Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!

[Klair]

Δήμητρα-Μουριά-Τεχνητή Λίμνη Λάδωνα-Λάδωνας ποταμός

Η Δήμητρα είναι ορεινό χωριό χτισμένο και αυτό στους πρόποδες του Αφροδισίου όρους. Βρίσκεται ανάμεσα στην Κοντοβάζαινα και τη Βάχλια. Ακολουθώντας την Επαρχιακή Οδό Κοντοβάζαινας-Τροπαίων έφτασα στο χωριό, το οποίο απλώνεται κάτω από τον δρόμο.

Η Δήμητρα δεν συγκαταλέγεται στους top τουριστικούς προορισμούς της περιοχής, αν και έχει πολύ κοντά της τον Λάδωνα ποταμό και την τεχνητή του Λίμνη. Το χωριό είναι πνιγμένο από πυκνή βλάστηση και θεόρατα δέντρα. Διατηρεί στο ακέραιο την αρχιτεκτονική παράδοση με πετρόχτιστα σπίτια και στενά δρομάκια. Ο δρόμος περνάει στενός-στενός ανάμεσα από τα σπίτια που είναι χτισμένα στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Το πρώτο αξιοθέατο που μου τράβηξε την προσοχή και με ανάγκασε να σταματήσω, ήταν μια πέτρινη εκκλησία σε ένα μικρό ύψωμα πάνω από τον δρόμο. Δεν είχα σκοπό να ανηφορίσω προς το ύψωμα, καταναλώνοντας ενέργεια για να την επισκεφθώ εσωτερικά, γιατί δε γνώριζα αν θα τη βρω ανοιχτή. Μια φωτογραφία θα έπαιρνα μόνο και θα συνέχιζα.

Στο απέναντι σπίτι από το σημείο που σταμάτησα, ένας κύριος έπλενε με το λάστιχο τη βεράντα του, και μόλις τον είδα τον χαιρέτησα και άδραξα την ευκαιρία, ώστε να μάθω ποιος ναός είναι αυτός.

-"Ποια εκκλησία είναι αυτή"; τον ρώτησα

-"Είναι η Παναγία, πήγαινε να τη δεις από κοντά" μου είπε.

-"Είναι ανοιχτή";

-"Ναι, πήγαινε πάνω".

Ανέβηκα κάμποσα σκαλιά και βρέθηκα στον αυλόγυρο. Κατακόκκινες στέγες ροβόλαγαν τον κατήφορο πλαισιωμένες μόνο από καταπράσινες φουντωτές πινελιές.

Έφερα μια γύρα στο εσωτερικό της εκκλησίας και γύρισα στο αυτοκίνητο.

Ο κυριούλης συνέχιζε να πλένει τη βεράντα, κυριευμένος όμως από τεράστια περιέργεια, για το τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα μόνη στα μέρη του, οπότε δεν άργησε να ξεκινήσει την κουβέντα.

-"Από πού είσαι και από πού έρχεσαι στο χωριό μας";

-"Έχω καταγωγή από του Δάρα και ήρθα για λίγες μέρες στο χωριό να ξεσκάσω από την καραντίνα. Κάνω βόλτες για να γνωρίσω τα όμορφα μέρη σας".

-"Και τι επαγγέλεσαι αν επιτρέπεται; Είσαι μήπως φωτογράφος";

-"Τα ταξίδια και η φωτογραφία είναι τα χόμπι μου. Γράφω ταξιδιωτικά άρθρα σε ένα forum στο internet. Θα γράψω και για το όμορφο χωριό σας".

Είμαι απολύτως σίγουρη, ότι δεν καλοκατάλαβε την τελευταία μου πρόταση, αλλά ο καλούλης θέλησε να μου δώσει πληροφορίες για τα αξιοθέατα του χωριού του.

