Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!

[Klair]

Τεγέα: Αλέα-Αρχαιολογικό Μουσείο-Ναός Αλέας Αθηνάς-Αρχαιολογικό Πάρκο-Στάδιο

Η Τεγέα ήταν πόλη της αρχαίας Αρκαδίας, την οποία ίδρυσε ο Τεγέας, γιος του Λυκάονα και εγγονός του Πελασγού. Αποτελούσε μια από τις σπουδαιότερες πόλεις, αλλά και Έδρα των τελευταίων μυθικών Αρκάδων βασιλιάδων. Οι κάτοικοι την περίοδο της ακμής της έφταναν τους 40.000 και η πόλη έκοβε δικό της νόμισμα.

Ετυμολογικά η ονομασία Τεγέα έχει σχέση με το τέγος, που σημαίνει στέγη. Ήταν δηλαδή πόλη στεγασμένη, περιφραγμένη. Γνώρισε άνθηση και οικονομική ανάπτυξη κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Περίοδο. Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους, γύρω στον 8ο–9ο αιώνα μ.Χ., η Τεγέα μετονομάστηκε σε Αμύκλιον, φέροντας και το παρεφθαρμένο όνομα Νύκλι. Η Τεγέα μαζί με τη Μαντίνεια ήταν οι δύο σπουδαιότερες πόλεις της Αρκαδίας κατά την αρχαιότητα.

Οι Τεγεάτες είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, στον Τρωικό Πόλεμο, στη μάχη των Πλαταιών, στους Περσικούς Πολέμους, και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών. Η Τεγέα είχε αποικίσει την Πάφο, ενώ είχε συμμετάσχει στον εποικισμό της Μεγαλόπολης.

Σήμερα, με την ονομασία Τεγέα προσδιορίζεται η μεγάλη γεωγραφική έκταση της πεδιάδας, η οποία βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του οροπεδίου της Μαντινείας, σε απόσταση 8-10 χιλιομέτρων από την Τρίπολη και περιλαμβάνει συνολικά 16 χωριά: Αλέα, Βουνό, Γαρέα, Επισκοπή, Καμάρι, Κάνδαλο, Κερασίτσα, Λιθοβούνια, Μαγούλα, Μανθυρέα, Μαυρίκι, Ρίζες, Στάδιο, Στρίγκου, Τζίβα και Ψηλή Βρύση. Η περιοχή είναι κυρίως αγροτική. Ο κάμπος της είναι από τους πιο εύφορους της Αρκαδίας, γεμάτος περιβόλια, αμπελώνες και χωράφια με καλλιέργειες. Η γόνιμη γη αυτού του τόπου, καλλιεργείται από τους κατοίκους της, παράγοντας εξαιρετικά μήλα, αχλάδια, κεράσια, πατάτες και κηπευτικά. Η περιπλάνησή μου πριν λίγη ώρα στους δρόμους του κάμπου ήταν μια εμπειρία γεμάτη χρώμα, με το κόκκινο να κυριαρχεί στο τοπίο, αφού τα ξακουστά μήλα αλλά και οι ζουμερές ντομάτες ήταν έτοιμα για μάζεμα.

Στη θέση της αρχαίας Τεγέας βρίσκεται σήμερα το χωριό Αλέα και εδώ έφτασα με σκοπό να επισκεφθώ το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Στον γκισέ έδειξα το πιστοποιητικό εμβολιασμού, πλήρωσα το εισιτήριο των 4 ευρώ και προχώρησα στο εσωτερικό. Ήμουν η μοναδική επισκέπτρια και είχα άπλετο χρόνο για να απολαύσω αυτό το μοναδικό αρχαιολογικό υπερθέαμα.

Το εκθεσιακό πρόγραμμα αφηγείται την ιστορία της γέννησης και της εξέλιξης της ισχυρότερης πόλης της αρχαίας Αρκαδίας, της Τεγέας. Στο επίκεντρο βρίσκονται τα ιερά της και δη το Ιερό της Αθηνάς Αλέας, ένα από τα πιο φημισμένα πελοποννησιακά ιερά.

Στην αίθουσα 1 παρουσιάζονται εκθέματα που χρονολογούνται από τους Προϊστορικούς μέχρι και τους Αρχαϊκούς Χρόνους. Η αφήγηση ξεκινά από τις σημαντικές προϊστορικές θέσεις της Νεολιθικής Εποχής και της Εποχής του Χαλκού και συνεχίζεται με τα σημαντικά αγροτικά ιερά της Τεγεάτιδος, τα οποία διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία δημιουργίας της Τεγέας. Η ανάπτυξη μνημειακών αρχιτεκτονικών μορφών (δωρικά αρχιτεκτονικά στοιχεία-τεγεατικά επίκρανα) συνδέεται άρρηκτα με τη δημιουργία ενός ισχυρού κέντρου εξουσίας και την οριστική συγκρότηση της πόλης.

