ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Αυτοί οι σέρπας είναι απίθανοι τύποι. Καθόντουσαν όλο το βράδυ και λέγανε ιστορίες για τα βουνά. Θα την εγκαταλείψω την άλλη και θα κάτσω εδώ μαζί τους να κουβαλάω τα δικά τους πράγματα. Αυτοί πάνε σε πολύ ωραία μέρη και είμαι σίγουρος ότι δεν θα κουβαλάνε καθόλου καλλυντικά μαζί τους. Όλα είναι απίθανα εδώ. Πάνω από τις σκηνές έχει φανεί το Έβερεστ, δηλαδή σκέψου αδελφάκι μου να βγαίνεις από το σπίτι σου και να έχεις θέα το Έβερεστ, ακριβώς από πάνω σου!!! Αυτοί εδώ θα πρέπει να είναι πραγματικά σκληροί τύποι. Και εγώ για τέτοιους τύπους είμαι φτιαγμένος, αλλά δεν με αγόρασαν αυτοί, με αγόρασε η άλλη και με κουβαλάει στα βουναλάκια και στα κυριλέ. Γιατί αυτοί είναι οι κουβαλητές που μεταφέρουν τα ρούχα τα φαγητά και γενικώς κάνουν ότι χρειάζεται ώστε οι εξερευνητές μας να είναι άνετοι και το μόνο βάρος τους να είναι τα trekking poles και η φωτογραφική μηχανή τους. Και ορειβάτες είδα πολλούς στα βουναλάκια που με πήγαινε η δικιά μου . Ήταν εκείνοι οι απίθανοι τύποι που ήταν πάντα σε φόρμα, απολαμβάνανε το περπάτημα, προσέχανε τους άλλους, και αν επέτρεπαν οι συνθήκες και το βουνό ανέβαιναν στην κορυφή. Αλλά ήταν και οι άλλοι που ήθελαν να «κάνουν» το βουνό σε λίγη ώρα για να έχουν να κοκορεύονται και «κατακτούσαν» τις κορυφές, και συνεχίζανε έτσι την αναμέτρηση που είχαν ξεκινήσει στο δημοτικό στις τουαλέτες του σχολείου τους. Αυτών των τελευταίων θα είναι και τα σκουπίδια που λένε ότι υπάρχουν στο Everest και το ανεβάζουνε στο top 5 των πιο βρόμικων τοποθεσιών του πλανήτη! Κουτάκια coca-cola, κονσερβοκούτια, πλαστικά κλπ στα 5545 μέτρα, σε μια γειτονιά όπου το σκουπιδιάρικο του δήμου Everest δεν περνάει ποτέ. Αυτά σε μια από τις πολλές κορυφές των Ιμαλαίων όπου οι κατακτητές θα ενοχλήσουν τη χλωρίδα, την πανίδα και ακάλεστοι θα βρεθούν στα Himalaya, που στα σανσκριτικά σημαίνει: «κατοικία του χιονιού». Ουπς… όχι των ανθρώπων...
Για αυτό εγώ το προτιμώ σε μορφή μπύρας το Everest.
Τώρα που την θυμήθηκα, κατενθουσιασμένοι γυρίσανε όλοι, και μόλις βγήκανε από το πούλμαν είδαν ότι το βουνό φαινόταν το ίδιο καλά και από τον καταυλισμό και ξανά μανά χαιρόντουσαν και πλάκωσαν τις φωτογραφίες.
Η Ίριδα με την Φούλα φύγανε για να βγάλουν και άλλες φωτογραφίες γιατί είχε κάτι μεγάλες λακκούβες με νερό στην διαδρομή και έκαναν τα βουνά ωραία αντανάκλαση. Αλλά η δικιά μου έμεινε πίσω γιατί λέει ήθελε να σβήσει από την μηχανή όλες τις φωτογραφίες που είχαν μέσα κεφάλια Κινέζων (φτου). Γιατί λέει εκεί που πήγαιναν να βγάλουν μια φωτογραφία τσουπ ένας Κινέζος (φτου) φύτρωνε μπροστά τους γιατί σημασία δεν δίνανε αν χαλάγανε την φωτογραφία του άλλου. Και η δικιά μου είπε πως αν ξαναδεί δάχτυλα να σχηματίζουν το σήμα της νίκης (ή της ειρήνης που λένε εδώ) θα τα κλαδέψει.
