρχισε να μας δείχνει τις χορευτικές ικανότητές του ως FredAstairτης κίνας, μαζέψου να του ουρλιάζει ο Δημήτρης, η Φούλα να προσπαθεί να ηρεμήσει τον Δημήτρη, η κινέζα να μελετά το χάρτη, έρχεται το τρίτο πιάτο,
κάτι σε κρέας λέει η μπουμπούκα, βγαίνει βέβαια το απαγορευτικό για τη φωτογράφισή του, η Ίριδα σπρώχνει λίγο τη καρέκλα της Φούλας μήπως και πέσει και καταφέρουμε να αρπάξουμε κανένα κοψίδι, μπααααααα τίποτε. Άντε πάλι το μαρτύριο του ξυλακίου για να πιάσεις ένα μάτι, αυτί, αμελέτητο τι ήταν τέλος πάντων αυτό από γιακ. Ο Δημήτρης είπε να τα πάρουμε να σολιάσουμε κάτι παπούτσια που έχουμε, μασούσαμε ώρα προσπαθώντας να κρατηθούμε σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον
-Δε πάει και πιο πέρα η δικιά μου να το φτύσω σε καμιά γωνία παραπονιέται η Ιωάννα. Τι ήταν να το πει με το που γύριζαν κεφάλι οι Καντονέζοι φτου εμείς τη σόλα. Τρίτο πιάτο και δεν έχουμε φάει τίποτα. Chefτι θα γίνει;;
Ευτυχώς έρχεται η επόμενη πιατέλα. Τι είναι αυτό κουμπάρα;; Δε ξέρω μανάρι μου , κάτι γευστικό μου είπε , κρεατικό μάλλον.
-Αλτ. Μακριά τα χέρια σας …καλά χωρίς σχόλια αυτό.
Η μπουμπούκα άρχισε τις ερωτήσεις στην κινέζα τι είναι αυτό από ποιο πλάνο κολλεκτίβας το φέρατε, χοιρινό μπούτι φούρνου; Όχι ..Φιλετάκια με μανιτάρια;; όχι, μπουκίτσες γαλοπούλας;;; όχι ..μα τι είναι τέλος πάντων, οπότε ήρθε η ανακάλυψη ………..ακριδούλες καθαρισμένες , βουτηγμένες σε χυλό, τηγανιτές με κάποιο είδος ζελέ από πάνω. Πανιάσαμε, κιτρινίσαμε, αρχίσαμε να βρίζουμε την Ιωάννα, βρε χάθηκε λίγο γλυκόξινο κοτόπουλο, εεεεε χάθηκε; Η ημετέρα έχοντας τη λερωμένη τη φωλιά της άρχισε να φωνάζει να προσέξουμε γιατί η παραβατική συμπεριφορά τιμωρείτε με εγκλεισμό. Αρχίσαμε να βλέπουμε με κακία την Ισαβέλλα να τελειώνει τον καγιαμά, ο Δημήτρης ακάθεκτος ..μήπως έχετε και λίγο ψωμάκι να βουτήξουμε στη σαλτσούλα, η Ίριδα και εγώ να ψάχνουμε για αντικαταθλιπτικά χάπια. Ευτυχώς ήρθε ταμάμι και ρύζι. Τι κινέζικο μενού θα ήταν χωρίς ολόλευκο, μυρωδάτο βουδικό ρυζάκι. Επιτέλους να φάμε λίγο ρύζι , κατιτίς ρε παιδιά και ας το πιάναμε με τα χέρια για να το κάνουμε μπουκίτσες, μαζί με το καυτό νερό που έρεε άφθονο την έκανες τούμπανο.
Αρχίσαμε να το βλέπουμε θετικά το πράγμα. Τι είναι ένα γεύμα; Να μαζευόμαστε όλοι μαζί , να μοιραζόμαστε την τροφή άμα υπάρχει αλλά και τους κώδικες που μας βοηθούν να επικοινωνούμε και να προσδιορίζουμε την ταυτότητά μας.
-Δε θέλω να μοιραστώ τίποτε ουρλιάζει η Ιωάννα χαμογελώντας στην Κινέζα που της έλεγε κάτι για την Αίγυπτο. Αυτές οι δύο είχαν βρει το δικό τους κώδικα επικοινωνίας.
