ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Ευχάριστη η διαδρομή μέχρι την Λάσα δεν λέω, άνετος δρόμος και πολύ λίγα αυτοκίνητα. Το τοπίο είχε νερό, πολύ νερό σε όλες τις εκδόσεις του, ποτάμια, λίμνες, ρυάκια μας συνόδευαν και μέσα στα ήσυχα νερά τους καθρεφτίζονταν τι; σωστά το βρήκατε: βουνά, πολλά βουνά. Το τελευταίο «δώρο» της διαδρομής ήταν μια ομάδα αγροτών να γευματίζουν, καθισμένοι κάτω από την σκιά των δέντρων. Όμορφη εικόνα, άντρες με μαύρα καπέλα, γυναίκες με μακριές φούστες και ριγέ ποδιές, μου θύμιζαν τις εποχές που τσιγγάνοι κατασκήνωναν στο χωριό μου.
Η πρώτη επαφή με την πόλη πάλι δεν ήταν τόσο καλή. Προφανώς, ο εγκέφαλος μου δεν ήθελε να μεταφράσει τις τόσες πληροφορίες – διαμαρτυρίες – αναλύσεις για την Κινεζική κατοχή, και είχε αποφασίσει ότι η Λάσα θα ήταν μια μικρή παραδοσιακή πόλη, αντί αυτού αντίκρισα απρόσωπες πολυκατοικίες, φαρδύς δρόμους, μεγάλα καταστήματα. Φυσικά, από το 1950 οι Κινέζοι έχουν εγκατασταθεί στην πόλη που θα μένανε; Σε ιγκλού;
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Το Shabalahotel, ήταν αξιοπρεπές και καθαρό αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα ήταν η τοποθεσία του. Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, απέναντι σχεδόν από την μεγάλη κεντρική πλατεία.
Το πρόγραμμα μας επέβαλε ξεκούραση και εγκλιματισμό στο υψόμετρο, το ξενοδοχείο μας προσφερόταν για ραχάτι, τα δωμάτια ήταν μεγάλα η θέα του έως και καταπληκτική (η μια πλευρά έβλεπε την Ποτάλα). Όμως μετά από ένα ντουζ και μισή ώρα ξεκούραση φύγαμε για μια βόλτα στην πλατεία.
Εκεί ήρθα πάλι στα ίσα μου και αναθάρρησα. Ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια και τα υπερκαταστήματα είχε επιβιώσει η Λάσα που έψαχνα, της γειτονιάς, των σοκακιών και τον μικρομάγαζων. Η πλατεία ήταν μεγάλη και αστραφτερή στον απογευματινό ήλιο, μικρές γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια ήταν τοποθετημένες παντού, τα κτίρια ήταν χαμηλά με εκείνα τα πολύχρωμα παράθυρα που λάτρεψα σε όλη μας την διαδρομή, γύρω γύρω από την πλατεία και πάνω από τα κτίρια διαγράφονταν πολλά τι;; μπράβο το μαντέψατε: βουνά, πολλά βουνά.
Κόσμος πηγαινοερχόταν, Θιβετιανές με τις ποδιές τους, μοναχοί με τα πορτοκαλί τους, Θιβετιανοί με τα περίεργα καπέλα τους και Κινεζούλες τουρίστριες με καυτά σορτς μαύρα καλτσόν και κόκκινες γόβες (άσχετο).
Η πλατεία είναι μεγάλη πλανεύτρα, ένας νεοφερμένος μπορεί να σπαταλήσει ώρες εκεί χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει. Εκτός των διαφορετικών ρούχων αυτός ο λαός έχει και ένα θέμα με τα μαλλιά. Οι γυναίκες έφτιαχναν τα μαλλιά τους σε μακριές κοτσίδες, έμπλεκαν ανάμεσα πολύχρωμες κλωστές, και έβαζαν πάνω κοσμήματα ή χάντρες. Οι άντρες πάλι μάκραιναν και αυτοί τα ίσια κατάμαυρα μαλλιά τους, τα έκαναν ένα είδος κότσου αριστερά και δεξιά κρεμούσαν μια κόκκινη φούντα, ή έβαζαν ένα εντυπωσιακό κόσμημα. Οσονούπω θα ανεβάσουμε και ανάλογες φωτογραφίες.
