ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Όλοι νόμιζαν ότι ξεκινήσαμε 6 άτομα στην αρχή για το ταξίδι στο Θιβέτ. Αμ δε. Υπήρχε και ο Μαρξ. Ναι ο Μαρξ με το κεφάλαιό του, εκείνο το βιβλίο που νόμιζα ότι όλοι το έχουν ξεχάσει πια. Και όμως, ένα μήνα πριν φύγουμε ο Ζου από το πανεπιστήμιο Σαντογκ μου έστειλε ένα μήνυμα ζητώντας να του στείλω το βιβλίο για να το διαβάσει. Κουφάθηκα, ο Μαρξ στα Ελληνικά ..πώς θα το διάβαζε. Είχε βρει μεταφραστή, μου είπε. Έτσι ο Μαρξ κατέβηκε κατασκονισμένος από το ράφι, μπήκε σε φάκελο και καταχωνιάστηκε στο βάθος του βρώμικου σακιδίου μου. Θα πήγαινε ταξίδι στο Θιβέτ και από εκεί με το ταχυδρομείο στην πόλη Σαντόγκ. Νόμιζα ότι θα γλύτωνα τα ταχυδρομικά. Ο Μαρξ γλύτωσε από όλους τους ελέγχους στις πύλες εισόδου της Κίνας, κρυμμένος καλά, δεν έβγαλε άχνα.
Καθισμένοι στο εστιατόρια Ιμαλάια στην πλατεία της Θιβετιανής συνοικίας της Λάσα και με δύο Κινέζους στρατιώτες στην ταράτσα του απέναντι σπιτιού να μετρούν με τα κιάλια τις μπουκιές μου, ανακοίνωσα στους άλλους 5 την ύπαρξη του Μαρξ. Οι μισοί με κοίταξαν με ένα περίεργο βλέμμα λέγοντας ότι είμαι μουρλός, η Ισαβέλλα φώναζε να πάρω πίτσα γιακ γράφοντάς με στα παλιά της τα παπούτσια και μόνο η καλή Ιωάννα είπε «να πάμε αύριο ένα λεπτό στο ταχυδρομείο για να το στείλουμε».
Έτσι το πρωί την άλλη ημέρα είμαστε μπροστά από το ταχυδρομείο. Μέσα όλα στην τρίχα, ντρέπεσαι να ακουμπήσεις, Κινέζοι παντού με απίστευτη οργάνωση. Φτάνω στο γκισέ και δίνω το πακέτο στην υπάλληλο, αυτή κάτι λέει στα Κινέζικα λέω και εγώ κάτι στα Αγγλικά αδύνατον να συνεννοηθούμε. Η ξεναγός έρχεται τρέχοντας, ο σωτήρας μας.
«Πρέπει να ανοίξουν τον φάκελο» μου λέει. Στην ερώτηση μου «Γιατί;», ποτέ δεν πήρα απάντηση.
Η υπάλληλος ανοίγει το δέμα και αρχίζει να περιεργάζεται το βιβλίο, όλο γραμμένο στα ελληνικά. Λέω στη ξεναγό να της πει ότι κρατάει το βιβλίο ανάποδα. Η υπάλληλος με κοιτάει αυστηρά και φωνάζει την υπάλληλο νούμερα δύο. Κοιτάζουν μαζί το βιβλίο και αρχίζουν να συζητούν με τη ξεναγό. Παρακολουθώ άναυδος το τι γίνεται σε μια άκρη. Ξαφνικά η υπάλληλος δύο βλέπει στο τέλος του βιβλίου τη φωτογραφία του Μαρξ και βγάζει μια φωνή. Τρελάθηκα, λέω «μα έχετε πρόβλημα και με τον Μαρξ;». Καμιά απάντηση πάλι. Η υπάλληλος δύο φωνάζει τον ανώτερό της και του δείχνει το βιβλίο. Άλλοι δέκα πελάτες έρχονται να δουν. Δε ξέρω τι να κάνω και να έχω τους άλλους απέξω να φωνάζουν γιατί αργώ. Τελικά ο ανώτερος δίνει το οκ. Η υπάλληλος ένα τυλίγει με ένα πλαστικό το βιβλίο, βάζει μία μικρή σφραγιδούλα – έχει σημασία αυτό- και λέει: 56Υ –περίπου επτά ευρώ- και σε δύο εβδομάδες θα φτάσει. Και που ρώτησα αν τα πηγαίνουν με ποδήλατο ή με τα πόδια σιγά μην πήρα απάντηση. Είκοσι λεπτά έφταναν για να φύγει ο Μαρξ. Καλό ταξίδι Μαρξ, ούτε οι Κινέζοι δε σε θέλουν πια απ’ ότι φαίνεται.