-"Βλέπεις αυτήν τη βρύση δίπλα στα σκαλιά; Θα σου πω την ιστορία της για να τη γράψεις. Τα παλιά τα χρόνια, πριν χτιστούν αυτά τα σπίτια, υπήρχαν στην περιοχή στάνες, πολλοί τσοπάνηδες και πάρα πολλά πρόβατα και κατσίκια. Μια κατσίκα ερχόταν συνέχεια σε αυτό το σημείο, γιατί είχε ανακαλύψει την πηγή με το νερό. Το πήραν χαμπάρι οι βοσκοί και στη συνέχεια μαζεύονταν γύρω από την πηγή τρώγοντας και πίνοντας. Έτσι, πολλά χρόνια αργότερα, χτίστηκε αυτή η Βρύση".

-"Το χωριό κάτω στη ρεματιά έχει και αρχαία, παρατημένα και ανεκμετάλλευτα" συνέχισε.

-"Διάβασα ότι υπάρχουν τα ερείπια του ναού της Ελευσίνιας Δήμητρας. Πιστεύετε ότι θα καταφέρω να τα βρω, αν μου πείτε πού να ψάξω"; τον ρώτησα.

-"Μπα δε θα τα βρεις. Πολύ δύσκολο" μου είπε. Ίσως και να μη γνώριζε πως να με καθοδηγήσει.

Τότε κάνει την εμφάνισή της στη βεράντα μια ηλικιωμένη κυρία, μάλλον η μητέρα του "ξεναγού" μου. Η κυρία είναι από του Δάρα της λέει.

-"Από του Δάρα; Αχ... τότε ίσως μπορείς να μου κάνεις μια χάρη. Να βρεις τον τάδε και να του πεις να με πάρει τηλέφωνο, γιατί δεν έχω το τηλέφωνό του. Τον χρειάζομαι για κάποια πράγματα…….και μπλα, μπλα, μπλα" μονολογούσε ακατάπαυστα, προσπαθώντας να κάνει και εμένα μέρος του προβλήματός της. Εκεί πλέον κατάλαβα ότι έμπλεξα άσχημα, και άντε να δω πως θα ξεμπλέξω από τη γιαγιά. Από δω το έφερα, από κει το πήγα ευγενικά, τελικά της είπα ότι δε γνωρίζω το άτομο που μου ζητάει να βρω. Εκείνη συνέχισε απτόητη.

-"Τι κάνεις μόνη σου στα μέρη μας; Δεν έχεις οικογένεια";

-"Έχω, αλλά τους άφησα στην Αθήνα γιατί είχαν δουλειές και ήρθα μόνη μου στο χωριό".

-"Καλά τους έκανες, τους χρειάζεται καμιά φορά".

Με τα πολλά, τους αποχαιρέτησα και όπου φύγει-φύγει για το κέντρο του χωριού.

Η Δήμητρα αρχικά ονομαζόταν Δίβριτσα. Η ονομασία είναι είτε αρβανίτικης προέλευσης και σημαίνει "τόπος με πολλά νερά" είτε σλαβικής και σημαίνει "χαράδρα". Το 1928 έλαβε τη σημερινή της ονομασία από τον αρχαίο ναό της Ελευσίνιας Δήμητρας, τον οποίο δεν μπήκα τελικά στη διαδικασία να ψάξω.

Έφτασα ακολουθώντας έναν στενό, κατηφορικό δρόμο στην πλατεία του χωριού. Μια μεγάλη παρέα ντόπιων καθόταν κάτω από τον μεγάλο πλάτανο. Μόλις με είδαν με χαιρέτησαν και αμέσως με προσκάλεσαν να με κεράσουν για το καλωσόρισμα στο χωριό τους. Τους χαιρέτησα εγκάρδια και πολύ ευγενικά αρνήθηκα το κέρασμα. Πάντως η προθυμία τους και η φιλοξενία τους μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση.

Στην άκρη της πλακόστρωτης πλατείας ορθώνεται επιβλητικός ο ναός του Αγίου Νικολάου, του 1857, με το εντυπωσιακό καμπαναριό.

Γύρω-γύρω στέκονται όμορφα σπίτια, ταβερνάκια και καφενεία. Η πλατεία δίνει αμέσως την εντύπωση του ομφαλού ολόκληρου του χωριού. Είναι ένα χουχουλιάρικο σημείο, προστατευμένο ολόγυρα από κτίρια. Μοιάζει με μια μεγάλη, ανοιχτή αγκαλιά, που είναι πάντα έτοιμη να προσφέρει θαλπωρή και ηρεμία, όχι μόνο στους κατοίκους, αλλά και στους επισκέπτες.