Ααα τι είναι αυτό που έρχεται Chef, χωριάτικη ή fusion;
-Αλτ. Μακριά τα χέρια σας θέλω να βγάλω πανοραμική όλο το τραπέζι. Εσείς κάνετε ότι τρώτε.
-Φούλα πεινάμε, και εγώ όταν πεινάω βγαίνω εκτός εαυτού το κατάλαβες ουρλιάζει η μπουμπούκα;; Τα βλέπεις τα ξυλάκια;; Παιδιά (χαμηλόφωνα) θα την καταραστώ να μπλοκάρει η μηχανή, να της πέσει , να τη χάσει, είμαι κακιά;
-Φέρε καυτά νερά να το γλεντήσουμε να λέει η Ίριδα και τη πέφτει στο Δημήτρη για να σώσει το επόμενο πιάτο. Δημήτρη κοίτα πεινάμε τρομερά . Μάζεψε τη γυναίκα σου, απείλησέ την κάνε κάτι δεν αντέχουμε πια.
Έρχεται και το τελευταίο πιάτο, ο masterChefΙωάννα δεν χρειάζεται να πει τίποτε. Μια γαβάθα νουτλς μπαίνει μέσα στο χώρο , 6 άνθρωποι πετάγονται όρθιοι με τα ξυλάκια τους και κάτι κουπίτσες του τσαγιού προσπαθώντας να τις γεμίσουν. Αδύνατο…τα ξυλάκια να μπλέκονται , τα νουτλς τεράστια να μη πιάνονται, άσε που δε χωρούσαν στα κουπάκια, η Φούλα τσαντισμένη που δεν την αφήνουμε να φωτογραφήσει απειλεί το Δημήτρη με τρίμηνη αποχή αν δεν πάρει τα ξερά του από μπροστά της.
Κανένας δεν ακούει πια, πεσμένοι με τα μούτρα πάνω από τη σουπιέρα, τύφλα νάχει το σαβουάρ βιβρ , ρουφώντας , καταπίνοντας, γρυλίζοντας , ρίχνοντας τα περισσεύματα πίσω στη γαβάθα ή στο τραπέζι, προσπαθούμε να γεμίσουμε το στομάχι μας. Οι κινέζοι για πρώτη φορά έβγαλαν το σκασμό.
-Καλά έτσι τρώτε στη χώρα σας;
-Ναι κυρά μου , τι τρέχει άει παράτα μας σκούζει ο Δημήτρης. Ούτε και αυτουνού του ξαναμίλησαν.
Τελικά όλα ήταν μία χίμαιρα. Αφήσαμε μέρος των φαγητών στις πιατέλες. Ίσα οι φωνές μας, οι τσακωμοί, οι κατάρες.
-Μπορούμε να πάμε να διαβάσουμε το βιβλίο μας τώρα που δεν χορτάσαμε; Πρέπει να το τελειώσω για να το δώσω στην Ισαβέλλα μετά. Κάτι ήξερε η καντέμα. Σου λέει να το κουβαλάνε άλλοι, να περάσουν άλλοι τα σύνορα με το βιβλίο, να ξεβρακώσουν άλλους. Μικρή με γαλλικά και πιάνο αλλά η κουτοπονηριά και η καντεμιά σύννεφο.
-Σιγά μη διαβάσεις βιβλίο τέτοια ώρα της λέει η Φούλα, άσε που μπορεί να έχουν και συσκότιση αυτοί οι χαμένοι.
Σαν μια χαζοχαρούμενη παρέα αποχαιρετήσαμε τον κινέζο κλόουν, όχι της άλλης δε της μιλάω και ούτε μου μιλάει και ανεβήκαμε στα υπέροχα δώματα μας.
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και η Ισαβέλλα μου λέει ξέρεις δεν έχουμε σαμπουάν για αύριο το πρωί δε πας να ζητήσεις από την Ιωάννα λίγο.
Αχ, με τις μίας χρήσεως παντόφλες του ξενοδοχείου όπου χωρούσε μόνο ο ταρσός και το μετατάρσιο μου βγαίνω στο διάδρομο, φτάνω στο δωμάτιο των κοριτσιών. Η πόρτα μισάνοιχτη, σκοτάδι , χμμμμ η κατάρα της Φούλας, κοιτάω μέσα και τι να δω. Την Ιωάννα με την Κινέζα πάνω στο κρεβάτι.