Προχώρησα στην αίθουσα 2 όπου παρουσιάζεται μια ιδιαίτερη κατηγορία μνημείων, των Αρκαδικών Ερμών. Οι Αρκαδικοί Ερμαί, αφιερώματα ιδιωτών σε ιερά, αποτελούν αφαιρετικές απεικονίσεις θεών ή θεοτήτων. Επιχωριάζουν στην Τεγέα.

Αρκαδικοί Ερμαί

Πλάκες με τρεις πυραμιδοειδείς Αρκαδικούς Ερμές από μάρμαρο

Ανάγλυφο με επιτιθέμενο λιοντάρι

Μαρμάρινο σήκωμα (πρότυπο της μονάδας μέτρησης όγκου στερεών και υγρών προϊόντων)

Οι χωρητικότητες των κοιλοτήτων του σηκώματος της Τεγέας δεν αντιστοιχούν στα υπόλοιπα γνωστά μέτρα υγρών ακόμη και στα προερχόμενα από την υπόλοιπη Αρκαδία. Μεταλλικά χωνία προσαρμόζονταν εντός των κοιλοτήτων. Κάποιες φορές επιγραφές δίπλα στις κοιλότητες δηλώνουν τη χωρητικότητά τους, όπως κοτύλη (μικρό αγγείο που χρησιμοποιούνταν ως μέτρο για τα υγρά), χοίνιξ (μέτρο που χρησιμοποιούνταν για τη μέτρηση του όγκου των στερεών. Ο ένας χοίνιξ ισοδυναμεί με 1,2 λίτρα) κλπ. Τα σηκώματα στηρίζονταν σε λίθινες πλάκες.

Εκμαγείο Λοφίου Κράνους

Ανάγλυφο με τον Θεό Πάνα

Κεφάλια Ασκληπιού

Στην αίθουσα 3 ιστορείται η εξέλιξη της πόλης από τους Κλασικούς μέχρι και τους Ύστερους Ρωμαϊκούς Χρόνους. Παρουσιάζονται διάφορες πτυχές της ζωής της πόλης. Η αφήγηση ξεκινά με την οικονομία (εκχρηματισμός, μέτρα και σταθμά, εμπόριο), συνεχίζεται με τις λατρείες, τους αθλητικούς αγώνες και ολοκληρώνεται με τον θάνατο.

Σφραγίδες

Σφραγίδες

Μετόπη σε δεύτερη χρήση ως επιτύμβια στήλη, "Έχεμος"

Τεγεατικό νεκρόδειπνο, "Βότρυς"

Ανάγλυφο με τους Διόσκουρους

Τμήμα σαρκοφάγου. Ο Αχιλλέας σύρει το σώμα του Έκτορα γύρω από τα τείχη της Τροίας

Η αφήγηση κορυφώνεται στην αίθουσα 4 όπου παρουσιάζεται το μεγάλο Ιερό της Τεγέας, το Ιερό της Αθηνάς Αλέας. Γύρω από αυτό συγκροτήθηκε η πόλη της Τεγέας. Εξιστορείται η εξέλιξή του από τους Γεωμετρικούς μέχρι τους Ελληνιστικούς Χρόνους: Γέννηση, Μνημειοποίηση και Αναμόρφωσή του τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον αρχιτέκτονα και γλύπτη Σκόπα.

Κεφάλι Ηρακλή

Άγαλμα Νίκης, Ναός Αθηνάς Αλέας

Υδρορροή, Ναός Αθηνάς Αλέας

Βγήκα στον εξωτερικό χώρο όπου υπάρχει μια μικρή υπαίθρια έκθεση η οποία χωρίζεται σε δύο ενότητες: Στη μια ενότητα παρουσιάζονται επιλεγμένες επιγραφές, σχετικές με τη δημόσια ζωή στην Τεγέα, ενώ στην άλλη ενότητα εκτίθενται ενεπίγραφες επιτύμβιες στήλες. Η υπαίθρια έκθεση καλύπτει μια χρονική περίοδο από τους Ύστερους Αρχαϊκούς-Πρώιμους Κλασικούς μέχρι και τους Ύστερους Ρωμαϊκούς Χρόνους.

Σαρκοφάγος στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου

Εισιτήρια: Ολόκληρο 4 €, Μειωμένο 2 €

Ημέρες Ελεύθερης Εισόδου:

6 Μαρτίου-Μνήμη Μελίνας Μερκούρη
18 Απριλίου-Διεθνής Ημέρα Μνημείων
18 Μαΐου-Διεθνής Ημέρα Μουσείων
Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)
28 Οκτωβρίου
Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα από 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο και Κυριακή: 08:30-15:30 Τρίτη: Κλειστό.

