ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
«Σσσσσσσσσσς, τώρα κοιμόμαστε. Όταν ξαφνικά, ο φάρος άναψε και………….»
…. και η Φαρογιάννη άρχισε να ωρύεται «Η γάτα είναι πάνω στο κρεβάτι μου».
Είχα καθαρίσει το πρεβάζι μου όσο μπορούσα καλύτερα (δηλαδή και μετά από 25 μωρομάντηλα πάλι βρώμικο ήταν), είχα στρώσει την πραμάτεια μου ωραία και καλά και το είχαμε βαπτίσει και «κομοδίνο» μετά βαΐων και κλάδων. Και εκεί που ησύχαζε η φύσης και εμείς ειδικότερα, κάτω από την κουρτίνα ξεπρόβαλε μια ουρά. Χνουδωτή άσπρη και αφράτη βεβαίως αλλά ουρά πάνω σε κομοδίνο δεν πάει, πάει;
Είχα γλαρώσει και υπήρχαν βάσιμες υποψίες ότι απόψε επιτέλους θα κοιμόμουν όταν αυτή η χαζοουρά άρχισε να γαργαλάει την μύτη μου. Άναψα τον φάρο και έβαλα τις φωνές, ως γαρνιτούρα των διαμαρτυριών μου ήρθαν τα παραπονιάρικα νιαουρίσματα της γάτας «ποιοι είστε και τι ζητάτε στον χώρο μου; Επειδή σας άφησα να παίξετε μαζί μου στην αυλή δεν σημαίνει ότι θα μου μπαστακωθήτε και στο σπίτι μου».
Η Ίριδα που κοιμόταν κοντά μου κοίταξε πίσω από τις κουρτίνες και έβαλε τα γέλια, «Είναι σπασμένα τα παράθυρα» μας πληροφόρησε. Σηκώνω και εγώ την κουρτίνα και πίσω από το σύγνεφο σκόνης που άφησε το ύφασμα διαπιστώνω ότι κάποια από τα γυάλινα τετραγωνάκια έλλειπαν από το παράθυρο μου διευκολύνοντας την είσοδο και έξοδο της κυρίας του σπιτιού. Αχ το δωμάτιο των νεαρών Ισπανών το προτίμησαν μόνο για δείπνο, το δικό μας το έχουν για υπνοδωμάτιο. Το γέλιο της Ίριδας εκτόνωσε τον εκνευρισμό μου.
Ακολούθησε ένα ανελέητο κυνηγητό της γάτας. Θα ήθελα να φανταστείτε 6 νοματαίους να τριγυρίζουν σκυφτοί με απλωτά τα χέρια στον λίγο χώρο που άφηναν τα κρεβάτια, παράγοντας άναρθρους ήχους (χχχ, ψιτψιτ, νιάου, ξτ κτλ). Και όλα αυτά χωρίς προφανή λόγω μια και η γάτα τρύπωνε συνεχώς κάτω από τα κρεβάτια. Τέλος εκδιώχθηκε ο μαλλιαρός μπελάς και τέθηκε το μέγα ζήτημα: πως θα βουλώσουμε τις τρύπες για να μην ξαναμπεί η κινητή φλοκάτη;.
Ιδέες πολλές η μία πιο χαζή από την άλλη
-Να κοιμόμαστε με βάρδιες για να κυνηγάμε την γάτα
-Γιατί με βάρδιες η Ιωάννα έτσι και αλλιώς ξύπνια θα μείνει όλο το βράδυ
-Να βάλουμε ένα φύλλο χαρτί σε κάθε άνοιγμα για να τα κλείσουμε
-Ωραία ιδέα ποιος έχει ζελοτέιπ μαζί του;
-Και κόλλα ούχου κάνει
-Καλέ ποιος θα κουβαλούσε είδη γραφείου στα βουνά; Βουλώστε τα ανοίγματα με την κουβέρτα
-Όχι καλύτερα με τον υπνόσακο
Η ιδέα δεν ήταν κακή, πάνω στην απελπισία μου βγάζω την άθλια βρώμικη μπλούζα μου, έτσι και αλλιώς για πέταμα την είχα και βουλώνω την μία τρύπα, για την άλλη διάλεξα κάτι άλλο από την γκαρνταρόμπα που φιλοξενούσε ο αλητάμπουρας.
Άντε τώρα νανάκια όλοι. Κλείνουν φώτα, κλείνουν φάροι και ξαπλώνουμε, ο μόνος που δεν ξάπλωσε ήταν ο Δημήτρης. Δεν ξάπλωσε γιατί δεν είχε σηκωθεί, το μονόπρακτο παίχτηκε ενώ αυτός κοιμόταν, καθόλου δεν ενοχλήθηκε.