Έκανα τη βόλτα μου στο έρημο χωριό, αναστατώνοντας μόνο τους σκύλους, οι οποίοι μόλις καταλάβαιναν την παρουσία μου έξω από τις αυλές των σπιτιών, επιδίδονταν σε άγρια και αδιάκοπα γαβγίσματα, μέχρι να με χάσουν από το οπτικό τους πεδίο.

Στο χωριό λειτουργεί ένας και μοναδικός ξενώνας, το περιβόητο "Σπίτι της Θεώνης", το οποίο χτίστηκε από Λαγκαδινούς μαστόρους το 1850. Η Δήμητρα μπαίνει για πρώτη φορά στον κατάλογο των χωριών της Γορτυνίας από τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ (Poukevil). Μετά την ανεξαρτησία από τους Τούρκους, η Δήμητρα αναπτύχθηκε ιδιαιτέρως, και ήταν ένα πολύ ζωντανό χωριό, με τους κατοίκους να ασχολούνται με εμπορικά μαγαζιά, αλλά και με διάφορες καλλιέργειες (αμπέλια, ελιές και λοιπά). Μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τον Εμφύλιο ακολούθησε για τη Δήμητρα, όπως και για όλα τα υπόλοιπα χωριά της Αρκαδίας, η περίοδος της μετανάστευσης και έτσι το χωριό ερήμωσε. Σήμερα είναι ζήτημα να ζουν μόνιμα 80 ψυχές.

Δεν είχα να δω κάτι άλλο στο χωριό και ξεκίνησα για τον επόμενο προορισμό, την τεχνητή Λίμνη του Λάδωνα και το χωριό Μουριά.

Η Επαρχιακή Οδός Κοντοβάζαινας-Τροπαίων διασχίζει τις καταπράσινες πλαγιές του Αφροδισίου όρους και η οδήγηση σε αυτήν μου πρόσφερε μαγικές εικόνες. Από τη Δήμητρα μέχρι και τη Μουριά, μια απόσταση 20 χιλιομέτρων, δε συνάντησα ούτε έναν άνθρωπο, ούτε ένα αυτοκίνητο. Με τη μόνη ζωντανή ψυχή που απαντήθηκα, ήταν ένα φίδι, που διέσχισε τον δρόμο λίγα μέτρα μπροστά μου.

Επαρχιακή Οδός Κοντοβάζαινας-Τροπαίων

Άφησα πίσω μου τη Βάχλια και στην απέναντι πλαγιά είδα μερικά σπίτια της Πέρα Βάχλιας να ξεμυτάνε μέσα από την οργιώδη βλάστηση του βουνού.

Πέρα Βάχλια

Η διαδρομή μέσα στο κατάφυτο ορεινό αυτό περιβάλλον, με εντυπωσίασε και με γέμισε στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης, ώσπου μπροστά μου απλώθηκε το πιο φαντασμαγορικό θέαμα της περιοχής, η τεχνητή Λίμνη του Λάδωνα.

Στα όρια των νομών Αχαΐας-Αρκαδίας κυλάει ένας από τους ωραιότερους ποταμούς, όχι μόνο της Πελοποννήσου αλλά και της Ελλάδας, ο Λάδωνας. Οι πηγές του βρίσκονται λίγο πριν το χωριό Λυκούρια του νομού Αχαΐας και είναι ένας από τους αρχαιότερους ποταμούς της Πελοποννήσου.