Η αντιπάθειά μας για τους Κινέζους δυστυχώς άρχισε να γίνεται φανερή πια. Οι συζητήσεις που κάναμε με την ξεναγό, μας αναστάτωσαν ακόμη περισσότερο. Μια Θιβετιανή ξεναγό, που στην αρχή ήταν μαζεμένη και φοβόταν να μιλήσει αλλά στο τέλος μας είπε τον πόνο της και την ελπίδα της για μια αλλαγή, μια εξέγερση , κάτι τέλος πάντων. Γιατί στο Θιβέτ υπάρχει «πολιτισμική γενοκτονία» και είναι ιδιαίτερα φανερή στην πρωτεύουσα Lhasa. Αν αναλογιστούμε ότι: «Η θιβετιανή πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Λάσα τον έβδομο αιώνα, χρονική περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι Θιβετιανοί ζούσαν ακόμη σε σκηνές. Το 641 χτίστηκε το ιερό Jokhang και σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση— ανοίχτηκε γύρω του ένα μονοπάτι με δεξιόστροφη κατεύθυνση, γνωστό ως Barkhor. Τους επόμενους αιώνες προέκυψε μια ολόκληρη πόλη από ξύλο, πέτρα και λασπότουβλα, η οποία εξελίχθηκε σύντομα σε πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο για εκατομμύρια Θιβετιανούς, διατηρώντας αναλλοίωτο το τοπικό χρώμα και την αρχιτεκτονική της γραμμή. Μέχρι το 1950 η πόλη αποτελούνταν από δύο αυτόνομες συνοικίες που χωρίζονταν μεταξύ τους από δάση και βάλτους. Για να βρεθεί κάποιος από τη μια συνοικία στην άλλη έπρεπε να διασχίσει ένα παλιό γεφύρι, φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο. Δημιούργημα του Ι7ου αιώνα, ήταν γνωστό ως «Γιου τόκ Σάμπα», που σημαίνει «το γεφύρι με τη γαλάζια σκέπη». Το μεγαλύτερο τμήμα από τα λεπτοδουλεμένα ξύλινα σκαλίσματα και τα χρωματισμένα γαλάζια κεραμίδια του είχαν αντέξει στο χρόνο. Μέχρι…………………..»
Η Κινεζική εισβολή το 1951 άλλαξε τα πράγματα. Ογκώδη εμπορικά κέντρα, δρόμοι τεράστιοι, κτήρια κουτιά χτίστηκαν μέχρι τις παρυφές του ιερού Jokhang, με συνέπεια την κατεδάφιση του ιστορικού χωριού Σοέλ. Ολόκληρες γειτονιές, μνημεία της θιβετιανής παράδοσης, θυσιάστηκαν με στόχο την κατασκευή μιας «μοντέρνας σοσιαλιστικής πόλης». Οι κάτοικοι του Σοέλ αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε νέα κτίρια κουτιά πίσω από το ανάκτορο Ποτάλα. Το γεφύρι εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα.
Η κινέζικη συνοικία της Λάσα αναπτύχθηκε με εκπληκτικούς ρυθμούς κι έχει σχεδόν τετραπλασιασθεί σε μέγεθος από τη δεκαετία του 80. Οι οικοδομικές επιχειρήσεις έφτασαν μέχρι το παλιό θιβετιανό κέντρο, τη Barkhor. Η κινέζικη παρουσία διαλαλεί επιδεικτικά την άλωση του τελευταίου οχυρού της κλασικής θιβετιανής αστικής αρχιτεκτονικής από την «κινεζική ανάπτυξη», μια ανάπτυξη που απαιτεί κατά τα κινεζικά πρότυπα την αντικατάσταση της θαυμάσιας θιβετιανής αρχιτεκτονικής από το κινέζικο μπετόν.