Ημέρες Αργίας:
1 Ιανουαρίου
25 Μαρτίου
Μ. Παρασκευή μέχρι τις 12:00
1 Μαΐου
Κυριακή του Πάσχα
Χριστούγεννα, 25 Δεκεμβρίου
26 Δεκεμβρίου

Υποδομές Α.Μ.Ε.Α: Υπάρχει κατάλληλη πρόσβαση για Α.Μ.Ε.Α.

Αλέα ονομαζόταν η Θεά Αθηνά, ιδίως στην Αρκαδία, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία έλαβε μέρος στους πολέμους της Αλέας, της Μαντινείας και της Τεγέας. Αρχικά η Αλέα ήταν ιδιαίτερη θεότητα, όμως αργότερα σχετίστηκε με την Αθηνά. Ο Αρχαίος Ναός της Αλέας Αθηνάς στην Τεγέα είναι ο δεύτερος, σε μέγεθος, ναός της Πελοποννήσου μετά τον ναό του Ολυμπίου Διός στην Ολυμπία.

O ναός της Αλέας Αθηνάς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους και γνωστότερους ναούς της Κλασικής Εποχής, που καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην εξέλιξη της μνημειακής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής στον ελλαδικό χώρο. Σήμερα αποτελεί το μόνο ορατό μνημείο του ομώνυμου Ιερού, που καταλάμβανε τον χώρο της ευρύτερης περιοχής και ήταν το σημαντικότερο των Αρκάδων, γνωστό και ιδιαίτερα σεβαστό απ΄ όλους τους Πελοποννήσιους ως άσυλο. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι μυθικός ιδρυτής του Ιερού της Αλέας Αθηνάς υπήρξε ο Άλεος και εκφράζει τον θαυμασμό του για τον ναό και τον γλυπτό του διάκοσμο.

Ο ίδιος μας κάνει γνωστή την πληροφορία ότι τα αρχιτεκτονικά σχέδια του κλασικού ολομάρμαρου ναού οφείλονται σε έναν από τους γνωστότερους γλύπτες της αρχαιότητας, τον εκ Πάρου καταγωγής, Σκόπα. Νεότερες ανασκαφικές έρευνες κατέδειξαν ότι ο χώρος ήταν προορισμένος για τη λατρεία γυναικείας θεότητας ήδη από τους Μυκηναϊκούς Χρόνους. H θεότητα αυτή ταυτίστηκε στη συνέχεια με την Αθηνά, προς τιμήν της οποίας οικοδομήθηκε, στο τελευταίο τέταρτο του 7ου αιώνα π.X. μνημειώδης δωρικός ναός, ο οποίος εντοπίστηκε κάτω από τα θεμέλια του κλασικού διαδόχου του. O αρχαϊκός αυτός ναός, για τον οποίο ο Παυσανίας εκφράζει τον θαυμασμό του περιγράφοντάς τον ως "μέγαν τε και θέας άξιον", είχε ξύλινους κίονες και θριγκό και καταστράφηκε από φωτιά το 395-4 π.X. Ο κλασικός ναός οικοδομήθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και καταστράφηκε από σεισμό τον 6ο αιώνα μ.X.

Φτάνοντας στον αρχαιολογικό χώρο αντίκρισα τα θεμέλια του "σκοπάδειου" ναού, για τον οποίο ο Παυσανίας επισημαίνει ότι υπερέχει από τους άλλους ναούς της Πελοποννήσου στην όλη κατασκευή και στο μέγεθος. Ήταν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένος από μάρμαρο Δολιανών, με θεμελίωση από κροκαλοπαγή λίθο και δομικό υλικό από τον αρχαϊκό ναό σε δεύτερη χρήση. Πρόκειται για περίπτερο δωρικό ναό, αμφιπρόστυλο εν παραστάσι, με σαφείς τις επιδράσεις από τον ναό της Φιγαλείας και τα Προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών. O σηκός περιβαλλόταν από δωρικό πτερό 6x14 κιόνων. Εσωτερικά, κατά μήκος του βόρειου και νότιου τοίχου του σηκού, ο ναός κοσμείτο με επτά κορινθιακούς ημικίονες. H κύρια είσοδός του ήταν στα ανατολικά με επικλινές επίπεδο, ενώ μικρότερη είσοδος υπήρχε στη μέση της βόρειας πλευράς του σηκού, με αντίστοιχο επίσης επικλινές επίπεδο στη βόρεια πλευρά του κρηπιδώματος.