Πηγές Λάδωνα ποταμού

Πηγές Λάδωνα ποταμού

Πηγές Λάδωνα ποταμού

Ο Παυσανίας εντυπωσιασμένος από την ομορφιά του έγραψε στα Αχαϊκά, ότι έχει το ωραιότερο νερό από όλους τους ποταμούς. Οι αρχαίοι Αρκάδες είχαν θεοποιήσει τον ποταμό και υποστήριζαν ότι ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Επίσης αναφέρονται ως κόρες του, οι Νύμφες Δάφνη και Μετώπη. Στα νερά του Λάδωνα πλύθηκε η θεά Δήμητρα, για να καθαρθεί από την ακούσια ένωσή της με τον Ποσειδώνα και στις όχθες του κυνηγούσε η Θεά Άρτεμις. Ακόμη στις όχθες του περιτριγύριζε ο Πάνας και στα μέρη αυτά είδε και αγάπησε τη Νύμφη Σύριγγα. Όταν άρχισε να την πολιορκεί, ο Λάδωνας για να τη βοηθήσει, τη μεταμόρφωσε σε καλαμιά. Ο Πάνας, κόβοντας τα καλάμια, έφτιαξε τη σύριγγα, το μουσικό όργανο που μόνο αυτός ήξερε να παίζει.

Η μαγευτική Λίμνη που απλώθηκε μπροστά μου, δημιουργήθηκε από τεχνητό φράγμα μέσα σε μια βαθιά και άγρια χαράδρα των βουνών, και σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς φυσικούς βιότοπους ολόκληρης της Πελοποννήσου. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα, σημαντικά και επιβλητικά αξιοθέατα είναι το Φράγμα του ποταμού. Φτάνοντας έξω από την ψηλή περίφραξη υπάρχει κουδούνι, το οποίο χτυπάς, για να σου ανοίξει ο φύλακας την πόρτα, και να εισέλθεις με το αυτοκίνητο μέσα στην περιοχή του Φράγματος. Το Φράγμα ξεκίνησε το 1950 και τελείωσε το 1955. Κατασκευάστρια ήταν μια Ιταλική εταιρεία και από πλευράς κόστους είχε ενταχθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις της Ιταλίας προς την Ελλάδα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Περιπλανιόμουν για ώρα στην όχθη της Λίμνης έχοντας θέα στα ακίνητα, καταγάλανα νερά, που εκτελούν χρέη καθρέφτη των γύρω βουνών με τις καταπράσινες πλαγιές. Δεκαπέντε ολόκληρα χιλιόμετρα είναι η φιδίσια διαδρομή της Λίμνης, η οποία απλώνει τα ήρεμα νερά της ανάμεσα στις βουνοπλαγιές, ενώ μικροσκοπικά νησάκια κολυμπούν νωχελικά πάνω στην υδάτινη κορμοστασιά της.

Στις δαντελωτές ακτές με τους μικρούς όρμους, συνάντησα κατασκηνωτές να επιδίδονται σε ψάρεμα και κανό. Σταμάτησα αρκετές φορές, για να χορτάσω το εντυπωσιακό θέαμα της Λίμνης του Λάδωνα και στη συνέχεια μπήκα στο όμορφο, παραλίμνιο χωριό Μουριά.

Αριστερά διακρίνεται το χωριό Μουριά

Η Μουριά (παλαιά ονομασία Συριάμου) είναι χωριό της Γορτυνίας. Στέκεται στην κορυφή ενός λόφου και έχει θέα στην εντυπωσιακή Λίμνη. Σταμάτησα για να κάνω βόλτα στο χωριό, αλλά και για να θαυμάσω τη θέα προς τη Λίμνη. Στη μικρή πλατεία στέκεται το πέτρινο σχολείο

και λίγο πιο πάνω ορθώνεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου.

Μουριά

Λάδωνας ποταμός

Λάδωνας ποταμός

Λάδωνας ποταμός

Πολύ κοντά στο χωριό υπάρχει ένα καταπληκτικό αξιοθέατο, το Γεφύρι της Κυράς. Είναι ένα πέτρινο γεφύρι του 13ου αιώνα, που αναδύεται μέσα από τα νερά του Λάδωνα ποταμού, όταν αυτά έχουν υποχωρήσει και η στάθμη τους έχει κατέβει. Όταν λιώνουν τα χιόνια το πεντάτοξο Γεφύρι της Κυράς κρύβεται ολόκληρο κάτω από τα νερά, και αυτό συμβαίνει από το 1955, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Φράγματος. Για αιώνες το Γεφύρι ένωνε τη βόρεια με την κεντρική Πελοπόννησο και χτίστηκε από μαστόρους της Τσακωνιάς, μετά από παραγγελία της Κυράς της Άκοβας. Η Άκοβα είναι περιοχή κοντά στο χωριό Βυζίκι και εκεί η Κυρά είχε το κάστρο της. Ερχόταν λοιπόν από το Βυζίκι και ενώ έπρεπε να περάσει τον Λάδωνα διαπίστωσε, πως οι ξύλινοι κορμοί που εκτελούσαν χρέη γεφυριού είχαν παρασυρθεί από τα νερά του ποταμού. Έτσι έδωσε εντολή να χτιστεί το πέτρινο γεφύρι.