Κάτσαμε όλοι μαζί στην σκηνή μας και περιμέναμε τις δύο φωτογράφους που άκουσαν το κάλεσμα της τέχνης τους. Σομπίτσα, τσαγάκι και κουβεντούλα. Ήρθε και ένας καινούργιος ξεναγός με δύο αμερικανιδούλες. Ήταν οι νέοι κάτοικοι της σκηνής. Η δικιά μου έπιασε κουβέντα μαζί τους καθότι κουτσομπόλα, και έμαθε ότι είχαν έρθει κατευθείαν από Λάσα, και ότι θα έμεναν μία μέρα και μετά δεν ήξεραν τι να κάνουν. Και ο Stav που είναι απίθανος τύπος τους είπε και για την λίμνη και τους έδωσε οδηγίες για το που μπορούν να πάνε και τι να μπορούν να κάνουν. Και η δικιά μου τους ρώτησε αν έχουν προμηθευτεί με φιάλες οξυγόνου και αυτές είπανε όχι γιατί χρειάζονται; Και η δικιά μου που ήθελε να ξεφορτωθεί την φιάλη της και να κάνει την καλή ταυτόχρονα τους είπε ναι χρειάζονται, και να πάρτε την δική μας. Και η μια από τις δύο λέει ευχαριστώ και την παίρνει, την κουνάει λίγο και λέει, «It’s empty». Και εκεί κατάλαβα ότι δεν είναι μόνο αυτή που με κουβαλάει λειψή, αλλά κυκλοφορούνε και άλλες.
Ήρθανε και οι άλλες δύο που είχαν βγάλει κάτι απίθανες φωτογραφίες,
και μπήκαμε στα τζιπ για να φύγουμε. Εγώ θα έμενα αλλά δεν ήθελα να αφήσω μόνο του το φιλαράκι μου τον Λιόσα. Η Ντρόγκα κάθισε δίπλα του και μας πληροφόρησε ότι ο δρόμος που θα κάνουμε λέγεται και death road, και η δικιά μου λέει «γιατί ως τώρα σε ποιο road ήμαστε; Υπάρχει και χειρότερος;». Η Ντρόγκα όμως ήταν πολύ χαρούμενη και μας εξήγησε ότι θα κατηφορίσουμε πολλλύύύύύ και απότομα για να φτάσουμε πολύ χαμηλά κοντά στο Νεπάλ. Εκεί θα κοιμηθούμε και το άλλο πρωί θα σηκωθούμε πρωί πρωί για να περάσουμε από τον έλεγχο του τελωνίου. Γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά εμείς αύριο θα φύγουμε από το Θιβέτ.
Προσοχή προσοχή ο αλήτης διαβάζει κρυφά, αυτά που λέει περί κουβαλητών και σκουπιδιών τα έχει αντιγράψει από το άρθρο του Δ. Κιτσικόπουλου, και το βρήκε στο city news and voices - Στην κατοικία του χιονιού | www.athensvoice.gr ο αρχηκλέφταρος
Για αυτό εγώ το προτιμώ σε μορφή μπύρας το Everest.
Τώρα που την θυμήθηκα, κατενθουσιασμένοι γυρίσανε όλοι, και μόλις βγήκανε από το πούλμαν είδαν ότι το βουνό φαινόταν το ίδιο καλά και από τον καταυλισμό και ξανά μανά χαιρόντουσαν και πλάκωσαν τις φωτογραφίες.