Στο εσωτερικό του σηκού υπήρχε το λατρευτικό άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, εξ ολοκλήρου φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο, για το οποίο ο Παυσανίας παραδίδει την πληροφορία ότι μεταφέρθηκε στη Ρώμη από τον ίδιο τον Αύγουστο, μετά τη νίκη του επί του Αντωνίου. Στα χρόνια του Παυσανία υπήρχε άλλο άγαλμα της Θεάς, και εκατέρωθέν του τα αγάλματα του Ασκληπιού και της Υγείας, έργα του Σκόπα, κατασκευασμένα από πεντελικό μάρμαρο, ενώ μέσα στον ναό φυλάσσονταν πολλά και σπουδαία αναθήματα. H εξωτερική μορφή του ναού ήταν αρκετά λιτή, με εξαίρεση τις γλυπτές συνθέσεις των αετωμάτων, επίσης έργο του Σκόπα. Oι εναέτιες συνθέσεις αντλούν το θεματολόγιό τους από τοπικούς θρύλους: στο ανατολικό αέτωμα εγκωμιάζεται το ηρωικό κατόρθωμα της Aταλάντης, η οποία είχε ανατραφεί στα Αρκαδικά βουνά, επίσης στο κυνήγι του Kαλυδωνίου κάπρου, ενώ στο δυτικό παριστάνεται η ηρωική μάχη του Tηλέφου, γιου του Hρακλή και της Aύγης, κόρης του βασιλιά Aλέα, εναντίον των Ελλήνων που εισέβαλαν στο κράτος της Μικρασιατικής Mυσίας.

Oι πρώτες δοκιμαστικές ανασκαφικές τομές στον χώρο του ναού διενεργήθηκαν από το έτος 1879, ενώ το 1885 εκπονήθηκαν τα πρώτα σχέδια του ναού. To 1900 η Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή απαλλοτρίωσε τις ιδιωτικές οικίες στον χώρο του Ιερού και ξεκίνησε την πρώτη συστηματική ανασκαφική διερεύνησή του που αποκάλυψε τη θεμελίωση του ναού.

Απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο ορθώνεται ο ναός του Αγίου Νικολάου.

Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από τον Ναό της Αλέας Αθηνάς βρίσκεται το Αρχαιολογικό Πάρκο της Τεγέας και κίνησα με το αυτοκίνητο για εκεί. Πάρκαρα έξω από το τουριστικό περίπτερο στο οποίο γίνονταν πυρετώδεις ετοιμασίες εν όψει της φιλοξενίας κάποιου σπουδαίου γεγονότος. Στον εξωτερικό χώρο στρώνονταν στρογγυλά τραπέζια με κατάλευκα τραπεζομάντηλα, ασημένια μαχαιροπήρουνα και κολονάτα κρυστάλλινα ποτήρια. Απομακρύνθηκα γρήγορα και άρχισα να εξερευνώ αυτό το όμορφο Πάρκο στην καρδιά της Τεγέας, το οποίο αποτελούσε την Αγορά των αρχαίων Τεγεατών.

Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το τοξωτό ανάλημμα του αρχαίου Θεάτρου των Ελληνιστικών Χρόνων, δωρεά στους Τεγεάτες από τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή. Πάνω του είναι χτισμένος ο πεντάτρουλος και σταυροειδής, βυζαντινός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 11ου αιώνα μ.Χ. Ο Ιερός Ναός υπήρξε κατά τον Μεσαίωνα Έδρα του Επισκόπου Τεγέας, γι’ αυτό και ονομάστηκε μαζί με την ευρύτερη περιοχή "Επισκοπή" ή "Παλαιά Επισκοπή". Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο ναός υπαγόταν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ήταν σταυροπηγιακός.

Μετά την παρακμή της Τεγέας και τις καταστροφές της από πολέμους και σεισμούς, ο ναός παρέμεινε ερειπωμένος μέχρι τον 19ο αιώνα. Η σημερινή εκκλησία αποκαταστάθηκε με δαπάνες του Τεγεατικού Συνδέσμου το 1888, μιας και ο προϋπάρχων ναός είχε καταρρεύσει. Το έργο της αποκατάστασης ανέλαβε ο επιφανής Γερμανός αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλλερ. Το πανηγύρι που γίνεται τον Δεκαπενταύγουστο είναι το μεγαλύτερο της Πελοποννήσου με την εικόνα της Παναγίας να περιφέρεται μέσα στο Πάρκο.

Απέναντι από την εκκλησία ανάμεσα σε συστάδες ψηλόκορμων δέντρων σώζονται τα λιγοστά ερειπωμένα τείχη του Νυκλίου, ενώ δίπλα σε τέσσερα αιωνόβια πλατάνια μια επιγραφή στο μεσαιωνικό τείχος θυμίζει την ιστορική απόφαση (22-5-1934) αφής και μεταφοράς της φλόγας από την Ολυμπία στο Βερολίνο για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Περνώντας τη βόρεια γέφυρα του Θεάτρου, αντίκρισα τα ερείπια της Αγοράς των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών Χρόνων, ενώ στο κέντρο της ανασκαφής κυριαρχεί ο τελευταίος παλαιοχριστιανικός επισκοπικός ναός της Τεγέας (τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική), με βαπτιστήριο και λουτρό. Η καταστροφή του από φωτιά στις αρχές του 7ου αιώνα σηματοδότησε το τέλος της αρχαίας Τεγέας, που αποτέλεσε σημαντικό επίκεντρο διάδοσης της χριστιανικής πίστης και λατρείας.

