ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Θα τα πάρω πάλι από την αρχή και εγώ. Όταν ξημέρωσε ο Βούδας την μέρα του, σκοπός μας ήταν να φύγουμε αμέσως για την επόμενη στάση μας.
Βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο προσέξαμε μια κυρία με την καλή της παραδοσιακή φορεσιά και ένα περίεργο καπέλο, ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Αμέσως μετά πέρασαν δύο μαυροφορεμένοι άντρες με πολύχρωμα κασελάκια (σαν αυτά που είχε ερωτευθεί η Ίριδα) δεμένα με μια λωρίδα πανί στην πλάτη τους. Ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο. Ξεκινώντας να φύγουμε είδαμε να έρχoνται ιππείς με πορτατίφ φορεμένα στο κεφάλι. Ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.
Όταν πια έκαναν την εμφάνιση τους ολόκληρες ομάδες με παραδοσιακές φορεσιές, κλαδιά στα χέρια, και κασελάκια στην πλάτη δεν προλάβαμε να ζητήσουμε τίποτα, η Ντρόγκα που είχε αρχίσει να παίρνει εκείνο το πολύ ωραίο χρώμα που έχει το λεμόνι όταν παραωριμάζει μας εξήγησε ότι προφανώς έχουν αρχίσει οι εορτασμοί για την ετήσια συγκομιδή. Πλήθη χωρικών αναμένεται να μαζευτούν στο μοναστήρι για να ευλογηθεί η σοδιά τους από τους μοναχούς και ναι, μπορούμε να καθυστερήσουμε λίγο εκεί για να απολαύσουμε την γιορτή, προλαβαίνουμε, φτάνει να σταματήσουμε αυτό το εκνευριστικό σταμάτημα-ξεφόρτωμα-φόρτωμα-ξεκίνημα τις σπάσαμε τα νεύρα. Σε αυτό το σημείο του ξεσπάσματος της Ντρόγκα ο Δημήτρης γύρισε σε εμένα για να με πληροφορήσει ότι υπάρχουν και άλλοι σε αυτό το αυτοκίνητο εκτός από την αφεντιά μου και κάθε φορά που βγαίνω υποχρεούμαι μια και κάθομαι στην εξωτερική θέση να σηκώνω το κάθισμα μου για να βγαίνουν και αυτοί που κάθονται πίσω. Ούπς για αυτό άκουγα κάποιον να βρίζει όσες φορές ορμούσα έξω για να φωτογραφίσω τους χωρικούς, ήταν οι πίσω που προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να σηκώσουν το κάθισμα που ξεχνούσα εγώ η γαϊδούρα.
Δύο απολογητικά λόγια και ένα μετανοημένο βλέμμα αργότερα βρισκόμασταν και πάλι μέσα στο μοναστήρι όπου ο αγρότες είχα αρχίσει ήδη να στήνονται σε ομάδες. Πολύ γρήγορα μαζεύτηκαν και όλοι οι τουρίστες που υπήρχαν στην περιοχή. Ως τότε νόμιζα ότι ήμασταν οι μόνοι αλλά τελικά στο ξενοδοχείο μας καθώς και στα γύρω καταλύματα βρίσκονταν εκείνοι οι Αυστριακοί που σας είπε ο Σταύρος, κάποιοι ψηλοί ξανθοί Αμερικάνοι 60ρηδες και φυσικά πολλοί πολλοί Κινέζοι. Από τους Κινέζους ξεχώριζε ένας ψηλός με στολή παραλλαγής και ενδιαφέρουσα μηχανή . Αυτός λοιπόν ασκούσε μια σοκαριστηκή τακτική, φωτογράφιζε τα πάντα χωρίς να είναι και αυτός στο πλάνο. Όλοι οι άλλοι τα γνωστά, στήνονταν με το σήμα της νίκης και το χαζοχαρούμενο ύψος.
Τα λόγια είναι περιττά, ο Σταύρος έχει ήδη βάλει κάποιες φωτογραφίες της γιορτής. Κρίμα που πρόλαβε να βάλει αυτός τους μοναχούς στην στέγη του μοναστηριού που παίζουν μουσική με τα τεράστια φυσερά τους, ήταν η αγαπημένη μου στιγμή. Οι χωρικοί είχαν κάνει έναν κύκλο γύρω από το προαύλιο του μοναστηριού, οι ιππείς με τα άλογα τους είχαν μαζευτεί στην αριστερή άκρη, και στον ιδικό χτιστό φούρνο έκαιγαν κλαδιά με βότανα και θυμιάματα.
