ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Αυτό το μέρος δεν είναι καθόλου απίθανο. Μου θυμίζει Ελληνικές πόλεις. Που πάτε και βρίσκετε ένα πολύ ωραίο μέρος σε βουνό ή σε θάλασσα και κτίζετε κάτι χάλια κτίρια όπου να ναι. Έτσι και εδώ. Μέσα στην τρελή πρασινάδα ξεφυτρώνουν κάτι πολυκατοικίες πολύ άθλιες. Μια από αυτές είναι και το ξενοδοχείο μας. Αδελφάκι μου καλύτερα στους σέρπας και ας μέναμε σε σκηνές. Το ξενοδοχείο δεν έχει πάρκινγκ και σταματήσαμε στην άκρη ενός πολύ στενού δρόμου και τα άλλα αυτοκίνητα δεν μπορούσαν να περάσουν και έτσι έμαθα πως βρίζουν οι οδηγοί στο Θιβέτ.
Ούτε ασανσέρ έχει αλλά εμένα δεν με νοιάζει γιατί έτσι και αλλιώς η δικιά μου θα με ανεβάσει, αυτή την φορά όμως την λυπήθηκα και της ήμουν ελαφρύς. Την λυπήθηκα γιατί έχουν δύο μέρες να φάνε που στους ανθρώπους είναι σημαντικό και πολλές μέρες να κοιμηθεί, και αυτό το καταλαβαίνω, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τόση φασαρία για την καθαριότητα, έχουν βρωμίσει λένε και πρέπει να κάνουν μπάνιο τσ τσ τσ.
Το ξενοδοχείο δεν το θυμάμαι και πολύ καλά. Κάτι υγροί διάδρομοι μου ‘ρχονται στο νου, κάτι χαλασμένοι τοίχοι… πιο πολύ θυμάμαι το ύφος της Ίριδας όταν έμπαινε στο δωμάτιο, μου θύμισε παιδάκι που κοιτάζει την πέτσα στο γάλα του.
Κάποιο μπάνιο θα πρέπει να κάνανε, κάποιο εστιατόριο από τα διάφορα τουριστικά που είχε εκεί, θα πρέπει να βρήκανε για να φάνε αλλά το βράδυ γύρισαν νωρίς. Το πρωί τους περίμεναν νωρίς νωρίς οι οδηγοί και η Ντρόγκα που είναι πολύ απίθανος τύπος. Εγώ ήμουν πολύ λυπημένος γιατί ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα.
Ότι είχε περισσέψει από τα ρούχα της η δικιά μου τα είχε βάλει τελείως πρόχειρα μέσα μου γιατί λέει θα ψάχνανε όλα μας τα πράγματα πριν μας αφήσουν να φύγουμε από εκεί. Αυτό δεν το είχα πολυκαταλάβει δηλαδή υπήρχε περίπτωση να με ψαχουλέψει Κινέζος; (φτου), πως το ανέχονταν οι άλλοι αυτό; Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και κατηφορίσαμε λίγο πιο κάτω, σταματήσαμε εκεί που είχε ένα μεγάλο κτίριο και πίσω του υπήρχε μια μικρούλα γέφυρα. Εκεί αποχωρίστηκα και τον Λιόσα που ήταν απίθανο φιλαράκι. Αυτό δεν μου αρέσει εμένα στα ταξίδια που γνωρίζεις ανθρώπους περνάς μαζί τους τόσες δυσκολίες και μια μέρα τους λες απλώς γεια και φεύγεις. Και δεν τους ξαναβλέπεις ποτέ πια, αυτό δεν είναι ωραίο.
Φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα και ήμασταν πολλοί. Όλοι τουρίστες, ισπανοί, ελβετοί, γερμανοί, όλοι ευρωπαίοι, και εμείς. Περιμέναμε και περιμέναμε. Εγώ είχα αρχίσει να ανησυχώ γιατί την Ισαβέλλα μας την καλοκοίταζε ένας Κινέζος και της είχε πιάσει την κουβέντα, αλλά οι άλλοι δεν δίνανε σημασία. Και μετά ήρθε κάποιος και άνοιξε την πόρτα και αρχίσαμε να μπαίνουμε όλοι μέσα με την σειρά. Είχε πολλά γκισέ στην σειρά και οι τουρίστες αφήνανε πάνω τους τα σακίδια τους και οι Κινέζοι (φτου) τις ανοίγανε και τις ψάχνανε. Ένας ψηλός Ολλανδός μπροστά μας είχε ένα πολύ ωραίο βιβλίο με χοντρό εξώφυλλο και η Κινέζα (φτου) το ξεφύλλισε και άρχισε να σκίζει σελίδες από μέσα. Η δικιά μου τον κοίταξε και αυτός ανασήκωσε τους ώμους του αλλά εγώ τον είδα που είχε γίνει πιο κόκκινος από ότι ήταν πριν. Μετά ήταν η σειρά μας και αυτή η δειλή με εγκατέλειψε υπάκουα στα χέρια της Κινέζας που με άνοιγε από δω με ζούπαγε από εκεί και ρώταγε αν είχα μέσα τίποτε βιβλία. Όχι μαντάμ δεν έχω βιβλία να μου σκίσετε εμένα, ότι ενδιαφέρον είχα μου το πήρατε στο αεροδρόμιο. Η δικιά μου έριχνε κρυφές ματιές στις σελίδες που είχε σχίσει από τον Ολλανδό και είδε πως ήταν χάρτες που έδειχναν την Κίνα ξεχωριστά από το Θιβέτ. Και μετά αυτή τέλειωσε το ψαχούλεμα και δεν μας πήρε τίποτε αυτή την φορά ούτε καν τα καλλυντικό για να ξεφορτωθώ επιτέλους.
Συναντηθήκαμε όλοι μαζί και η Ντρόγκα κανόνισε τα τελευταία χαρτιά για να φύγουμε από την χώρα. Τώρα ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε πεζοί αυτήν την μικρή γέφυρα που σας έλεγα πριν. Την λένε γέφυρα της φιλίας. Εγώ όταν ακούω γέφυρα φιλίας φαντάζομαι ζεστές αποχαιρετιστήριες αγκαλιές, χαμόγελα, χέρια που κουνιούνται για αντίο, και ανθρώπους να πηγαινοέρχονται χωρίς κανένας να τους ρωτάει ποιοι είναι και τι κουβαλάνε. Δηλαδή εγώ όταν ακούω για γέφυρα φιλίας λέω αυτοί είναι άνετοι τύποι και απίθανα φιλαράκια και όποιος θέλει πάει όπου θέλει γιατί στην πραγματικότητα τι είναι; Μόνο ένα ποτάμι. Όμως αυτό που η φύση το ονόμασε ποτάμι, άλλοι το ονόμασαν όριο και την αυστηρή επιτήρηση, την αστυνόμευση και την απαγόρευση την είπαν φιλία.
Ούτε ασανσέρ έχει αλλά εμένα δεν με νοιάζει γιατί έτσι και αλλιώς η δικιά μου θα με ανεβάσει, αυτή την φορά όμως την λυπήθηκα και της ήμουν ελαφρύς. Την λυπήθηκα γιατί έχουν δύο μέρες να φάνε που στους ανθρώπους είναι σημαντικό και πολλές μέρες να κοιμηθεί, και αυτό το καταλαβαίνω, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τόση φασαρία για την καθαριότητα, έχουν βρωμίσει λένε και πρέπει να κάνουν μπάνιο τσ τσ τσ.
Το ξενοδοχείο δεν το θυμάμαι και πολύ καλά. Κάτι υγροί διάδρομοι μου ‘ρχονται στο νου, κάτι χαλασμένοι τοίχοι… πιο πολύ θυμάμαι το ύφος της Ίριδας όταν έμπαινε στο δωμάτιο, μου θύμισε παιδάκι που κοιτάζει την πέτσα στο γάλα του.
Κάποιο μπάνιο θα πρέπει να κάνανε, κάποιο εστιατόριο από τα διάφορα τουριστικά που είχε εκεί, θα πρέπει να βρήκανε για να φάνε αλλά το βράδυ γύρισαν νωρίς. Το πρωί τους περίμεναν νωρίς νωρίς οι οδηγοί και η Ντρόγκα που είναι πολύ απίθανος τύπος. Εγώ ήμουν πολύ λυπημένος γιατί ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα.