Πλάι στο παλιό γεφύρι υπάρχει σήμερα σύγχρονη γέφυρα, που χτίστηκε το 2002, για να συνδέει τα χωριά της περιοχής.

Ένα ακόμα ιδιαίτερο αξιοθέατο είναι το παλιό πορθμείο, το οποίο λειτουργούσε χειροκίνητα μέχρι το 1973. Ήταν δηλαδή ένα μικρό πλεούμενο, κάτι σαν ferry, που μετέφερε τους ανθρώπους και τα ζώα, από τη μια πλευρά στην άλλη. Ένα συρματόσχοινο συγκρατούσε αυτό το πλεούμενο για να μην παρασυρθεί από τα νερά του ποταμού. Μετά το 1973 η λειτουργία του έγινε μηχανοκίνητη, με τη χρήση μιας μηχανής ποτίσματος που λειτουργούσε με φωτιστικό πετρέλαιο, και ενός σασμάν αυτοκινήτου από ένα παροπλισμένο τζιπ της ΔΕΗ.

Πηγή: Λάδωνας: Ο ποταμός-λίμνη και το γεφύρι της Κυράς • Αρκαδία Greek-CrossRoads

Ο Λάδωνας και η Λίμνη του προσφέρουν πάμπολλες δραστηριότητες στους επισκέπτες. Πεζοπορίες, βαρκάδες, ψαρέματα, canoe kayak αλλά και rafting. Το ιδανικότερο σημείο για όλες αυτές τις δραστηριότητες είναι η Σμίξη, η οποία βρίσκεται στα όρια του νομού Αχαΐας με τον νομό Αρκαδίας και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα σημεία του Λάδωνα. Σύμφωνα με τον θρύλο εδώ ακριβώς ο Δίας μεταμόρφωσε σε δάφνη (φυτό) τη Δάφνη, μια Νύμφη που προσπαθούσε να αποφύγει τις ορέξεις του Θεού Απόλλωνα. Εδώ είναι που ο Πάνας ερωτεύτηκε τη Σύριγγα και η Άρτεμις κυνηγούσε τα θηράματά της.

Μια εταιρεία έχει φτιάξει ξύλινα σπιτάκια και οργανώνει rafting στο ποτάμι. Επίσης σερβίρει καφέδες και πρόχειρο φαγητό σε ξύλινα τραπέζια-παγκάκια ακριβώς δίπλα στον Λάδωνα. Το τοπίο είναι πραγματικά άκρως ειδυλλιακό και απολύτως χαλαρωτικό. Όλη αυτή η περιοχή προσφέρει φαντασμαγορικές διαδρομές και ανόθευτη ομορφιά στον επισκέπτη, που θα μπει στη διαδικασία να την εξερευνήσει.

Το προχωρημένο της ώρας και η πείνα που είχε αρχίσει να μου χτυπάει καμπανάκια σηματοδότησαν την έναρξη της επιστροφής μου προς το Δάρα. Διέσχισα το χωριό Πουρνάρια, πέρασα από το χωριό Δάφνη, μέχρι που συνάντησα την ΕΟ Πάτρας-Τρίπολης (111) και έστριψα δεξιά.

Μέσα στον Δαρέϊκο κάμπο λειτουργεί η "Δροσιά", μια απλή ταβερνούλα που σερβίρει πολύ καλό φαγητό, κάτω από την πλούσια σκιά των δέντρων και εκεί κατέληξα για το δείπνο μου, μετά από μια άκρως συναρπαστική και αρκετά κοπιαστική μέρα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 17
• 18
• 19
• 20
• 21
• …

  Go to chapter

  Go
• 50

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 19 of 50

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[malysa]

Για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, να προσθέσω και γω ότι είναι εντυπωσιακή η δουλειά που έχει γίνει! Τόσο τα διάφορα δωμάτια, όσο και ο περιβάλλον χώρος.