Στην μέση του προαύλιου έβαλαν ένα τραπέζι και πάνω του σωρούς από όλους τους καρπούς που θα μαζεύονταν τις απόμενες μέρες. Οι μοναχοί βγήκαν από το μοναστήρι ψέλνοντας, φόρεσαν σε κάθε χωρικό από ένα λευκό μαντίλι και μετά στάθηκαν πίσω από το τραπέζι και ευλόγησαν τους καρπούς της γης τους.
Έκαναν το ίδιο και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συνοδεία των χωρικών. Σε κάθε στάση τους άναβαν και μια φωτιά που έκαιγα αρωματικά βότανα.
Την αρμονία και την απλότητα της γιορτής διέκοψε ένα κόκκινο γυαλιστερό και γελοίο πυροσβεστικό της κινεζικής υπηρεσίας που διέσπασε τον κύκλο των πιστών και ήρθε να σταθεί δίπλα στους μοναχούς λες και η μικρή ελεγχόμενη φωτιά θα εξελισσόταν σε πυρκαγιά.
Σε όλη την διάρκεια της γιορτής ο κυριούλης από την Αυστρία μας μιλούσε κατά καιρούς περιχαρής που βρήκε ανθρώπους να μιλήσει Ελληνικά. Αμολώντας όλα αυτά τα μανιτάρια που διαβάσατε από τον προλαλήσαντα.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα, η αγνή και ανεπιτήδευτη γιορτή, οι μοναχοί στην σκεπή με τα πνευστά τους, οι φωτιές στην αυλή και οι αιώνιες στούπες με τα αυστηρά μάτια, σε καλούσε να κατεβάσεις την μηχανή από τα μάτια σου. Τίποτε δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει σε εικόνα την αίσθηση αυτή. Μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας, μια ζεστασιά οικειότητας και νοσταλγίας, για κάτι που οι πρόγονοι μου σίγουρα θα είχαν βιώσει. Σίγουρα κάποιοι από τους προπαπούδες μου θα ευλογούνταν από τον παπά της ενορίας τους πριν ξεκινήσουν την σοδιά. Σίγουρα κάποια μακρινή μου πρόγονος θα πήγαινε στην γιορτή της συγκομιδής ντυμένη με τα καλά της. Όμως αυτά στο δικό μου χωριό ήταν παρελθόν και εγώ για μια ακόμη φορά βρέθηκα τόσα μίλια μακριά από τον τόπο μου αλλά μια ανάσα κοντά στις ρίζες μου. Δεν είναι ειρωνικό;
Βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο προσέξαμε μια κυρία με την καλή της παραδοσιακή φορεσιά και ένα περίεργο καπέλο, ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Αμέσως μετά πέρασαν δύο μαυροφορεμένοι άντρες με πολύχρωμα κασελάκια (σαν αυτά που είχε ερωτευθεί η Ίριδα) δεμένα με μια λωρίδα πανί στην πλάτη τους. Ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο. Ξεκινώντας να φύγουμε είδαμε να έρχoνται ιππείς με πορτατίφ φορεμένα στο κεφάλι. Ζητήσαμε από τον οδηγό να σταματήσει κατεβήκαμε σωρηδόν από το αμάξι και αρχίσαμε να την φωτογραφίζουμε όλοι μανιωδώς, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.
Όταν πια έκαναν την εμφάνιση τους ολόκληρες ομάδες με παραδοσιακές φορεσιές, κλαδιά στα χέρια, και κασελάκια στην πλάτη δεν προλάβαμε να ζητήσουμε τίποτα, η Ντρόγκα που είχε αρχίσει να παίρνει εκείνο το πολύ ωραίο χρώμα που έχει το λεμόνι όταν παραωριμάζει μας εξήγησε ότι προφανώς έχουν αρχίσει οι εορτασμοί για την ετήσια συγκομιδή. Πλήθη χωρικών αναμένεται να μαζευτούν στο μοναστήρι για να ευλογηθεί η σοδιά τους από τους μοναχούς και ναι, μπορούμε να καθυστερήσουμε λίγο εκεί για να απολαύσουμε την γιορτή, προλαβαίνουμε, φτάνει να σταματήσουμε αυτό το εκνευριστικό σταμάτημα-ξεφόρτωμα-φόρτωμα-ξεκίνημα τις σπάσαμε τα νεύρα. Σε αυτό το σημείο του ξεσπάσματος της Ντρόγκα ο Δημήτρης γύρισε σε εμένα για να με πληροφορήσει ότι υπάρχουν και άλλοι σε αυτό το αυτοκίνητο εκτός από την αφεντιά μου και κάθε φορά που βγαίνω υποχρεούμαι μια και κάθομαι στην εξωτερική θέση να σηκώνω το κάθισμα μου για να βγαίνουν και αυτοί που κάθονται πίσω. Ούπς για αυτό άκουγα κάποιον να βρίζει όσες φορές ορμούσα έξω για να φωτογραφίσω τους χωρικούς, ήταν οι πίσω που προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να σηκώσουν το κάθισμα που ξεχνούσα εγώ η γαϊδούρα.