Το πρόβλημα δεν εστιάζεται όμως μόνο στα κτήρια.Η λέξη Θιβέτ σημαίνει στα κινέζικα «Το σπίτι των δυτικών θησαυρών», κάτι που εκφράζει περιεκτικά την ιστορική άποψη της Κίνας για το γείτονά της. Από τότε που εισέβαλε στα εδάφη του, η Κίνα μεταχειρίστηκε το Θιβέτ ως μια αποθήκη φυσικού πλούτου, διαθέσιμου προς λεηλασία κατά βούληση. Νέμεται τον ορυκτό πλούτο του οροπεδίου, δηλαδή τις μεγάλες ποσότητες ουρανίου, σιδήρου και χρωμίτη, το μισό περίπου απόθεμα της παγκόσμιας παραγωγής λιθίου και το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα χαλκού της ασιατικής ηπείρου, τα οποία διαθέτει το Θιβέτ. Οι εξορυκτικές εργασίες είναι ήδη πλατιά διαδομένες, καθώς οι Κινέζοι υπολογίζουν ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα έχουν εξαντλήσει τα δικά τους αποθέματα των επτά κυριότερων ορυκτών, τα οποία συναντώνται και στο Θιβέτ. Περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι, κυρίως Κινέζοι μετανάστες, προσλήφθηκαν ως εργάτες στα θιβετιανά ορυχεία. Τεράστιοι δρόμοι κατασκευάστηκαν ώστε να μεταφέρουν τις πρώτες ύλες στην Κίνα. Οι Θιβετιανοί αγρότες αναγκάστηκαν να μετακινηθούν με τα γιακ σε υψηλότερα μέρη.
Εξάλλου, η εγκατάσταση οκτώ με δέκα εκατομμυρίων Κινέζων εργατών έχει οδηγήσει τους Θιβετιανούς σε μερική πολιτιστική αφομοίωση αλλά και οικονομική περιθωριοποίηση. Παρασυρόμενοι από τους υψηλούς μισθούς, τις επιδοτούμενες κατοικίες και τη δωρεάν συγκοινωνία, οι Κινέζοι εισρέουν κατά χιλιάδες στις αστικές περιοχές του οροπεδίου, εξαναγκάζοντας πολλούς αυτόχθονες να αποσυρθούν στην επαρχία, μακριά από το οδικό δίκτυο, την ηλεκτροδότηση, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις επαγγελματικές ευκαιρίες, που αξιοποιούνται πλέον μόνο από τους Κινέζους ανταγωνιστές τους.
Τα πάντα είναι γραμμένα στα κινέζικα. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που δεν μιλάνε και δεν διαβάζουν Κινέζικα ουσιαστικά χρειάζονται διερμηνέα στην χώρα τους για απλές καθημερινές δουλειές και συναλλαγές. Η νέα γενιά στο σχολείο διδάσκεται στην Κινεζική και τα Θιβετιανά είναι μόνο ένα ωριαίο μάθημα στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Τα τηλεοπτικά προγράμματα ακόμη και τα παιχνίδια είναι όλα στα Κινέζικα. Οι γονείς με τα παιδιά τους αυτή τη στιγμή μιλάνε διαφορετικές γλώσσες. Η δε ιστορία έχει αλλάξει τους όρους και η Κινέζικη στρατιωτική εισβολή του '51 έχει επιβληθεί ως «ειρηνική απελευθέρωση του Θιβέτ», η δε ανελέητη καταστροφή μοναστηριών και εμβλημάτων της Θιβετιανής ιστορίας και κουλτούρας από το '59 μέχρι το '80 έχει ονομαστεί «πολιτιστική επανάσταση». Η μη χρήση αυτών των ορολογιών από τους Θιβετιανούς επισύρει φυλάκιση. Το να έχουν κάποιο βιβλίο ιστορίας που να μην συμφωνεί με την