Στο βάθος του Πάρκου είδα τον μαρμάρινο ανδριάντα του Ηρώου Πεσόντων και οδήγησα τα βήματά μου προς τα εκεί.

Το Πάρκο κυριαρχείται από πανέμορφες "στοές" με φλαμουριές ενώ στη συνέχεια της περιήγησής μου συνάντησα δύο σειρές προτομών των ευεργετών του Τεγεατικού Συνδέσμου και ανάμεσά τους το Μνημείο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ακολουθώντας τη μεγάλη "στοά" με τις φλαμουριές,

είδα στα αριστερά μου, τον Βωμό της Αυτοκρατορικής Λατρείας των Ρωμαϊκών Χρόνων,

ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω, στα δεξιά μου, εμφανίστηκε η νότια πύλη της Παμπελοποννησιακής Έκθεσης Τεγέας στο κέντρο της οποίας υπάρχει η "πίστα" διεξαγωγής του διαγωνισμού χορού και τραγουδιού, που κάθε χρόνο σηματοδοτεί το τέλος του πανηγυριού. Βέβαια τα δύο τελευταία χρόνια, λόγω covid, δεν έγινε το πανηγύρι οπότε ο χώρος εκπέμπει εγκατάλειψη και μιζέρια. Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε αυτή η κατάσταση να τελειώσει κάποτε και όλα να επανέλθουν σε φυσιολογικούς ρυθμούς.

Η βόλτα μου στο Πάρκο συνεχίστηκε κάτω από τον βαθύ ίσκιο των πανύψηλων δέντρων,

ώσπου έφτασα στο κτίριο-κόσμημα της πρώην Οικοκυρικής Σχολής που σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο της Τεγέας.

Στις αίθουσες του Μουσείου βλέπει ο επισκέπτης να ξετυλίγεται μπροστά του ολόκληρος ο πολιτισμός και ο καθημερινός τρόπος ζωής της αγροτικής Τεγέας μέσα από τα διάφορα αντικείμενα–εκθέματα, που αποτελούν έναν θησαυρό μνήμης. Εδώ στεγάζονται φιλόξενα οι αναμνήσεις μιας άλλης εποχής. Εδώ ζωντανεύει η νεότερη κληρονομιά της Τεγέας.

Γεωργικά εργαλεία, σκεύη καθημερινής χρήσης, ρούχα και φορεσιές κατανεμημένα ανά επάγγελμα και λειτουργία της καθημερινής ζωής. Συλλογές παραδοσιακών υφαντών, κεντημάτων, τοπικών φορεσιών και φωτογραφιών, καθώς και ο παραδοσιακός αργαλειός. Αναπαραστάσεις παλαιών εργαστηρίων (πεταλωτήριο, τσαγκαράδικο, σιδηρουργείο, κουρείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο) και χώρων παραδοσιακού σπιτιού (σάλα, κρεβατοκάμαρα, γωνιά, κουζίνα, πλυσταριό, ζυμωτήρι).

Είσοδος ελεύθερη

Ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή: 9:00-15:00

Σάββατο: 10:00-16:00
Κυριακή κλειστά
Ανοιχτά όλες τις ημέρες κατά τη διάρκεια της εμποροπανήγυρης 14-21 Αυγούστου 09:00-22:00.

Το τελευταίο αξιοθέατο που είδα πριν αποχαιρετήσω το Αρχαιολογικό Πάρκο της Τεγέας ήταν το Μνημείο Ευγνωμοσύνης του Τεγεατικού Συνδέσμου, δηλαδή το μπρούτζινο άγαλμα της Τεγεάτισσας Μάνας.

Το χωριό Στάδιο κατέχει κεντρική θέση μεταξύ των υπολοίπων τοπικών κοινοτήτων στον κάμπο της Τεγέας. Πρόκειται για ένα χωριό με έντονη συμβολή στην οικονομική και κοινωνική ζωή όλης της περιοχής. Ανέκαθεν μάλιστα, ήταν η Έδρα των δημοσίων υπηρεσιών, οπότε η γνωριμία με την αφεντιά του ήταν επιβεβλημένη σε αυτό το οδοιπορικό.

Η παλιά του ονομασία είναι "Αχούρια" και οφείλεται στο γεγονός ότι στη θέση του υπήρχαν, επί Τουρκοκρατίας, τα αχούρια του τοπικού Αγά. Φτάνοντας πάρκαρα έξω από τη μητροπολιτική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στον περίβολο της οποίας ορθώνεται μια τεράστια καστανιά. Οι καρποί της όμως ήταν όλοι πεσμένοι στο έδαφος. Μάλλον θα είναι αγριοκαστανιά, διαφορετικά δε νομίζω οι κάτοικοι να άφηναν τον νοστιμότατο καρπό να κείτεται καταγής έτοιμος να σαπίσει από την υγρασία.