-Ιωάννααααααααααααα…………………………
ΥΓ1: Δυστυχώς τα γεγονότα έγιναν ακριβώς έτσι
ΥΓ2.:Οι χαμηλόφωνες κατάρες της Ιωάννας δυστυχώς πιάνουν. Στις 25 Αυγούστου έκλεψαν μέσα από το εξοχικό της Φούλας τη φωτογραφική της μηχανή με τις πιο πολλές φωτογραφίες και το κινητό της. Ιωάννα που ήσουν εκείνη την ημέρα;;;;;;
Η αίθουσα ήταν απο τις κλασσικές κιτσοκινέζικες με θιβετιανό ρεκόρ. Το κόκκινο και το χρυσό επικρατούσαν. Μπανάλ κουρτίνες, βαρυά ξύλινα έπιπλα και μοκέτα στα πατώματα απο άκρη σε άκρη ολοκλήρωναν την συνηθισμένη εικόνα ξενοδοχείου στο Θιβέτ.
Καλά αυτή η dim-kyr ήταν μαζί μας και δε το ξέραμε; Βρε κουμπάρα αυτή δεν είναι το επίτιμο μέλος του ΚΤΕΛ Λάος, πώς βρέθηκε εδώ; Το πνεύμα της, το κάρμα της , το σώμα της τι τελικά ήταν μαζί μας;;; Που ήταν κρυμμένη; Γιατί η αίθουσα φαγητού, αν προσθέσεις και λίγο Λουδοβίκο 6ο ήταν ακριβώς έτσι όπως την περιέγραψε.
Που καθόταν και δεν την είδε κανένας. Φαραγιάννη την είχες πάρει μαζί σου και το έκρυβες. Έφαγε από κάποιο πιάτο;;;; Περίεργο!!! Γιατί δεν πλήρωσε το μερτικό της ή κάτι τις τελικά;;;;
Η καντέμα Ιωάννα, ναι, ναι έχω τους λόγους μου, είναι αλήθεια δεν έριξε το επίπεδό της ποτέ, ποτέ! Επίπεδο 3 από την αρχή μέχρι τέλους. Ααααααααα όχι το βράδυ ήταν επιπέδου 1+. Μας είχε υποσχεθεί μια βραδιά MasterChef, θα γλύφουμε τα δάκτυλά μας από τις gourmet γεύσεις που κανόνισε να εισέλθουν στα άδεια στομάχια μας.
Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτό το κυριλάτο μασουλάδικο. Τα επί 20 λεπτά κουνήματα, μιμήσεις , χαζοανέκδοτα, αμερικανοαστεία του Κινέζου μάνατζερ προσπαθώντας να κάνει καθυστέρηση; Τα γεμάτα καυτό νερό ποτήρια που μας έδιναν κάθε πέντε λεπτά για να ξεχάσουμε την πείνα μας, αχνίζαμε σαν βραστήρες, μέχρι που παραγγείλαμε σκέτα φύλλα πράσινου τσαγιού να μασήσουμε για να γλυκάνουμε την κατάσταση. Ο ιδρώτας ποτάμι. Ξεχνιέται εκείνη η ακατάπαυστη φλυαρία της Κινέζούλας, από πού ήρθε , τι σπούδασε, πότε το κάνουν οι Κινέζοι, από πια πόλη κατάγεται, Chengdu ο παράδεισος…….μια πόλη πέρα από τα σύνορα με το Θιβέτ……. Αυτό ήτανε, είπες σύνορα, όχι δεν είπα,…….είπες, όχι δεν είπα. Επιτέλους ο χαζοκινέζος σταμάτησε, της έριξε ένα βλοσυρό βλέμμα, μας κοίταξε αμήχανα. Εγώ να επιμένω είπες σύνορα, άρα αναγνωρίζεις ότι υπάρχει χώρα που λέγεται Θιβέτ!!! Αυτή άρχισε να ουρλιάζει, όχι δεν είπα…είπες! Κάτι ξεστόμισε για εξορίες, ερήμους, Ιαγούρους και δεν μου ξαναμίλησε από τότε. Ασχολήθηκε μόνο με την Ιωάννα, της είχε ιδιαίτερη αδυναμία………αυτό φάνηκε αργότερα δε το συζητάμε.