Εάν είστε χαλαροί ως προς τον χρόνο σας, αξίζει να καθίσετε να δείτε την παρουσίαση-video στην αίθουσα του βυρσοδεψείου!
Επιπλέον μπορείς να καθίσεις και για καφεδάκι (....τουλάχιστον το 2018 που πήγαμε εμείς).
Εμείς τη μέρα εκείνη, βρεθήκαμε και σε εργαστήριο υπαίθριο, που κατά το μεσημέρι στήθηκε με τα παιδιά του χωριού, για να ζυμώσουν και τηγανίσουν πιτούλες (εεε και από μία ώρα που είχαμε υπολογίσει εκεί, μας πήρε 2 ώρες με το τσιμπούσι )

Αποτελεί ένα από τα 9 μουσεία σε όλη τη χώρα, που έχει αναλάβει και δημιουργήσει ο Όμιλος Τράπεζας Πειραιώς .... ίσως και για αυτό είναι τόσο προσεγμένο !!!
Ας μου επιτραπεί μια παρένθεση:
Εξαιρετικά επίσης του Ομίλου (έχω επισκεφθεί), είναι και το Μουσείο Αργυροτεχνίας στα Γιάννενα (!!), όπως επίσης και το Μουσείο Ελιάς στην Σπάρτη (....όχι σαν το δικό μας μικρό Μουσείο Ελιάς στην Πύλαρο, που ανήκει στο κράτος και τα τελευταία χρόνια είναι κλειστό και έχει ερημώσει....sorry για το off-topic αλλά το ξαναθυμήθηκα !!.. )
(https://www.piop.gr/el/diktuo-mouseiwn.aspx)

 

[damasta]

μου ξυπνάς θύμισες και επιθυμίες.
Σε ηλικία 13-14 χρόνων 'εχω διανυκτερεύσει στο μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου.
Ενήλικη πια μαζί με την δική μου οικογένεια πια, πεζοπορήσαμε το νότιο κομμάτι του φαραγγιού. Αυτό που ξεκινά από την Αρχαία Γόρτυνα έως το μοναστήρι.
Διακαής πόθος να περπατήσω μέχρι την μονή Φιλοσόφου.
Η φύση είναι απίστευτη σε αυτά τα μέρη.

Τι όμορφα που γράφεις και παρουσιάζεις τα μέρη που επισκέπτεσαι!!!!!

 

[Despinadmk]

@damasta Γενικά, τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νοσταλγικες οι αποδράσεις της @Klair . Γράφεις και "εικονογραφείς" καταπληκτικά. Να περιμένουμε και συνέχεια;

 

[psilos3]

Εκπληκτικό οδοιπορικό και για μια ακόμη φορά πολύ ζωντανές εικόνες!
Μας κάνεις να θέλουμε να δούμε αυτά τα μέρη μια ώρα αρχύτερα.
Όχι τίποτ' αλλο, είναι και δύσκολο να φτάσεις ως εκεί απ' το βορρά, όμως μια εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία τη χρωστάω στον εαυτό μου.
Να εισαι καλά να μας ταξιδεύεις.

 

[GTS]

Και να προσθέσω για τους μερακληδες ότι ο Λούσιος σε κάποια προσβάσιμα σημεία είναι υπέροχος ποταμός για μπάνιο το καλοκαίρι (το νερό πάγος).

 

[Thalassaki]

Αγαπημένος προορισμός για μικρές μονοήμερες ή διήμερες αποδράσεις η ορεινή Αρκαδία.
Ο τρόπος που εξιστορείς και οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες σου δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τον καλύτερο ταξιδιωτικό οδηγό για να μην φανεί υπερβολή να αναφέρω ότι είναι μακράν καλύτερος!
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο όμορφα και απλόχερα τις ταξιδιωτικές σου εμπειρίες!Συνέχισε έτσι!

 

[Klair]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή και τα υπέροχα σχόλια. Θα υπάρξει συνέχεια στο ταξίδι. Δώστε μου λίγο χρόνο για ανασύνταξη. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι καθ' οδόν προς Αθήνα.