Στην πλατεία κυριαρχούσε ένας θόρυβος, ακαθόριστος, χαμηλός μεν αλλά επίμονος. Ψάχνοντας την πηγή του βρεθήκαμε στο JohanTemple, στην είσοδο του ναού δεκάδες πιστοί προσεύχονταν. Άπλωναν ένα στρώμα ή ένα απλό ύφασμα κάτω, και προσκυνούσαν ξανά και ξανά. Ξεκινούσαν όρθιοι με τα χέρια ψηλά, γονάτιζαν και μετά ξάπλωναν μπρούμυτα, σηκώνονταν και ξανά από την αρχή. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση, γινόταν πρόθημα και αβίαστα, πρόσχαρα σχεδόν, ήταν ανάλαφρη όχι όμως και επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί οι προσκυνητές με εντυπωσίασαν τόσο πολύ, ίσως γιατί τους έλειπε η βαριά κατάνυξη που έχουν οι αντίστοιχοι χριστιανοί στα δικά μας μοναστήρια. Οι άνθρωποι είχαν εντάξει την προσευχή στην ζωή τους και εξασκούσανε την θρησκεία τους σαν απλή καθημερινή ανάγκη. Μπήκα ανάμεσα τους για να τους βλέπω καλύτερα, ήταν και άλλοι τουρίστες εκεί, Κινέζοι και δυτικοί και φωτογράφιζαν. Εκείνοι συνέχιζαν την προσευχή τους χωρίς να μας δίνουν σημασία, ίσως πράγματι να μην τους ενοχλούσε η παρουσία μας, εγώ όμως αισθανόμουν παρείσακτη. Με είχε παρόλαυτα γοητεύσει τόσο πολύ αυτή η κίνηση που δεν ήθελα να φύγω. Κάτι μου θύμιζε αυτή η σκηνή, νόμιζα ότι την έχω ξαναδεί και ότι κάπου είχα ξανανιώσει έτσι, δεν θυμόμουν όμως που.
Το βράδυ μας τελείωσε σε «παραδοσιακό» εστιατόριο όπου γνωρίσαμε την τοπική κουζίνα, τις τοπικές ενδυμασίες και την τοπική μουσική.
Για την κουζίνα δεν έχω να πω πολλά. Τις λίγες φορές που φάγαμε καλή ήταν.
Οι παραδοσιακές φορεσιές έφερναν λίγο προς το τουριστικό του θέματος και δεν τις συνάντησα πουθενά αλλού.
Όσο για την μουσική τους, πήραμε μια μικρή μόνο γεύση του τι θα υποφέραμε τις επόμενες μέρες. Τότε ανυποψίαστοι χαζοί τουρίστες ακόμη δεν δώσαμε την δέουσα προσοχή. Είναι το είδος μουσικής που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όποιον από εσάς θέλει να εξιλεωθεί για ένα βαρύ αμάρτημα του. Αν όταν ήσασταν μικρά τραβήξατε τις κοτσίδες της αδελφή σας, πατήσατε την ουρά του σκύλου σας, ή χώσατε μια βραστή πατάτα στο στόμα της γιαγιά σας όταν αυτή κοιμόταν, αγοράστε σήμερα κιόλας ένα cd ή κατεβάστε τις τελευταίες επιτυχίες από το utube. Την διάρκεια του βασανιστηρίου σας μπορείτε να την καθορίσετε μόνοι σας, εξαρτάται από το πόσο μακριά ήταν η κοτσίδα της αδελφής ή πόσο μεγάλη η πατάτα.
Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, θαυμάσαμε την φωτισμένη Ποτάλα (αχ η Ποτάλα έχω τόσα να σας πω…), και πήγαμε για ύπνο. … … Δηλαδή οι άλλοι πήγαν για ύπνο, εγώ είχα επισκέψεις, η αϋπνία ήρθε και με βρήκε, ζήτημα ήταν αν κοιμήθηκα δύο νύχτες όσο καιρό ήμουν στο Θιβέτ. Παρενέργεια του υψομέτρου λένε, αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, η ροζούλα με καταράστηκε.
Η πρώτη επαφή με την πόλη πάλι δεν ήταν τόσο καλή. Προφανώς, ο εγκέφαλος μου δεν ήθελε να μεταφράσει τις τόσες πληροφορίες – διαμαρτυρίες – αναλύσεις για την Κινεζική κατοχή, και είχε αποφασίσει ότι η Λάσα θα ήταν μια μικρή παραδοσιακή πόλη, αντί αυτού αντίκρισα απρόσωπες πολυκατοικίες, φαρδύς δρόμους, μεγάλα καταστήματα. Φυσικά, από το 1950 οι Κινέζοι έχουν εγκατασταθεί στην πόλη που θα μένανε; Σε ιγκλού;
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Το Shabalahotel, ήταν αξιοπρεπές και καθαρό αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα ήταν η τοποθεσία του. Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, απέναντι σχεδόν από την μεγάλη κεντρική πλατεία.
Το πρόγραμμα μας επέβαλε ξεκούραση και εγκλιματισμό στο υψόμετρο, το ξενοδοχείο μας προσφερόταν για ραχάτι, τα δωμάτια ήταν μεγάλα η θέα του έως και καταπληκτική (η μια πλευρά έβλεπε την Ποτάλα). Όμως μετά από ένα ντουζ και μισή ώρα ξεκούραση φύγαμε για μια βόλτα στην πλατεία.
Εκεί ήρθα πάλι στα ίσα μου και αναθάρρησα. Ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια και τα υπερκαταστήματα είχε επιβιώσει η Λάσα που έψαχνα, της γειτονιάς, των σοκακιών και τον μικρομάγαζων. Η πλατεία ήταν μεγάλη και αστραφτερή στον απογευματινό ήλιο, μικρές γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια ήταν τοποθετημένες παντού, τα κτίρια ήταν χαμηλά με εκείνα τα πολύχρωμα παράθυρα που λάτρεψα σε όλη μας την διαδρομή, γύρω γύρω από την πλατεία και πάνω από τα κτίρια διαγράφονταν πολλά τι;; μπράβο το μαντέψατε: βουνά, πολλά βουνά.
Κόσμος πηγαινοερχόταν, Θιβετιανές με τις ποδιές τους, μοναχοί με τα πορτοκαλί τους, Θιβετιανοί με τα περίεργα καπέλα τους και Κινεζούλες τουρίστριες με καυτά σορτς μαύρα καλτσόν και κόκκινες γόβες (άσχετο).
Η πλατεία είναι μεγάλη πλανεύτρα, ένας νεοφερμένος μπορεί να σπαταλήσει ώρες εκεί χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει. Εκτός των διαφορετικών ρούχων αυτός ο λαός έχει και ένα θέμα με τα μαλλιά. Οι γυναίκες έφτιαχναν τα μαλλιά τους σε μακριές κοτσίδες, έμπλεκαν ανάμεσα πολύχρωμες κλωστές, και έβαζαν πάνω κοσμήματα ή χάντρες. Οι άντρες πάλι μάκραιναν και αυτοί τα ίσια κατάμαυρα μαλλιά τους, τα έκαναν ένα είδος κότσου αριστερά και δεξιά κρεμούσαν μια κόκκινη φούντα, ή έβαζαν ένα εντυπωσιακό κόσμημα. Οσονούπω θα ανεβάσουμε και ανάλογες φωτογραφίες.
Στην πλατεία κυριαρχούσε ένας θόρυβος, ακαθόριστος, χαμηλός μεν αλλά επίμονος. Ψάχνοντας την πηγή του βρεθήκαμε στο JohanTemple, στην είσοδο του ναού δεκάδες πιστοί προσεύχονταν. Άπλωναν ένα στρώμα ή ένα απλό ύφασμα κάτω, και προσκυνούσαν ξανά και ξανά. Ξεκινούσαν όρθιοι με τα χέρια ψηλά, γονάτιζαν και μετά ξάπλωναν μπρούμυτα, σηκώνονταν και ξανά από την αρχή. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση, γινόταν πρόθημα και αβίαστα, πρόσχαρα σχεδόν, ήταν ανάλαφρη όχι όμως και επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί οι προσκυνητές με εντυπωσίασαν τόσο πολύ, ίσως γιατί τους έλειπε η βαριά κατάνυξη που έχουν οι αντίστοιχοι χριστιανοί στα δικά μας μοναστήρια. Οι άνθρωποι είχαν εντάξει την προσευχή στην ζωή τους και εξασκούσανε την θρησκεία τους σαν απλή καθημερινή ανάγκη. Μπήκα ανάμεσα τους για να τους βλέπω καλύτερα, ήταν και άλλοι τουρίστες εκεί, Κινέζοι και δυτικοί και φωτογράφιζαν. Εκείνοι συνέχιζαν την προσευχή τους χωρίς να μας δίνουν σημασία, ίσως πράγματι να μην τους ενοχλούσε η παρουσία μας, εγώ όμως αισθανόμουν παρείσακτη. Με είχε παρόλαυτα γοητεύσει τόσο πολύ αυτή η κίνηση που δεν ήθελα να φύγω. Κάτι μου θύμιζε αυτή η σκηνή, νόμιζα ότι την έχω ξαναδεί και ότι κάπου είχα ξανανιώσει έτσι, δεν θυμόμουν όμως που.
Το βράδυ μας τελείωσε σε «παραδοσιακό» εστιατόριο όπου γνωρίσαμε την τοπική κουζίνα, τις τοπικές ενδυμασίες και την τοπική μουσική.
Για την κουζίνα δεν έχω να πω πολλά. Τις λίγες φορές που φάγαμε καλή ήταν.
Οι παραδοσιακές φορεσιές έφερναν λίγο προς το τουριστικό του θέματος και δεν τις συνάντησα πουθενά αλλού.
Όσο για την μουσική τους, πήραμε μια μικρή μόνο γεύση του τι θα υποφέραμε τις επόμενες μέρες. Τότε ανυποψίαστοι χαζοί τουρίστες ακόμη δεν δώσαμε την δέουσα προσοχή. Είναι το είδος μουσικής που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όποιον από εσάς θέλει να εξιλεωθεί για ένα βαρύ αμάρτημα του. Αν όταν ήσασταν μικρά τραβήξατε τις κοτσίδες της αδελφή σας, πατήσατε την ουρά του σκύλου σας, ή χώσατε μια βραστή πατάτα στο στόμα της γιαγιά σας όταν αυτή κοιμόταν, αγοράστε σήμερα κιόλας ένα cd ή κατεβάστε τις τελευταίες επιτυχίες από το utube. Την διάρκεια του βασανιστηρίου σας μπορείτε να την καθορίσετε μόνοι σας, εξαρτάται από το πόσο μακριά ήταν η κοτσίδα της αδελφής ή πόσο μεγάλη η πατάτα.
Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, θαυμάσαμε την φωτισμένη Ποτάλα (αχ η Ποτάλα έχω τόσα να σας πω…), και πήγαμε για ύπνο. … … Δηλαδή οι άλλοι πήγαν για ύπνο, εγώ είχα επισκέψεις, η αϋπνία ήρθε και με βρήκε, ζήτημα ήταν αν κοιμήθηκα δύο νύχτες όσο καιρό ήμουν στο Θιβέτ. Παρενέργεια του υψομέτρου λένε, αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, η ροζούλα με καταράστηκε.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