Ο οικισμός υπήρξε η γενέτειρα του Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλου, ιδρυτή της εταιρείας "ΒΙΟΧΑΛΚΟ Α.Ε". Δίπλα στον ναό βρίσκεται το Α' κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου του Κοινωφελούς Ιδρύματος Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος–ΒΙΟΧΑΛΚΟ το οποίο σήμερα φιλοξενεί το Δημαρχείο. Βρισκόταν όμως σε εξωτερική ανακαίνιση, τυλιγμένο ολόκληρο με σκαλωσιές και πανιά οπότε δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό. Το Πολιτιστικό Κέντρο στεγάζεται συνολικά σε τρία κτίρια, λιτής μορφής, και αποτελεί εστία πολιτισμού για όλη την περιοχή της Τεγέας.

Το Β΄κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου του Κοινοφελούς Ιδρύματος

Κάνοντας βόλτα στο χωριό το κτίριο που με εντυπωσίασε ήταν το πέτρινο σχολείο.

Όλη η ζωή του χωριού συγκεντρώνεται σε δύο, όλους κι όλους, δρόμους στους οποίους είδα λιγοστά εμπορικά καταστήματα και μερικά ενδιαφέροντα πέτρινα οικοδομήματα.

Μπορώ να πω ότι η γνωριμία μου με την ευρύτερη περιοχή της Τεγέας είχε πλέον ολοκληρωθεί κι έτσι ξεκίνησα υπερπλήρης για να εκπληρώσω μια υπόσχεση που είχα δώσει στην αγαπητή φίλη @Smaragda53 επισκεπτόμενη έναν πανέμορφο προορισμό.


Πηγές ιστορικών αναφορών:
Wikipedia
Τα χωριά της Τεγέας
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 21
• 22
• 23
• 24
• 25
• …

  Go to chapter

  Go
• 46

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 23 of 46

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[malysa]

Για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, να προσθέσω και γω ότι είναι εντυπωσιακή η δουλειά που έχει γίνει! Τόσο τα διάφορα δωμάτια, όσο και ο περιβάλλον χώρος.

Εάν είστε χαλαροί ως προς τον χρόνο σας, αξίζει να καθίσετε να δείτε την παρουσίαση-video στην αίθουσα του βυρσοδεψείου!
Επιπλέον μπορείς να καθίσεις και για καφεδάκι (....τουλάχιστον το 2018 που πήγαμε εμείς).
Εμείς τη μέρα εκείνη, βρεθήκαμε και σε εργαστήριο υπαίθριο, που κατά το μεσημέρι στήθηκε με τα παιδιά του χωριού, για να ζυμώσουν και τηγανίσουν πιτούλες (εεε και από μία ώρα που είχαμε υπολογίσει εκεί, μας πήρε 2 ώρες με το τσιμπούσι )

Αποτελεί ένα από τα 9 μουσεία σε όλη τη χώρα, που έχει αναλάβει και δημιουργήσει ο Όμιλος Τράπεζας Πειραιώς .... ίσως και για αυτό είναι τόσο προσεγμένο !!!
Ας μου επιτραπεί μια παρένθεση:
Εξαιρετικά επίσης του Ομίλου (έχω επισκεφθεί), είναι και το Μουσείο Αργυροτεχνίας στα Γιάννενα (!!), όπως επίσης και το Μουσείο Ελιάς στην Σπάρτη (....όχι σαν το δικό μας μικρό Μουσείο Ελιάς στην Πύλαρο, που ανήκει στο κράτος και τα τελευταία χρόνια είναι κλειστό και έχει ερημώσει....sorry για το off-topic αλλά το ξαναθυμήθηκα !!.. )
(https://www.piop.gr/el/diktuo-mouseiwn.aspx)

 

[damasta]

μου ξυπνάς θύμισες και επιθυμίες.
Σε ηλικία 13-14 χρόνων 'εχω διανυκτερεύσει στο μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου.
Ενήλικη πια μαζί με την δική μου οικογένεια πια, πεζοπορήσαμε το νότιο κομμάτι του φαραγγιού. Αυτό που ξεκινά από την Αρχαία Γόρτυνα έως το μοναστήρι.
Διακαής πόθος να περπατήσω μέχρι την μονή Φιλοσόφου.
Η φύση είναι απίστευτη σε αυτά τα μέρη.

Τι όμορφα που γράφεις και παρουσιάζεις τα μέρη που επισκέπτεσαι!!!!!

 

[Despinadmk]

@damasta Γενικά, τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νοσταλγικες οι αποδράσεις της @Klair . Γράφεις και "εικονογραφείς" καταπληκτικά. Να περιμένουμε και συνέχεια;

 

[psilos3]

Εκπληκτικό οδοιπορικό και για μια ακόμη φορά πολύ ζωντανές εικόνες!
Μας κάνεις να θέλουμε να δούμε αυτά τα μέρη μια ώρα αρχύτερα.
Όχι τίποτ' αλλο, είναι και δύσκολο να φτάσεις ως εκεί απ' το βορρά, όμως μια εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία τη χρωστάω στον εαυτό μου.
Να εισαι καλά να μας ταξιδεύεις.

 

[GTS]

Και να προσθέσω για τους μερακληδες ότι ο Λούσιος σε κάποια προσβάσιμα σημεία είναι υπέροχος ποταμός για μπάνιο το καλοκαίρι (το νερό πάγος).

 

[Thalassaki]

Αγαπημένος προορισμός για μικρές μονοήμερες ή διήμερες αποδράσεις η ορεινή Αρκαδία.
Ο τρόπος που εξιστορείς και οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες σου δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τον καλύτερο ταξιδιωτικό οδηγό για να μην φανεί υπερβολή να αναφέρω ότι είναι μακράν καλύτερος!
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο όμορφα και απλόχερα τις ταξιδιωτικές σου εμπειρίες!Συνέχισε έτσι!

 

[Klair]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή και τα υπέροχα σχόλια. Θα υπάρξει συνέχεια στο ταξίδι. Δώστε μου λίγο χρόνο για ανασύνταξη. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι καθ' οδόν προς Αθήνα.

Επανέρχομαι λίαν συντόμως. Καλό δρόμο σε όσους ταξιδεύουν.

 

[Stavros1986]

Έδωσες έμπνευση για την επόμενη εξόρμηση! Καλούς δρόμους να ' χεις και να κάνεις πάντα τέτοια όμορφα ταξίδια.

 

[Klair]

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Η περιγραφή του οδικού ταξιδιού μας στην Αρκαδία από αλλού ξεκίνησε και αλλού θα αφηγηθεί και θα τελειώσει. Ξεκίνησε λοιπόν σαν “Ζωντανή Ταξιδιωτική Ανταπόκριση” με τον τίτλο: “Σαββατοκύριακο στην Αρκαδία”, αλλά τελικά θα αναπτυχθεί σαν “Ταξιδιωτική Ιστορία” με τίτλο: “Iδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία”.

Το σχόλιο της @malysa ήταν η σπίθα που άναψε και γιγάντωσε τη φωτιά μέσα μου, η οποία ζέστανε το ταξιδιωτικό, συγγραφικό μου μεράκι και έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ, μέσω αυτής πλέον της Ιστορίας, περισσότερες λεπτομέρειες, για αυτό το ταξίδι και ειδικότερα να αναπτύξω και να περιγράψω, όλα όσα είδαμε και μάθαμε στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας. Θα ήταν κρίμα να μείνει στην αφάνεια, όλη αυτή η γνώση που προσφέρει το Μουσείο, για αυτές τις σημαντικές επαγγελματικές δραστηριότητες, που έγραψαν ιστορία και στιγμάτισαν μια ολόκληρη περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων.

Το τελευταίο διάστημα θέλοντας να απαλύνω την ταξιδιωτική στέρηση που βιώνω, λόγω του ιού, έχω κάνει τρία απανωτά ταξίδια στην Πελοπόννησο. Έχω την τύχη να είμαι κάτοχος ενός σπιτιού, στο χωριό Δάρα Αρκαδίας και δεν εννοώ το παλιό, πέτρινο σπίτι του προπάππου μου, που έχω ανεβάσει στο post #2519 του Live from.

Tο σπίτι στο οποίο αναφέρομαι βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το χωριό και είναι χτισμένο στα κτήματα του Δαρέϊκου κάμπου. Είναι δηλαδή στην κυριολεξία, “το μικρό σπίτι στο λιβάδι”, αφού δεν έχει κανένα άλλο κτίσμα στην περιοχή, παρά μόνο λιβάδια, κτήματα με μηλιές και ροδακινιές και ένα μικρό ποτάμι, σε απόσταση το πολύ 300-400 μέτρων από το σπίτι. Θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα καλότυχο, που η οικογένειά μου έφτιαξε αυτό το σπίτι, το οποίο αποτελεί το μικρό μας “καταφύγιο”, όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σύντομες ή και παρατεταμένες αποδράσεις από την Αθήνα. Ό,τι και να γίνει, πάντα θα υπάρχει αυτός ο μικρός “Παράδεισος” στο Δάρα, για να μας υποδεχτεί και να μας αποφορτίσει από την πίεση της καθημερινότητας.

Στο πρώτο ταξίδι στις 17/9/2020 αρκέστηκα στο να ανεβάσω λίγες φωτογραφίες στο Live from.

Στο δεύτερο ταξίδι στις 3/10/2020 κάνοντας εξόρμηση σε πολύ όμορφα μέρη του νομού Αχαΐας ανέβασα στο Live from περισσότερες φωτογραφίες, γράφοντας και μερικές πληροφορίες, κάτω από κάθε φωτογραφία. Έχω ένα προτέρημα ή μειονέκτημα, όπως το πάρει ο καθένας. Πολλές φορές δεν αρκούμαι σε “ξερές” φωτογραφίες, αλλά θέλω να γράφω και λίγα λόγια, για το μέρος που επισκέπτομαι, ειδικά όταν το ταξίδι είναι οδικό, αλλάζοντας πολλά μέρη κατά τη διάρκειά του. Σε εκείνη την ανάρτηση από την Αχαΐα, η @katkats πάρα πολύ σωστά, μου θύμισε ότι υπάρχει το θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”, όπου θα μπορούσα να βάζω περισσότερες φωτογραφίες και να γράφω αναλυτικότερες πληροφορίες για το ταξίδι. Έτσι προέκυψε αυτή η mini ιστορία εδώ:

https://www.travelstories.gr/community/threads/Απόδραση-στην-Αχαΐα.64381/#post-814203
Στο τρίτο ταξίδι στις 10/10/2020 ακολούθησα την ίδια συνταγή, αποτυπώνοντας την πρώτη μέρα με μια εκτενή ανάρτηση στο θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”. Αυτή η διαδικασία μου πήρε πολλές ώρες για να γίνει. Ξεκίνησα στη 1:00 μετά τα μεσάνυχτα και τελείωσα στις 7:00-7:30 το πρωί, για να είμαι εντός του πνεύματος του topic. Θα μου ήταν πανεύκολο να ανεβάσω 15-20 φωτογραφίες και να γράψω μικρές λεζάντες κάτω από αυτές. Δεν μου αρέσουν όμως τα εύκολα. Προτιμώ τις πιο ολοκληρωμένες αναρτήσεις, με αναλυτικές πληροφορίες για τους τόπους που επισκέπτομαι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον αναγνώστη, να έχει μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη εικόνα, για τους προορισμούς που περιγράφω.

Στη συνέχεια βλέποντας τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μελών, πρότεινα στην @katkats να μεταφέρει το θέμα στις “Ταξιδιωτικές Ιστορίες”, γιατί θεώρησα ότι σαν Ιστορία “σηκώνει” καλύτερες αναλύσεις και περισσότερες πληροφορίες, απ΄ ότι σαν “Ζωντανή Ανταπόκριση”. Πόσα παραπάνω πράγματα να προλάβεις να αναφέρεις σε μια ζωντανή ανταπόκριση, όταν μάλιστα, σχεδόν όλη τη μέρα ταξιδεύεις, αλλάζοντας χωριά και περιοχές?

Έτσι λοιπόν το θέμα θα εξελιχθεί σε κανονική Iστορία, ώστε να μπορούν να προστεθούν με άνεση χρόνου, περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, αλλά και επιπλέον προορισμοί από το προηγούμενο ταξίδι μου, στις 17/9/2020

Το ήδη αναρτημένο κεφάλαιο έχει επεξεργαστεί εκ νέου και έχει προστεθεί “άπειρο” νέο οπτικό και πληροφοριακό υλικό. Σας προτρέπω λοιπόν να το ξαναδιαβάσετε, διότι πλέον δεν έχει καμία σχέση με την αρχική αφήγηση, η οποία είχε κινηθεί σε λίγο πιο “αυστηρό” και πιο “διεκπεραιωτικό” στυλ, όπως άρμοζε άλλωστε σε μια ταξιδιωτική ανταπόκριση.

Ελπίζω να σας ικανοποιήσει αυτή η αλλαγή καθώς και η εξέλιξη της Ιστορίας και περιμένω σχόλια και εντυπώσεις.

 

[george.kloutsi]

Αν δεν εχετε πάει να πάτε και στο χωριο κάψια και να επισκεφθείτε το ομώνυμο σπήλαιο, έχει πανέμορφους σταλαγμίτες και υπολλείματα ανθρώπινης ζωής, νομίζω το έχω ξανασχολιάσει ένας φίλοςμ έχει πατρικο στη κώμη οπότε έχω κάνει πολλες διανυκτερεύσεις στη περιοχη και έχει απιστευτα μέρη

 

[katkats]

Πολύ χαρούμενη με κάνεις @Klair με την ιστορία σου γιατί κι εγώ το έχω ρίξει στο οδικό (όχι τόσο συχνά βέβαια γιατί από χρόνο πάσχουμε) και η Πελοπόννησος είναι η πρώτη σκέψη πάντα. Την Αρκαδία δε την ακούω χρόνια τώρα και ακόμα δεν την έχω επισκεφθεί. Οπότε ευχαριστώ!