Επανέρχομαι λίαν συντόμως. Καλό δρόμο σε όσους ταξιδεύουν.

 

[Stavros1986]

Έδωσες έμπνευση για την επόμενη εξόρμηση! Καλούς δρόμους να ' χεις και να κάνεις πάντα τέτοια όμορφα ταξίδια.

 

[Klair]

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Η περιγραφή του οδικού ταξιδιού μας στην Αρκαδία από αλλού ξεκίνησε και αλλού θα αφηγηθεί και θα τελειώσει. Ξεκίνησε λοιπόν σαν “Ζωντανή Ταξιδιωτική Ανταπόκριση” με τον τίτλο: “Σαββατοκύριακο στην Αρκαδία”, αλλά τελικά θα αναπτυχθεί σαν “Ταξιδιωτική Ιστορία” με τίτλο: “Iδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία”.

Το σχόλιο της @malysa ήταν η σπίθα που άναψε και γιγάντωσε τη φωτιά μέσα μου, η οποία ζέστανε το ταξιδιωτικό, συγγραφικό μου μεράκι και έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ, μέσω αυτής πλέον της Ιστορίας, περισσότερες λεπτομέρειες, για αυτό το ταξίδι και ειδικότερα να αναπτύξω και να περιγράψω, όλα όσα είδαμε και μάθαμε στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας. Θα ήταν κρίμα να μείνει στην αφάνεια, όλη αυτή η γνώση που προσφέρει το Μουσείο, για αυτές τις σημαντικές επαγγελματικές δραστηριότητες, που έγραψαν ιστορία και στιγμάτισαν μια ολόκληρη περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων.

Το τελευταίο διάστημα θέλοντας να απαλύνω την ταξιδιωτική στέρηση που βιώνω, λόγω του ιού, έχω κάνει τρία απανωτά ταξίδια στην Πελοπόννησο. Έχω την τύχη να είμαι κάτοχος ενός σπιτιού, στο χωριό Δάρα Αρκαδίας και δεν εννοώ το παλιό, πέτρινο σπίτι του προπάππου μου, που έχω ανεβάσει στο post #2519 του Live from.

Tο σπίτι στο οποίο αναφέρομαι βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το χωριό και είναι χτισμένο στα κτήματα του Δαρέϊκου κάμπου. Είναι δηλαδή στην κυριολεξία, “το μικρό σπίτι στο λιβάδι”, αφού δεν έχει κανένα άλλο κτίσμα στην περιοχή, παρά μόνο λιβάδια, κτήματα με μηλιές και ροδακινιές και ένα μικρό ποτάμι, σε απόσταση το πολύ 300-400 μέτρων από το σπίτι. Θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα καλότυχο, που η οικογένειά μου έφτιαξε αυτό το σπίτι, το οποίο αποτελεί το μικρό μας “καταφύγιο”, όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σύντομες ή και παρατεταμένες αποδράσεις από την Αθήνα. Ό,τι και να γίνει, πάντα θα υπάρχει αυτός ο μικρός “Παράδεισος” στο Δάρα, για να μας υποδεχτεί και να μας αποφορτίσει από την πίεση της καθημερινότητας.

Στο πρώτο ταξίδι στις 17/9/2020 αρκέστηκα στο να ανεβάσω λίγες φωτογραφίες στο Live from.

Στο δεύτερο ταξίδι στις 3/10/2020 κάνοντας εξόρμηση σε πολύ όμορφα μέρη του νομού Αχαΐας ανέβασα στο Live from περισσότερες φωτογραφίες, γράφοντας και μερικές πληροφορίες, κάτω από κάθε φωτογραφία. Έχω ένα προτέρημα ή μειονέκτημα, όπως το πάρει ο καθένας. Πολλές φορές δεν αρκούμαι σε “ξερές” φωτογραφίες, αλλά θέλω να γράφω και λίγα λόγια, για το μέρος που επισκέπτομαι, ειδικά όταν το ταξίδι είναι οδικό, αλλάζοντας πολλά μέρη κατά τη διάρκειά του. Σε εκείνη την ανάρτηση από την Αχαΐα, η @katkats πάρα πολύ σωστά, μου θύμισε ότι υπάρχει το θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”, όπου θα μπορούσα να βάζω περισσότερες φωτογραφίες και να γράφω αναλυτικότερες πληροφορίες για το ταξίδι. Έτσι προέκυψε αυτή η mini ιστορία εδώ:

https://www.travelstories.gr/community/threads/Απόδραση-στην-Αχαΐα.64381/#post-814203
Στο τρίτο ταξίδι στις 10/10/2020 ακολούθησα την ίδια συνταγή, αποτυπώνοντας την πρώτη μέρα με μια εκτενή ανάρτηση στο θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”. Αυτή η διαδικασία μου πήρε πολλές ώρες για να γίνει. Ξεκίνησα στη 1:00 μετά τα μεσάνυχτα και τελείωσα στις 7:00-7:30 το πρωί, για να είμαι εντός του πνεύματος του topic. Θα μου ήταν πανεύκολο να ανεβάσω 15-20 φωτογραφίες και να γράψω μικρές λεζάντες κάτω από αυτές. Δεν μου αρέσουν όμως τα εύκολα. Προτιμώ τις πιο ολοκληρωμένες αναρτήσεις, με αναλυτικές πληροφορίες για τους τόπους που επισκέπτομαι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον αναγνώστη, να έχει μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη εικόνα, για τους προορισμούς που περιγράφω.

Στη συνέχεια βλέποντας τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μελών, πρότεινα στην @katkats να μεταφέρει το θέμα στις “Ταξιδιωτικές Ιστορίες”, γιατί θεώρησα ότι σαν Ιστορία “σηκώνει” καλύτερες αναλύσεις και περισσότερες πληροφορίες, απ΄ ότι σαν “Ζωντανή Ανταπόκριση”. Πόσα παραπάνω πράγματα να προλάβεις να αναφέρεις σε μια ζωντανή ανταπόκριση, όταν μάλιστα, σχεδόν όλη τη μέρα ταξιδεύεις, αλλάζοντας χωριά και περιοχές?

Έτσι λοιπόν το θέμα θα εξελιχθεί σε κανονική Iστορία, ώστε να μπορούν να προστεθούν με άνεση χρόνου, περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, αλλά και επιπλέον προορισμοί από το προηγούμενο ταξίδι μου, στις 17/9/2020

Το ήδη αναρτημένο κεφάλαιο έχει επεξεργαστεί εκ νέου και έχει προστεθεί “άπειρο” νέο οπτικό και πληροφοριακό υλικό. Σας προτρέπω λοιπόν να το ξαναδιαβάσετε, διότι πλέον δεν έχει καμία σχέση με την αρχική αφήγηση, η οποία είχε κινηθεί σε λίγο πιο “αυστηρό” και πιο “διεκπεραιωτικό” στυλ, όπως άρμοζε άλλωστε σε μια ταξιδιωτική ανταπόκριση.

Ελπίζω να σας ικανοποιήσει αυτή η αλλαγή καθώς και η εξέλιξη της Ιστορίας και περιμένω σχόλια και εντυπώσεις.

 

[george.kloutsi]

Αν δεν εχετε πάει να πάτε και στο χωριο κάψια και να επισκεφθείτε το ομώνυμο σπήλαιο, έχει πανέμορφους σταλαγμίτες και υπολλείματα ανθρώπινης ζωής, νομίζω το έχω ξανασχολιάσει ένας φίλοςμ έχει πατρικο στη κώμη οπότε έχω κάνει πολλες διανυκτερεύσεις στη περιοχη και έχει απιστευτα μέρη

 

[katkats]

Πολύ χαρούμενη με κάνεις @Klair με την ιστορία σου γιατί κι εγώ το έχω ρίξει στο οδικό (όχι τόσο συχνά βέβαια γιατί από χρόνο πάσχουμε) και η Πελοπόννησος είναι η πρώτη σκέψη πάντα. Την Αρκαδία δε την ακούω χρόνια τώρα και ακόμα δεν την έχω επισκεφθεί. Οπότε ευχαριστώ!