Είμαι λοιπόν ξαπλωμένη και κυνηγιέμαι με την αϋπνία μου αλλά δεν μπορώ να της ξεφύγω. Η γάτα νιαουρίζει συνεχώς έξω από το παράθυρο και γρατζουνάει τα ρούχα για να τα βγάλει από τα ανοίγματα.
Ίσως να σας φαίνομαι υπερβολικά ενοχλημένη από μια απλή γάτα. Δεδομένου ότι μεγάλωσα στην επαρχία ανάμεσα σε σκυλιά και γατιά κανονικά ίσως δεν θα έπρεπε να ενοχληθώ καθόλου. Αλλά ήμασταν δύο μέρες άυπνοι, νηστικοί και ταλαιπωρημένοι, η κάθε αναποδιά μου φαινόταν βουνό.
Την αυταπάτη του ύπνου την διέλυσε ο Σταύρος, σηκώθηκε με τον φακό του και βγήκε έξω. Μην με ρωτάτε που πήγε αυτά τα πράγματα θα πρέπει να τα καταλαβαίνετε από μόνοι σας. Αμέσως μετά την αναχώρηση του, το νιαούρισμα της γάτα ακούγεται ανατριχιαστικά κοντά μου. Λες να χώθηκε μέσα την ώρα που έβγαινε ο Σταύρος; Μπα δύσκολο. Λίγο μετά άρχισα να ακούω και γουργουρητό. Πωπω μανούλα μου έχω αρχίσει να τα χάνω.
Πάνω στην ώρα που αναρωτιέμαι πια φρενοκομεία θα διανυχτερεύουν στην Αθήνα το βράδυ που θα επιστρέφαμε, γύρισε και Σταύρος.
- Σταύρο, ψιθύρισα, έχεις βάλει την γάτα μέσα;
- Όχι φυσικά
- Δηλαδή εσύ δεν βλέπεις τίποτε γάτες εδώ μέσα
- Ε όχι σου λέω, άντε καληνύχτα.
Ωχ μανούλα μου τρελαίνομαι, από μια γάτα θα πάω. Το γουργούρισμα συνεχίζει να ακούγεται πολύ κοντά μου. Εκείνος ο μπατζανάκης του ξαδέρφου της κουνιάδας του φίλου μου του Κοσμά ψυχίατρος δεν ήταν;
Λίγο πριν συμπληρώσω την συνταγή ψυχοφαρμάκων συνέβη το θαύμα.
Ο Δημήτρης ξύπνησε και άναψε τον φακό του ξυπνώντας και τους υπόλοιπους.
- Η γάτα είναι πάνω μου ανακοίνωσε.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα σηκωθεί τον είχα αγκαλιάσει και του φιλούσα τα χέρια κλαίγοντας από ανακούφιση, δεν μου είχε στρίψει, δεν άκουγα γάτες εκεί που δεν υπήρχαν, δεν είχα παραισθήσεις. Για την ώρα γλύτωνα το Δαφνί. Ως που να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Δημήτρη είχαν σηκωθεί και οι υπόλοιποι και κυνηγούσαν εκ νέου την γάτα. Κάτω από τα κρεβάτια κάτω από την στόφα, πάνω στον αλητάμπουρα, κάποια στιγμή η ενοχλητική φούντα εκδιώχθηκε για μια ακόμα φορά και εμείς ξαπλώσαμε ξανά. Συνήθειο μας είχε γίνει πια, πιο πολύ ώρα καταναλώσαμε στο σήκω-ξάπλωσε παρά στον ύπνο. Διότι δεν ήταν απλό το να ξαπλώσεις, έπρεπε να ανοίξεις τον υπνόσακο, να μπεις να κλείσεις τον σάκο, να βάλεις από πάνω το πάπλωμα να φροντίσεις τον πάπλωμα να μην ακουμπάει πάνω σου και πετάξεις φλύκταινες, κτλ. Μαραθώνιος.
- Κοιμάσαι; Με ρωτάει η Ίριδα
- Όχι λέω όμως αντί για προβατάκια να μετρήσω τις ρωγμές του δωματίου μήπως νυστάξω.
- 5 οριζόντιες, 11 κάθετες και 7 πλάγιες, σύνολο 23, από αυτές οι 12 είναι βαθιές, οι 5 διαμπερείς και οι υπόλοιπες επιπόλαιες.
Η νύχτα εξελίχθηκε κατά τα προβλεπόμενα, νιαουρίσματα – διαμαρτυρίες, τριγμοί και ροχαλητά. Εγώ ακολούθησα τη Βικτώρια σε νέες αναζητήσεις στους υπονόμους της Νέας Υόρκης, ώσπου ξημέρωσε. Αυτή η αυγούλα φιλοδώρησε τον Σταύρο με ακόμα ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο αμηχανίας με θύμα εμένα. Άτιμη κουμπαριά.