Κινέζικη προπαγάνδα τους οδηγεί κατευθείαν στη φυλακή. Αν είσαι ξένος, στο κατάσχουν. Αν υπάρχει χάρτης όπου διακρίνει σαν χωριστή οντότητα το Θιβέτ από την Κίνα, σκίζεται. Οι δε Θιβετιανοί πολίτες είναι σχεδόν ανέφικτο να πάρουν διαβατήρια, και έτσι δεν τους επιτρέπεται να βγουν από την χώρα τους. Απαγορεύεται να στείλουν κλειστά γράμματα οπουδήποτε μέσω ταχυδρομείου-πρέπει πρώτα να ελεγχθούν από ειδικούς υπαλλήλους-, απαγορεύεται να δούνε ελεύθερα, προγράμματα ή ταινίες στην τηλεόραση, να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο internet. Το να δει κάποιος το «Επτά χρόνια στο Θιβέτ» επισύρει φυλάκιση 7 χρόνων!!! Η Droga, η ξεναγός μας, βρήκε το DVD παράνομα, το είδε και μετά το έκαψε αμέσως για να μην συλληφθεί. Η φωτογραφία του Δαλάι Λάμα είναι απαγορευμένη παντού. Όποιος κατέχει τέτοια φωτογραφία συλλαμβάνεται. Η παρουσία του Κινεζικού στρατού είναι εμφανής παντού στην πλατεία Barkhor και στην Θιβετιανή συνοικία. Στρατιώτες παρελαύνουν συνεχώς, σε κάθε γωνία υπάρχουν φυλάκια με οπλισμένους στρατιώτες, στις ταράτσες υπάρχουν σκοπευτές και άτομα που με κιάλια παρακολουθούν τα πάντα, ακόμη και τους τουρίστες που τρώνε στα απέναντι εστιατόρια. Μόνο οι Κινέζοι τουρίστες, ντυμένοι επιδεικτικά με τα πανάκριβα ρούχα τους κυκλοφορούν ελεύθεροι παντού και χωρίς πολλά λόγια στέλνουν το μήνυμα –είμαστε εδώ-.
Μήπως οι Θιβετιανοί είναι φυλακισμένοι στην ίδια τους τη χώρα;;;;
Η Κίνα παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη προχωρά ανεμπόδιστη στο έργο της. Έτσι και αλλιώς δε μιλά κανείς πια διεθνώς. Ποιος θα τα βάλει με μια οικονομική υπερδύναμη;
Οι Θιβετιανοί είναι μόνοι τους, συντροφιά με τον βουδιστικό ιδεαλισμό τους.
Τελικά το ταξίδι δεν είναι μόνο η ωραία φύση, οι μυρουδιές, το ωραίο φαγητό, οι μπύρες…………..είναι οι άνθρωποι , ο τρόπος ζωής , η αίσθηση αλλά και η επαφή με μια πραγματικότητα που σε κάνει πιο σκεπτόμενο άτομο.
Καθισμένοι στο εστιατόρια Ιμαλάια στην πλατεία της Θιβετιανής συνοικίας της Λάσα και με δύο Κινέζους στρατιώτες στην ταράτσα του απέναντι σπιτιού να μετρούν με τα κιάλια τις μπουκιές μου, ανακοίνωσα στους άλλους 5 την ύπαρξη του Μαρξ. Οι μισοί με κοίταξαν με ένα περίεργο βλέμμα λέγοντας ότι είμαι μουρλός, η Ισαβέλλα φώναζε να πάρω πίτσα γιακ γράφοντάς με στα παλιά της τα παπούτσια και μόνο η καλή Ιωάννα είπε «να πάμε αύριο ένα λεπτό στο ταχυδρομείο για να το στείλουμε».
Έτσι το πρωί την άλλη ημέρα είμαστε μπροστά από το ταχυδρομείο. Μέσα όλα στην τρίχα, ντρέπεσαι να ακουμπήσεις, Κινέζοι παντού με απίστευτη οργάνωση. Φτάνω στο γκισέ και δίνω το πακέτο στην υπάλληλο, αυτή κάτι λέει στα Κινέζικα λέω και εγώ κάτι στα Αγγλικά αδύνατον να συνεννοηθούμε. Η ξεναγός έρχεται τρέχοντας, ο σωτήρας μας.