Ουφ επιτέλους έφτασε το πρώτο πιάτο,
η ημετέρα κουμπάρα ως Μπουμπούκα του MasterChef ανακοινώνει φασολάκια μαυρομάτικα με καλαμπόκι, η Φούλα ετοίμασε τη μηχανή δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε ενώ το άγρυπνο μάτι της Ίριδας μέτρησε 36 φασολάκια και 24 καλαμποκόσπορους δηλ. προσέξτε είναι 6 και 4 για τον καθένα, Μέρκελ δεύτερη πια και αυτή. Οι υπόλοιποι ετοιμάσαμε τα ξυλάκια για να δούμε πως θα καμακώσουμε τα φασολάκια μας, η Κινέζα σε άπταιστα καντονέζικα περιέγραφε την επιτυχία του 5ετούς πλάνου παραγωγής φασολιών της επαρχίας Χιαντζί, ο μάπετ κινέζος συνέχιζε τα δικά του, ενώ ταυτόχρονα έδειχνε και ένα χάρτη της Κίνας στην κινέζα, που θα τη στείλει ο σύντροφος Κσιάο μάλλον. Επιτέλους η Φούλα τελείωσε και η Ιωάννα περιστρέφει με λιγωμένα μάτια περιχαρής το τραπέζι ροδέλα. Μία, δύο, τρεις, πέντε προσπάθειες τελικά καταφέρνουμε να πιάσουμε από δύο τρία φασολάκια έκαστος, ετοιμαζόμαστε να τα εισάγουμε στο αδηφάγο στόμα μας όταν ακούγεται το ουρλιαχτό της Φούλας -μη… μου βγήκε κουνημένη η φωτογραφία και δίνει μία στροφή απότομη στο περιστρεφόμενο τμήμα του τραπεζιού. Τα φασολάκια της Ισαβέλλας έπεσαν στο πάτωμα , της Ίριδας πετάχτηκαν στον αέρα, ένα το απέκρουσε η Κινέζα, τα δικά μου στο τραπέζι- η Ιωάννα κατάφερε να συγκρατήσει ένα δύο , ούρλιαζε έχω δύο, έχω δύο ………πάει να τα βάλει στο στόμα της τη σπρώχνει η Ιριδα με το γνωστό καυστικό χιούμορ……..τι λες μωρή που εσύ θα τρως και εμείς θα κοιτάμε. Ποιος είδε το Βούδα και δεν τον φοβήθηκε, της είπε κάτι ψυθιριστά για τον πατέρα της αλλά την κατάσταση σώζει
το δεύτερο πιάτο καγιαμάς ανακοινώνει πάλι η Ιωάννομπουμπούκα, η Ισαβέλλα δηλώνει ότι θα φάει μόνο από αυτό το πιάτο…τη λυπηθήκαμε, της το αφιέρωσε η Ιωάννα η αλήθεια να λέγεται δίνοντας της και το μοναδικό πιρούνι της περιοχής, ενώ όλοι οι άλλοι πιάνουμε μια συζήτηση αν μπορούμε να κάνουμε βελονισμό με ξυλάκια για την πείνα, ο μάνατζερ άρχισε να μας δείχνει τις χορευτικές ικανότητές του ως FredAstairτης κίνας, μαζέψου να του ουρλιάζει ο Δημήτρης, η Φούλα να προσπαθεί να ηρεμήσει τον Δημήτρη, η κινέζα να μελετά το χάρτη, έρχεται το τρίτο πιάτο,
κάτι σε κρέας λέει η μπουμπούκα, βγαίνει βέβαια το απαγορευτικό για τη φωτογράφισή του, η Ίριδα σπρώχνει λίγο τη καρέκλα της Φούλας μήπως και πέσει και καταφέρουμε να αρπάξουμε κανένα κοψίδι, μπααααααα τίποτε. Άντε πάλι το μαρτύριο του ξυλακίου για να πιάσεις ένα μάτι, αυτί, αμελέτητο τι ήταν τέλος πάντων αυτό από γιακ. Ο Δημήτρης είπε να τα πάρουμε να σολιάσουμε κάτι παπούτσια που έχουμε, μασούσαμε ώρα προσπαθώντας να κρατηθούμε σε ένα αξιοπρεπές περιβάλλον
-Δε πάει και πιο πέρα η δικιά μου να το φτύσω σε καμιά γωνία παραπονιέται η Ιωάννα. Τι ήταν να το πει με το που γύριζαν κεφάλι οι Καντονέζοι φτου εμείς τη σόλα. Τρίτο πιάτο και δεν έχουμε φάει τίποτα. Chefτι θα γίνει;;
Ευτυχώς έρχεται η επόμενη πιατέλα. Τι είναι αυτό κουμπάρα;; Δε ξέρω μανάρι μου , κάτι γευστικό μου είπε , κρεατικό μάλλον.