…. και η Φαρογιάννη άρχισε να ωρύεται «Η γάτα είναι πάνω στο κρεβάτι μου».
Είχα καθαρίσει το πρεβάζι μου όσο μπορούσα καλύτερα (δηλαδή και μετά από 25 μωρομάντηλα πάλι βρώμικο ήταν), είχα στρώσει την πραμάτεια μου ωραία και καλά και το είχαμε βαπτίσει και «κομοδίνο» μετά βαΐων και κλάδων. Και εκεί που ησύχαζε η φύσης και εμείς ειδικότερα, κάτω από την κουρτίνα ξεπρόβαλε μια ουρά. Χνουδωτή άσπρη και αφράτη βεβαίως αλλά ουρά πάνω σε κομοδίνο δεν πάει, πάει;
Είχα γλαρώσει και υπήρχαν βάσιμες υποψίες ότι απόψε επιτέλους θα κοιμόμουν όταν αυτή η χαζοουρά άρχισε να γαργαλάει την μύτη μου. Άναψα τον φάρο και έβαλα τις φωνές, ως γαρνιτούρα των διαμαρτυριών μου ήρθαν τα παραπονιάρικα νιαουρίσματα της γάτας «ποιοι είστε και τι ζητάτε στον χώρο μου; Επειδή σας άφησα να παίξετε μαζί μου στην αυλή δεν σημαίνει ότι θα μου μπαστακωθήτε και στο σπίτι μου».
Η Ίριδα που κοιμόταν κοντά μου κοίταξε πίσω από τις κουρτίνες και έβαλε τα γέλια, «Είναι σπασμένα τα παράθυρα» μας πληροφόρησε. Σηκώνω και εγώ την κουρτίνα και πίσω από το σύγνεφο σκόνης που άφησε το ύφασμα διαπιστώνω ότι κάποια από τα γυάλινα τετραγωνάκια έλλειπαν από το παράθυρο μου διευκολύνοντας την είσοδο και έξοδο της κυρίας του σπιτιού. Αχ το δωμάτιο των νεαρών Ισπανών το προτίμησαν μόνο για δείπνο, το δικό μας το έχουν για υπνοδωμάτιο. Το γέλιο της Ίριδας εκτόνωσε τον εκνευρισμό μου.
Ακολούθησε ένα ανελέητο κυνηγητό της γάτας. Θα ήθελα να φανταστείτε 6 νοματαίους να τριγυρίζουν σκυφτοί με απλωτά τα χέρια στον λίγο χώρο που άφηναν τα κρεβάτια, παράγοντας άναρθρους ήχους (χχχ, ψιτψιτ, νιάου, ξτ κτλ). Και όλα αυτά χωρίς προφανή λόγω μια και η γάτα τρύπωνε συνεχώς κάτω από τα κρεβάτια. Τέλος εκδιώχθηκε ο μαλλιαρός μπελάς και τέθηκε το μέγα ζήτημα: πως θα βουλώσουμε τις τρύπες για να μην ξαναμπεί η κινητή φλοκάτη;.
Ιδέες πολλές η μία πιο χαζή από την άλλη
-Να κοιμόμαστε με βάρδιες για να κυνηγάμε την γάτα
-Γιατί με βάρδιες η Ιωάννα έτσι και αλλιώς ξύπνια θα μείνει όλο το βράδυ
-Να βάλουμε ένα φύλλο χαρτί σε κάθε άνοιγμα για να τα κλείσουμε
-Ωραία ιδέα ποιος έχει ζελοτέιπ μαζί του;
-Και κόλλα ούχου κάνει
-Καλέ ποιος θα κουβαλούσε είδη γραφείου στα βουνά; Βουλώστε τα ανοίγματα με την κουβέρτα
-Όχι καλύτερα με τον υπνόσακο
Η ιδέα δεν ήταν κακή, πάνω στην απελπισία μου βγάζω την άθλια βρώμικη μπλούζα μου, έτσι και αλλιώς για πέταμα την είχα και βουλώνω την μία τρύπα, για την άλλη διάλεξα κάτι άλλο από την γκαρνταρόμπα που φιλοξενούσε ο αλητάμπουρας.
Άντε τώρα νανάκια όλοι. Κλείνουν φώτα, κλείνουν φάροι και ξαπλώνουμε, ο μόνος που δεν ξάπλωσε ήταν ο Δημήτρης. Δεν ξάπλωσε γιατί δεν είχε σηκωθεί, το μονόπρακτο παίχτηκε ενώ αυτός κοιμόταν, καθόλου δεν ενοχλήθηκε.