«Πρέπει να ανοίξουν τον φάκελο» μου λέει. Στην ερώτηση μου «Γιατί;», ποτέ δεν πήρα απάντηση.
Η υπάλληλος ανοίγει το δέμα και αρχίζει να περιεργάζεται το βιβλίο, όλο γραμμένο στα ελληνικά. Λέω στη ξεναγό να της πει ότι κρατάει το βιβλίο ανάποδα. Η υπάλληλος με κοιτάει αυστηρά και φωνάζει την υπάλληλο νούμερα δύο. Κοιτάζουν μαζί το βιβλίο και αρχίζουν να συζητούν με τη ξεναγό. Παρακολουθώ άναυδος το τι γίνεται σε μια άκρη. Ξαφνικά η υπάλληλος δύο βλέπει στο τέλος του βιβλίου τη φωτογραφία του Μαρξ και βγάζει μια φωνή. Τρελάθηκα, λέω «μα έχετε πρόβλημα και με τον Μαρξ;». Καμιά απάντηση πάλι. Η υπάλληλος δύο φωνάζει τον ανώτερό της και του δείχνει το βιβλίο. Άλλοι δέκα πελάτες έρχονται να δουν. Δε ξέρω τι να κάνω και να έχω τους άλλους απέξω να φωνάζουν γιατί αργώ. Τελικά ο ανώτερος δίνει το οκ. Η υπάλληλος ένα τυλίγει με ένα πλαστικό το βιβλίο, βάζει μία μικρή σφραγιδούλα – έχει σημασία αυτό- και λέει: 56Υ –περίπου επτά ευρώ- και σε δύο εβδομάδες θα φτάσει. Και που ρώτησα αν τα πηγαίνουν με ποδήλατο ή με τα πόδια σιγά μην πήρα απάντηση. Είκοσι λεπτά έφταναν για να φύγει ο Μαρξ. Καλό ταξίδι Μαρξ, ούτε οι Κινέζοι δε σε θέλουν πια απ’ ότι φαίνεται.
Η αντιπάθειά μας για τους Κινέζους δυστυχώς άρχισε να γίνεται φανερή πια. Οι συζητήσεις που κάναμε με την ξεναγό, μας αναστάτωσαν ακόμη περισσότερο. Μια Θιβετιανή ξεναγό, που στην αρχή ήταν μαζεμένη και φοβόταν να μιλήσει αλλά στο τέλος μας είπε τον πόνο της και την ελπίδα της για μια αλλαγή, μια εξέγερση , κάτι τέλος πάντων. Γιατί στο Θιβέτ υπάρχει «πολιτισμική γενοκτονία» και είναι ιδιαίτερα φανερή στην πρωτεύουσα Lhasa. Αν αναλογιστούμε ότι: «Η θιβετιανή πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Λάσα τον έβδομο αιώνα, χρονική περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι Θιβετιανοί ζούσαν ακόμη σε σκηνές. Το 641 χτίστηκε το ιερό Jokhang και σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση— ανοίχτηκε γύρω του ένα μονοπάτι με δεξιόστροφη κατεύθυνση, γνωστό ως Barkhor. Τους επόμενους αιώνες προέκυψε μια ολόκληρη πόλη από ξύλο, πέτρα και λασπότουβλα, η οποία εξελίχθηκε σύντομα σε πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο για εκατομμύρια Θιβετιανούς, διατηρώντας αναλλοίωτο το τοπικό χρώμα και την αρχιτεκτονική της γραμμή. Μέχρι το 1950 η πόλη αποτελούνταν από δύο αυτόνομες συνοικίες που χωρίζονταν μεταξύ τους από δάση και βάλτους. Για να βρεθεί κάποιος από τη μια συνοικία στην άλλη έπρεπε να διασχίσει ένα παλιό γεφύρι, φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο. Δημιούργημα του Ι7ου αιώνα, ήταν γνωστό ως «Γιου τόκ Σάμπα», που σημαίνει «το γεφύρι με τη γαλάζια σκέπη». Το μεγαλύτερο τμήμα από τα λεπτοδουλεμένα ξύλινα σκαλίσματα και τα χρωματισμένα γαλάζια κεραμίδια του είχαν αντέξει στο χρόνο. Μέχρι…………………..»