-Αλτ. Μακριά τα χέρια σας …καλά χωρίς σχόλια αυτό.
Η μπουμπούκα άρχισε τις ερωτήσεις στην κινέζα τι είναι αυτό από ποιο πλάνο κολλεκτίβας το φέρατε, χοιρινό μπούτι φούρνου; Όχι ..Φιλετάκια με μανιτάρια;; όχι, μπουκίτσες γαλοπούλας;;; όχι ..μα τι είναι τέλος πάντων, οπότε ήρθε η ανακάλυψη ………..ακριδούλες καθαρισμένες , βουτηγμένες σε χυλό, τηγανιτές με κάποιο είδος ζελέ από πάνω. Πανιάσαμε, κιτρινίσαμε, αρχίσαμε να βρίζουμε την Ιωάννα, βρε χάθηκε λίγο γλυκόξινο κοτόπουλο, εεεεε χάθηκε; Η ημετέρα έχοντας τη λερωμένη τη φωλιά της άρχισε να φωνάζει να προσέξουμε γιατί η παραβατική συμπεριφορά τιμωρείτε με εγκλεισμό. Αρχίσαμε να βλέπουμε με κακία την Ισαβέλλα να τελειώνει τον καγιαμά, ο Δημήτρης ακάθεκτος ..μήπως έχετε και λίγο ψωμάκι να βουτήξουμε στη σαλτσούλα, η Ίριδα και εγώ να ψάχνουμε για αντικαταθλιπτικά χάπια. Ευτυχώς ήρθε ταμάμι και ρύζι. Τι κινέζικο μενού θα ήταν χωρίς ολόλευκο, μυρωδάτο βουδικό ρυζάκι. Επιτέλους να φάμε λίγο ρύζι , κατιτίς ρε παιδιά και ας το πιάναμε με τα χέρια για να το κάνουμε μπουκίτσες, μαζί με το καυτό νερό που έρεε άφθονο την έκανες τούμπανο.
Αρχίσαμε να το βλέπουμε θετικά το πράγμα. Τι είναι ένα γεύμα; Να μαζευόμαστε όλοι μαζί , να μοιραζόμαστε την τροφή άμα υπάρχει αλλά και τους κώδικες που μας βοηθούν να επικοινωνούμε και να προσδιορίζουμε την ταυτότητά μας.
-Δε θέλω να μοιραστώ τίποτε ουρλιάζει η Ιωάννα χαμογελώντας στην Κινέζα που της έλεγε κάτι για την Αίγυπτο. Αυτές οι δύο είχαν βρει το δικό τους κώδικα επικοινωνίας.
Ααα τι είναι αυτό που έρχεται Chef, χωριάτικη ή fusion;
-Αλτ. Μακριά τα χέρια σας θέλω να βγάλω πανοραμική όλο το τραπέζι. Εσείς κάνετε ότι τρώτε.
-Φούλα πεινάμε, και εγώ όταν πεινάω βγαίνω εκτός εαυτού το κατάλαβες ουρλιάζει η μπουμπούκα;; Τα βλέπεις τα ξυλάκια;; Παιδιά (χαμηλόφωνα) θα την καταραστώ να μπλοκάρει η μηχανή, να της πέσει , να τη χάσει, είμαι κακιά;
-Φέρε καυτά νερά να το γλεντήσουμε να λέει η Ίριδα και τη πέφτει στο Δημήτρη για να σώσει το επόμενο πιάτο. Δημήτρη κοίτα πεινάμε τρομερά . Μάζεψε τη γυναίκα σου, απείλησέ την κάνε κάτι δεν αντέχουμε πια.