Είμαι λοιπόν ξαπλωμένη και κυνηγιέμαι με την αϋπνία μου αλλά δεν μπορώ να της ξεφύγω. Η γάτα νιαουρίζει συνεχώς έξω από το παράθυρο και γρατζουνάει τα ρούχα για να τα βγάλει από τα ανοίγματα.
Ίσως να σας φαίνομαι υπερβολικά ενοχλημένη από μια απλή γάτα. Δεδομένου ότι μεγάλωσα στην επαρχία ανάμεσα σε σκυλιά και γατιά κανονικά ίσως δεν θα έπρεπε να ενοχληθώ καθόλου. Αλλά ήμασταν δύο μέρες άυπνοι, νηστικοί και ταλαιπωρημένοι, η κάθε αναποδιά μου φαινόταν βουνό.
Την αυταπάτη του ύπνου την διέλυσε ο Σταύρος, σηκώθηκε με τον φακό του και βγήκε έξω. Μην με ρωτάτε που πήγε αυτά τα πράγματα θα πρέπει να τα καταλαβαίνετε από μόνοι σας. Αμέσως μετά την αναχώρηση του, το νιαούρισμα της γάτα ακούγεται ανατριχιαστικά κοντά μου. Λες να χώθηκε μέσα την ώρα που έβγαινε ο Σταύρος; Μπα δύσκολο. Λίγο μετά άρχισα να ακούω και γουργουρητό. Πωπω μανούλα μου έχω αρχίσει να τα χάνω.
Πάνω στην ώρα που αναρωτιέμαι πια φρενοκομεία θα διανυχτερεύουν στην Αθήνα το βράδυ που θα επιστρέφαμε, γύρισε και Σταύρος.
- Σταύρο, ψιθύρισα, έχεις βάλει την γάτα μέσα;
- Όχι φυσικά
- Δηλαδή εσύ δεν βλέπεις τίποτε γάτες εδώ μέσα
- Ε όχι σου λέω, άντε καληνύχτα.
Ωχ μανούλα μου τρελαίνομαι, από μια γάτα θα πάω. Το γουργούρισμα συνεχίζει να ακούγεται πολύ κοντά μου. Εκείνος ο μπατζανάκης του ξαδέρφου της κουνιάδας του φίλου μου του Κοσμά ψυχίατρος δεν ήταν;
Λίγο πριν συμπληρώσω την συνταγή ψυχοφαρμάκων συνέβη το θαύμα.
Ο Δημήτρης ξύπνησε και άναψε τον φακό του ξυπνώντας και τους υπόλοιπους.
- Η γάτα είναι πάνω μου ανακοίνωσε.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα σηκωθεί τον είχα αγκαλιάσει και του φιλούσα τα χέρια κλαίγοντας από ανακούφιση, δεν μου είχε στρίψει, δεν άκουγα γάτες εκεί που δεν υπήρχαν, δεν είχα παραισθήσεις. Για την ώρα γλύτωνα το Δαφνί. Ως που να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Δημήτρη είχαν σηκωθεί και οι υπόλοιποι και κυνηγούσαν εκ νέου την γάτα. Κάτω από τα κρεβάτια κάτω από την στόφα, πάνω στον αλητάμπουρα, κάποια στιγμή η ενοχλητική φούντα εκδιώχθηκε για μια ακόμα φορά και εμείς ξαπλώσαμε ξανά. Συνήθειο μας είχε γίνει πια, πιο πολύ ώρα καταναλώσαμε στο σήκω-ξάπλωσε παρά στον ύπνο. Διότι δεν ήταν απλό το να ξαπλώσεις, έπρεπε να ανοίξεις τον υπνόσακο, να μπεις να κλείσεις τον σάκο, να βάλεις από πάνω το πάπλωμα να φροντίσεις τον πάπλωμα να μην ακουμπάει πάνω σου και πετάξεις φλύκταινες, κτλ. Μαραθώνιος.
- Κοιμάσαι; Με ρωτάει η Ίριδα
- Όχι λέω όμως αντί για προβατάκια να μετρήσω τις ρωγμές του δωματίου μήπως νυστάξω.
- 5 οριζόντιες, 11 κάθετες και 7 πλάγιες, σύνολο 23, από αυτές οι 12 είναι βαθιές, οι 5 διαμπερείς και οι υπόλοιπες επιπόλαιες.
Η νύχτα εξελίχθηκε κατά τα προβλεπόμενα, νιαουρίσματα – διαμαρτυρίες, τριγμοί και ροχαλητά. Εγώ ακολούθησα τη Βικτώρια σε νέες αναζητήσεις στους υπονόμους της Νέας Υόρκης, ώσπου ξημέρωσε. Αυτή η αυγούλα φιλοδώρησε τον Σταύρο με ακόμα ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο αμηχανίας με θύμα εμένα. Άτιμη κουμπαριά.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