Η Κινεζική εισβολή το 1951 άλλαξε τα πράγματα. Ογκώδη εμπορικά κέντρα, δρόμοι τεράστιοι, κτήρια κουτιά χτίστηκαν μέχρι τις παρυφές του ιερού Jokhang, με συνέπεια την κατεδάφιση του ιστορικού χωριού Σοέλ. Ολόκληρες γειτονιές, μνημεία της θιβετιανής παράδοσης, θυσιάστηκαν με στόχο την κατασκευή μιας «μοντέρνας σοσιαλιστικής πόλης». Οι κάτοικοι του Σοέλ αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε νέα κτίρια κουτιά πίσω από το ανάκτορο Ποτάλα. Το γεφύρι εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα.
Η κινέζικη συνοικία της Λάσα αναπτύχθηκε με εκπληκτικούς ρυθμούς κι έχει σχεδόν τετραπλασιασθεί σε μέγεθος από τη δεκαετία του 80. Οι οικοδομικές επιχειρήσεις έφτασαν μέχρι το παλιό θιβετιανό κέντρο, τη Barkhor. Η κινέζικη παρουσία διαλαλεί επιδεικτικά την άλωση του τελευταίου οχυρού της κλασικής θιβετιανής αστικής αρχιτεκτονικής από την «κινεζική ανάπτυξη», μια ανάπτυξη που απαιτεί κατά τα κινεζικά πρότυπα την αντικατάσταση της θαυμάσιας θιβετιανής αρχιτεκτονικής από το κινέζικο μπετόν.
Το πρόβλημα δεν εστιάζεται όμως μόνο στα κτήρια.Η λέξη Θιβέτ σημαίνει στα κινέζικα «Το σπίτι των δυτικών θησαυρών», κάτι που εκφράζει περιεκτικά την ιστορική άποψη της Κίνας για το γείτονά της. Από τότε που εισέβαλε στα εδάφη του, η Κίνα μεταχειρίστηκε το Θιβέτ ως μια αποθήκη φυσικού πλούτου, διαθέσιμου προς λεηλασία κατά βούληση. Νέμεται τον ορυκτό πλούτο του οροπεδίου, δηλαδή τις μεγάλες ποσότητες ουρανίου, σιδήρου και χρωμίτη, το μισό περίπου απόθεμα της παγκόσμιας παραγωγής λιθίου και το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα χαλκού της ασιατικής ηπείρου, τα οποία διαθέτει το Θιβέτ. Οι εξορυκτικές εργασίες είναι ήδη πλατιά διαδομένες, καθώς οι Κινέζοι υπολογίζουν ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα έχουν εξαντλήσει τα δικά τους αποθέματα των επτά κυριότερων ορυκτών, τα οποία συναντώνται και στο Θιβέτ. Περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι, κυρίως Κινέζοι μετανάστες, προσλήφθηκαν ως εργάτες στα θιβετιανά ορυχεία. Τεράστιοι δρόμοι κατασκευάστηκαν ώστε να μεταφέρουν τις πρώτες ύλες στην Κίνα. Οι Θιβετιανοί αγρότες αναγκάστηκαν να μετακινηθούν με τα γιακ σε υψηλότερα μέρη.
Εξάλλου, η εγκατάσταση οκτώ με δέκα εκατομμυρίων Κινέζων εργατών έχει οδηγήσει τους Θιβετιανούς σε μερική πολιτιστική αφομοίωση αλλά και οικονομική περιθωριοποίηση. Παρασυρόμενοι από τους υψηλούς μισθούς, τις επιδοτούμενες κατοικίες και τη δωρεάν συγκοινωνία, οι Κινέζοι εισρέουν κατά χιλιάδες στις αστικές περιοχές του οροπεδίου, εξαναγκάζοντας πολλούς αυτόχθονες να αποσυρθούν στην επαρχία, μακριά από το οδικό δίκτυο, την ηλεκτροδότηση, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις επαγγελματικές ευκαιρίες, που αξιοποιούνται πλέον μόνο από τους Κινέζους ανταγωνιστές τους.