Έρχεται και το τελευταίο πιάτο, ο masterChefΙωάννα δεν χρειάζεται να πει τίποτε. Μια γαβάθα νουτλς μπαίνει μέσα στο χώρο , 6 άνθρωποι πετάγονται όρθιοι με τα ξυλάκια τους και κάτι κουπίτσες του τσαγιού προσπαθώντας να τις γεμίσουν. Αδύνατο…τα ξυλάκια να μπλέκονται , τα νουτλς τεράστια να μη πιάνονται, άσε που δε χωρούσαν στα κουπάκια, η Φούλα τσαντισμένη που δεν την αφήνουμε να φωτογραφήσει απειλεί το Δημήτρη με τρίμηνη αποχή αν δεν πάρει τα ξερά του από μπροστά της.
Κανένας δεν ακούει πια, πεσμένοι με τα μούτρα πάνω από τη σουπιέρα, τύφλα νάχει το σαβουάρ βιβρ , ρουφώντας , καταπίνοντας, γρυλίζοντας , ρίχνοντας τα περισσεύματα πίσω στη γαβάθα ή στο τραπέζι, προσπαθούμε να γεμίσουμε το στομάχι μας. Οι κινέζοι για πρώτη φορά έβγαλαν το σκασμό.
-Καλά έτσι τρώτε στη χώρα σας;
-Ναι κυρά μου , τι τρέχει άει παράτα μας σκούζει ο Δημήτρης. Ούτε και αυτουνού του ξαναμίλησαν.
Τελικά όλα ήταν μία χίμαιρα. Αφήσαμε μέρος των φαγητών στις πιατέλες. Ίσα οι φωνές μας, οι τσακωμοί, οι κατάρες.
-Μπορούμε να πάμε να διαβάσουμε το βιβλίο μας τώρα που δεν χορτάσαμε; Πρέπει να το τελειώσω για να το δώσω στην Ισαβέλλα μετά. Κάτι ήξερε η καντέμα. Σου λέει να το κουβαλάνε άλλοι, να περάσουν άλλοι τα σύνορα με το βιβλίο, να ξεβρακώσουν άλλους. Μικρή με γαλλικά και πιάνο αλλά η κουτοπονηριά και η καντεμιά σύννεφο.
-Σιγά μη διαβάσεις βιβλίο τέτοια ώρα της λέει η Φούλα, άσε που μπορεί να έχουν και συσκότιση αυτοί οι χαμένοι.
Σαν μια χαζοχαρούμενη παρέα αποχαιρετήσαμε τον κινέζο κλόουν, όχι της άλλης δε της μιλάω και ούτε μου μιλάει και ανεβήκαμε στα υπέροχα δώματα μας.
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και η Ισαβέλλα μου λέει ξέρεις δεν έχουμε σαμπουάν για αύριο το πρωί δε πας να ζητήσεις από την Ιωάννα λίγο.
Αχ, με τις μίας χρήσεως παντόφλες του ξενοδοχείου όπου χωρούσε μόνο ο ταρσός και το μετατάρσιο μου βγαίνω στο διάδρομο, φτάνω στο δωμάτιο των κοριτσιών. Η πόρτα μισάνοιχτη, σκοτάδι , χμμμμ η κατάρα της Φούλας, κοιτάω μέσα και τι να δω. Την Ιωάννα με την Κινέζα πάνω στο κρεβάτι.
-Ιωάννααααααααααααα…………………………
ΥΓ1: Δυστυχώς τα γεγονότα έγιναν ακριβώς έτσι
ΥΓ2.:Οι χαμηλόφωνες κατάρες της Ιωάννας δυστυχώς πιάνουν. Στις 25 Αυγούστου έκλεψαν μέσα από το εξοχικό της Φούλας τη φωτογραφική της μηχανή με τις πιο πολλές φωτογραφίες και το κινητό της. Ιωάννα που ήσουν εκείνη την ημέρα;;;;;;
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