Δύο απολογητικά λόγια και ένα μετανοημένο βλέμμα αργότερα βρισκόμασταν και πάλι μέσα στο μοναστήρι όπου ο αγρότες είχα αρχίσει ήδη να στήνονται σε ομάδες. Πολύ γρήγορα μαζεύτηκαν και όλοι οι τουρίστες που υπήρχαν στην περιοχή. Ως τότε νόμιζα ότι ήμασταν οι μόνοι αλλά τελικά στο ξενοδοχείο μας καθώς και στα γύρω καταλύματα βρίσκονταν εκείνοι οι Αυστριακοί που σας είπε ο Σταύρος, κάποιοι ψηλοί ξανθοί Αμερικάνοι 60ρηδες και φυσικά πολλοί πολλοί Κινέζοι. Από τους Κινέζους ξεχώριζε ένας ψηλός με στολή παραλλαγής και ενδιαφέρουσα μηχανή . Αυτός λοιπόν ασκούσε μια σοκαριστηκή τακτική, φωτογράφιζε τα πάντα χωρίς να είναι και αυτός στο πλάνο. Όλοι οι άλλοι τα γνωστά, στήνονταν με το σήμα της νίκης και το χαζοχαρούμενο ύψος.
Τα λόγια είναι περιττά, ο Σταύρος έχει ήδη βάλει κάποιες φωτογραφίες της γιορτής. Κρίμα που πρόλαβε να βάλει αυτός τους μοναχούς στην στέγη του μοναστηριού που παίζουν μουσική με τα τεράστια φυσερά τους, ήταν η αγαπημένη μου στιγμή. Οι χωρικοί είχαν κάνει έναν κύκλο γύρω από το προαύλιο του μοναστηριού, οι ιππείς με τα άλογα τους είχαν μαζευτεί στην αριστερή άκρη, και στον ιδικό χτιστό φούρνο έκαιγαν κλαδιά με βότανα και θυμιάματα.
Στην μέση του προαύλιου έβαλαν ένα τραπέζι και πάνω του σωρούς από όλους τους καρπούς που θα μαζεύονταν τις απόμενες μέρες. Οι μοναχοί βγήκαν από το μοναστήρι ψέλνοντας, φόρεσαν σε κάθε χωρικό από ένα λευκό μαντίλι και μετά στάθηκαν πίσω από το τραπέζι και ευλόγησαν τους καρπούς της γης τους.
Έκαναν το ίδιο και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συνοδεία των χωρικών. Σε κάθε στάση τους άναβαν και μια φωτιά που έκαιγα αρωματικά βότανα.
Την αρμονία και την απλότητα της γιορτής διέκοψε ένα κόκκινο γυαλιστερό και γελοίο πυροσβεστικό της κινεζικής υπηρεσίας που διέσπασε τον κύκλο των πιστών και ήρθε να σταθεί δίπλα στους μοναχούς λες και η μικρή ελεγχόμενη φωτιά θα εξελισσόταν σε πυρκαγιά.
Σε όλη την διάρκεια της γιορτής ο κυριούλης από την Αυστρία μας μιλούσε κατά καιρούς περιχαρής που βρήκε ανθρώπους να μιλήσει Ελληνικά. Αμολώντας όλα αυτά τα μανιτάρια που διαβάσατε από τον προλαλήσαντα.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα, η αγνή και ανεπιτήδευτη γιορτή, οι μοναχοί στην σκεπή με τα πνευστά τους, οι φωτιές στην αυλή και οι αιώνιες στούπες με τα αυστηρά μάτια, σε καλούσε να κατεβάσεις την μηχανή από τα μάτια σου. Τίποτε δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει σε εικόνα την αίσθηση αυτή. Μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας, μια ζεστασιά οικειότητας και νοσταλγίας, για κάτι που οι πρόγονοι μου σίγουρα θα είχαν βιώσει. Σίγουρα κάποιοι από τους προπαπούδες μου θα ευλογούνταν από τον παπά της ενορίας τους πριν ξεκινήσουν την σοδιά. Σίγουρα κάποια μακρινή μου πρόγονος θα πήγαινε στην γιορτή της συγκομιδής ντυμένη με τα καλά της. Όμως αυτά στο δικό μου χωριό ήταν παρελθόν και εγώ για μια ακόμη φορά βρέθηκα τόσα μίλια μακριά από τον τόπο μου αλλά μια ανάσα κοντά στις ρίζες μου. Δεν είναι ειρωνικό;
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