Τα πάντα είναι γραμμένα στα κινέζικα. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που δεν μιλάνε και δεν διαβάζουν Κινέζικα ουσιαστικά χρειάζονται διερμηνέα στην χώρα τους για απλές καθημερινές δουλειές και συναλλαγές. Η νέα γενιά στο σχολείο διδάσκεται στην Κινεζική και τα Θιβετιανά είναι μόνο ένα ωριαίο μάθημα στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Τα τηλεοπτικά προγράμματα ακόμη και τα παιχνίδια είναι όλα στα Κινέζικα. Οι γονείς με τα παιδιά τους αυτή τη στιγμή μιλάνε διαφορετικές γλώσσες. Η δε ιστορία έχει αλλάξει τους όρους και η Κινέζικη στρατιωτική εισβολή του '51 έχει επιβληθεί ως «ειρηνική απελευθέρωση του Θιβέτ», η δε ανελέητη καταστροφή μοναστηριών και εμβλημάτων της Θιβετιανής ιστορίας και κουλτούρας από το '59 μέχρι το '80 έχει ονομαστεί «πολιτιστική επανάσταση». Η μη χρήση αυτών των ορολογιών από τους Θιβετιανούς επισύρει φυλάκιση. Το να έχουν κάποιο βιβλίο ιστορίας που να μην συμφωνεί με την Κινέζικη προπαγάνδα τους οδηγεί κατευθείαν στη φυλακή. Αν είσαι ξένος, στο κατάσχουν. Αν υπάρχει χάρτης όπου διακρίνει σαν χωριστή οντότητα το Θιβέτ από την Κίνα, σκίζεται. Οι δε Θιβετιανοί πολίτες είναι σχεδόν ανέφικτο να πάρουν διαβατήρια, και έτσι δεν τους επιτρέπεται να βγουν από την χώρα τους. Απαγορεύεται να στείλουν κλειστά γράμματα οπουδήποτε μέσω ταχυδρομείου-πρέπει πρώτα να ελεγχθούν από ειδικούς υπαλλήλους-, απαγορεύεται να δούνε ελεύθερα, προγράμματα ή ταινίες στην τηλεόραση, να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο internet. Το να δει κάποιος το «Επτά χρόνια στο Θιβέτ» επισύρει φυλάκιση 7 χρόνων!!! Η Droga, η ξεναγός μας, βρήκε το DVD παράνομα, το είδε και μετά το έκαψε αμέσως για να μην συλληφθεί. Η φωτογραφία του Δαλάι Λάμα είναι απαγορευμένη παντού. Όποιος κατέχει τέτοια φωτογραφία συλλαμβάνεται. Η παρουσία του Κινεζικού στρατού είναι εμφανής παντού στην πλατεία Barkhor και στην Θιβετιανή συνοικία. Στρατιώτες παρελαύνουν συνεχώς, σε κάθε γωνία υπάρχουν φυλάκια με οπλισμένους στρατιώτες, στις ταράτσες υπάρχουν σκοπευτές και άτομα που με κιάλια παρακολουθούν τα πάντα, ακόμη και τους τουρίστες που τρώνε στα απέναντι εστιατόρια. Μόνο οι Κινέζοι τουρίστες, ντυμένοι επιδεικτικά με τα πανάκριβα ρούχα τους κυκλοφορούν ελεύθεροι παντού και χωρίς πολλά λόγια στέλνουν το μήνυμα –είμαστε εδώ-.
Μήπως οι Θιβετιανοί είναι φυλακισμένοι στην ίδια τους τη χώρα;;;;
Η Κίνα παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη προχωρά ανεμπόδιστη στο έργο της. Έτσι και αλλιώς δε μιλά κανείς πια διεθνώς. Ποιος θα τα βάλει με μια οικονομική υπερδύναμη;
Οι Θιβετιανοί είναι μόνοι τους, συντροφιά με τον βουδιστικό ιδεαλισμό τους.
Τελικά το ταξίδι δεν είναι μόνο η ωραία φύση, οι μυρουδιές, το ωραίο φαγητό, οι μπύρες…………..είναι οι άνθρωποι , ο τρόπος ζωής , η αίσθηση αλλά και η επαφή με μια πραγματικότητα που σε κάνει πιο σκεπτόμενο άτομο.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