Η Ίριδα με την Φούλα φύγανε για να βγάλουν και άλλες φωτογραφίες γιατί είχε κάτι μεγάλες λακκούβες με νερό στην διαδρομή και έκαναν τα βουνά ωραία αντανάκλαση. Αλλά η δικιά μου έμεινε πίσω γιατί λέει ήθελε να σβήσει από την μηχανή όλες τις φωτογραφίες που είχαν μέσα κεφάλια Κινέζων (φτου). Γιατί λέει εκεί που πήγαιναν να βγάλουν μια φωτογραφία τσουπ ένας Κινέζος (φτου) φύτρωνε μπροστά τους γιατί σημασία δεν δίνανε αν χαλάγανε την φωτογραφία του άλλου. Και η δικιά μου είπε πως αν ξαναδεί δάχτυλα να σχηματίζουν το σήμα της νίκης (ή της ειρήνης που λένε εδώ) θα τα κλαδέψει.
Κάτσαμε όλοι μαζί στην σκηνή μας και περιμέναμε τις δύο φωτογράφους που άκουσαν το κάλεσμα της τέχνης τους. Σομπίτσα, τσαγάκι και κουβεντούλα. Ήρθε και ένας καινούργιος ξεναγός με δύο αμερικανιδούλες. Ήταν οι νέοι κάτοικοι της σκηνής. Η δικιά μου έπιασε κουβέντα μαζί τους καθότι κουτσομπόλα, και έμαθε ότι είχαν έρθει κατευθείαν από Λάσα, και ότι θα έμεναν μία μέρα και μετά δεν ήξεραν τι να κάνουν. Και ο Stav που είναι απίθανος τύπος τους είπε και για την λίμνη και τους έδωσε οδηγίες για το που μπορούν να πάνε και τι να μπορούν να κάνουν. Και η δικιά μου τους ρώτησε αν έχουν προμηθευτεί με φιάλες οξυγόνου και αυτές είπανε όχι γιατί χρειάζονται; Και η δικιά μου που ήθελε να ξεφορτωθεί την φιάλη της και να κάνει την καλή ταυτόχρονα τους είπε ναι χρειάζονται, και να πάρτε την δική μας. Και η μια από τις δύο λέει ευχαριστώ και την παίρνει, την κουνάει λίγο και λέει, «It’s empty». Και εκεί κατάλαβα ότι δεν είναι μόνο αυτή που με κουβαλάει λειψή, αλλά κυκλοφορούνε και άλλες.
Ήρθανε και οι άλλες δύο που είχαν βγάλει κάτι απίθανες φωτογραφίες,
και μπήκαμε στα τζιπ για να φύγουμε. Εγώ θα έμενα αλλά δεν ήθελα να αφήσω μόνο του το φιλαράκι μου τον Λιόσα. Η Ντρόγκα κάθισε δίπλα του και μας πληροφόρησε ότι ο δρόμος που θα κάνουμε λέγεται και death road, και η δικιά μου λέει «γιατί ως τώρα σε ποιο road ήμαστε; Υπάρχει και χειρότερος;». Η Ντρόγκα όμως ήταν πολύ χαρούμενη και μας εξήγησε ότι θα κατηφορίσουμε πολλλύύύύύ και απότομα για να φτάσουμε πολύ χαμηλά κοντά στο Νεπάλ. Εκεί θα κοιμηθούμε και το άλλο πρωί θα σηκωθούμε πρωί πρωί για να περάσουμε από τον έλεγχο του τελωνίου. Γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά εμείς αύριο θα φύγουμε από το Θιβέτ.
Προσοχή προσοχή ο αλήτης διαβάζει κρυφά, αυτά που λέει περί κουβαλητών και σκουπιδιών τα έχει αντιγράψει από το άρθρο του Δ. Κιτσικόπουλου, και το βρήκε στο city news and voices - Στην κατοικία του χιονιού | www.athensvoice.gr ο αρχηκλέφταρος
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