Ότι είχε περισσέψει από τα ρούχα της η δικιά μου τα είχε βάλει τελείως πρόχειρα μέσα μου γιατί λέει θα ψάχνανε όλα μας τα πράγματα πριν μας αφήσουν να φύγουμε από εκεί. Αυτό δεν το είχα πολυκαταλάβει δηλαδή υπήρχε περίπτωση να με ψαχουλέψει Κινέζος; (φτου), πως το ανέχονταν οι άλλοι αυτό; Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και κατηφορίσαμε λίγο πιο κάτω, σταματήσαμε εκεί που είχε ένα μεγάλο κτίριο και πίσω του υπήρχε μια μικρούλα γέφυρα. Εκεί αποχωρίστηκα και τον Λιόσα που ήταν απίθανο φιλαράκι. Αυτό δεν μου αρέσει εμένα στα ταξίδια που γνωρίζεις ανθρώπους περνάς μαζί τους τόσες δυσκολίες και μια μέρα τους λες απλώς γεια και φεύγεις. Και δεν τους ξαναβλέπεις ποτέ πια, αυτό δεν είναι ωραίο.
Φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα και ήμασταν πολλοί. Όλοι τουρίστες, ισπανοί, ελβετοί, γερμανοί, όλοι ευρωπαίοι, και εμείς. Περιμέναμε και περιμέναμε. Εγώ είχα αρχίσει να ανησυχώ γιατί την Ισαβέλλα μας την καλοκοίταζε ένας Κινέζος και της είχε πιάσει την κουβέντα, αλλά οι άλλοι δεν δίνανε σημασία. Και μετά ήρθε κάποιος και άνοιξε την πόρτα και αρχίσαμε να μπαίνουμε όλοι μέσα με την σειρά. Είχε πολλά γκισέ στην σειρά και οι τουρίστες αφήνανε πάνω τους τα σακίδια τους και οι Κινέζοι (φτου) τις ανοίγανε και τις ψάχνανε. Ένας ψηλός Ολλανδός μπροστά μας είχε ένα πολύ ωραίο βιβλίο με χοντρό εξώφυλλο και η Κινέζα (φτου) το ξεφύλλισε και άρχισε να σκίζει σελίδες από μέσα. Η δικιά μου τον κοίταξε και αυτός ανασήκωσε τους ώμους του αλλά εγώ τον είδα που είχε γίνει πιο κόκκινος από ότι ήταν πριν. Μετά ήταν η σειρά μας και αυτή η δειλή με εγκατέλειψε υπάκουα στα χέρια της Κινέζας που με άνοιγε από δω με ζούπαγε από εκεί και ρώταγε αν είχα μέσα τίποτε βιβλία. Όχι μαντάμ δεν έχω βιβλία να μου σκίσετε εμένα, ότι ενδιαφέρον είχα μου το πήρατε στο αεροδρόμιο. Η δικιά μου έριχνε κρυφές ματιές στις σελίδες που είχε σχίσει από τον Ολλανδό και είδε πως ήταν χάρτες που έδειχναν την Κίνα ξεχωριστά από το Θιβέτ. Και μετά αυτή τέλειωσε το ψαχούλεμα και δεν μας πήρε τίποτε αυτή την φορά ούτε καν τα καλλυντικό για να ξεφορτωθώ επιτέλους.
Συναντηθήκαμε όλοι μαζί και η Ντρόγκα κανόνισε τα τελευταία χαρτιά για να φύγουμε από την χώρα. Τώρα ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε πεζοί αυτήν την μικρή γέφυρα που σας έλεγα πριν. Την λένε γέφυρα της φιλίας. Εγώ όταν ακούω γέφυρα φιλίας φαντάζομαι ζεστές αποχαιρετιστήριες αγκαλιές, χαμόγελα, χέρια που κουνιούνται για αντίο, και ανθρώπους να πηγαινοέρχονται χωρίς κανένας να τους ρωτάει ποιοι είναι και τι κουβαλάνε. Δηλαδή εγώ όταν ακούω για γέφυρα φιλίας λέω αυτοί είναι άνετοι τύποι και απίθανα φιλαράκια και όποιος θέλει πάει όπου θέλει γιατί στην πραγματικότητα τι είναι; Μόνο ένα ποτάμι. Όμως αυτό που η φύση το ονόμασε ποτάμι, άλλοι το ονόμασαν όριο και την αυστηρή επιτήρηση, την αστυνόμευση και την απαγόρευση την είπαν φιλία.
Attachments
-
16,2 KB Προβολές: 92
-
194,9 KB Προβολές: 93
-
201,5 KB Προβολές: 90
-
24,4 KB Προβολές: 139
Last edited by a moderator: