Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland

Ψαρά

Επίσκεψη : Αύγουστος 2021

Διάρκεια: 3 ημέρες



Ένας από τους πολύ σημαντικούς στόχους του καλοκαιριού του 2021 ήταν η νήσος των Ψαρών. Στόχος που μου ΄χε καρφωθεί στο μυαλό από πέρυσι ακόμα, όταν ευρισκόμενος στον Άη Στράτη σχεδίαζα τα πλάνα του επόμενου καλοκαιριού.

Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να βρεθώ τελικά στο νησί ακριβώς 200 χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασης του ’21. Ένα νησί που έπαιξε καταλυτικότατο ρόλο σ’ αυτήν, προσφέροντας πολλά στον αγώνα και πληρώνοντας εν τέλει βαρύ τίμημα για τη δράση του. Νησί ξακουστών μπουρλοτιέρηδων, αγωνιστών, ναυτικών, πολιτικών αλλά και πολλών προσωπικοτήτων των τελευταίων αιώνων, αλλά και μια πολύ μεγάλη ναυτική δύναμη του 18ου.

Την ιστορική του δράση και διάσταση την αντιλαμβάνεται κάποιος από τη πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του εκεί, καθώς οι επίσημοι φορείς έχουν φροντίσει να προβάλλουν -και σωστά- όλα τα παραπάνω.

Αυτός είναι ο λόγος που ο περισσότερος κόσμος αφελώς πιστεύει ότι τα Ψαρά γειτνιάζουν με την Ύδρα και τις Σπέτσες κάτι που προέρχεται σαφώς από την ιστορία, στην οποία συχνά ακούγαμε γι’ αυτά. Άλλωστε ίσως η μεγαλύτερη αιτία της καταστροφής των Ψαρών είναι η απουσία βοήθειας από τους άλλους δύο, στη τότε ελεύθερη ναυτική Ελλάδα.

Στο σήμερα τώρα, τα Ψαρά αποτελούν ένα νησί 450 περίπου μόνιμων κατοίκων οι οποίοι αυξάνονται όπως είναι λογικό το καλοκαίρι. Ένα μέρος σχετικά απομονωμένο, καθώς ακόμα και αν υφίσταται καθημερινή σύνδεση με τη Χίο, χρειάζονται τέσσερις ώρες ως εκεί, εκτός κι αν υπάρχει δρομολόγιο προς το λιμάνι της Βολισσού που διαρκεί μιάμιση ώρα, κάτι που ευνοεί για ημερήσιες εκδρομές όσων κάνουν διακοπές στη Χίο. Σίγουρα όχι εμένα, που η εμπειρία μ’ έχει διδάξει ότι τέτοιου τύπου νησιά χρειάζονται το χρόνο τους.

Ένα νησάκι πάρα πολύ προσεγμένο, όμορφο, ανέγγιχτο από το χρόνο και το μαζικό τουρισμό, με καταπληκτικές παραλίες, αλλά και τις ατέλειες του βεβαίως. Ένα νησάκι πολύ φιλόξενο, εκτιμώντας τον επισκέπτη που μπήκε στο κόπο να φτάσει ως εκεί…



Μέρα πρώτη – Άφιξη

Για την ακρίβεια δε το λες μέρα. Νύχτα και μάλιστα προχωρημένη, καθώς το πλοίο για τα Ψαρά αναχώρησε γύρω στις 22:10 από το λιμάνι των Οινουσσών όπου βρισκόμουν και δεν ήθελα να χάσω τη μέρα εκεί:


DSC_7089i.jpg



Ο περίπλους ουσιαστικά της Χίου ολοκληρώθηκε σε 2 ώρες, με αποτέλεσμα να φτάσω στο νησί λίγο μετά τις 12 το βράδυ, όντας ο μόνος πεζός επιβάτης που κατέβαινε:


DSC_7089k.jpg



Προχώρησα στο λιμάνι βλέποντας δεμένο το «Psara Glory» ,ακόμα ένα πλοίο – θρύλο, που συνδέει το νησί καθημερινά με τη Χίο:


DSC_7089l.jpg



Αφού παρέλαβα το πολύ όμορφο και ασύλληπτα οικονομικό διαμέρισμα μου για τα δεδομένα του Αυγούστου δίπλα στο λιμάνι βγήκα κατευθείαν μια πρώτη βόλτα ανακάλυψης και μερικά ψώνια, βλέποντας δίπλα μου το εντυπωσιακό άγαλμα της «Δόξας» των Ψαρών στους πρόποδες της μαύρης ράχης που είχε εγκαινιαστεί μόλις λίγες ημέρες πριν:


DSC_7089m.jpg



Έφτασα μέχρι την απέναντι πλευρά του λιμανιού και το πολύ όμορφο μπαράκι του, έχοντας πλέον απόλυτη θέα προς τον οικισμό:


DSC_7089o.jpg



Κουρασμένος όπως ήμουν επέστρεψα στο σπίτι μου να τσιμπήσω κάτι και να απολαύσω τη νύχτα πίνοντας μερικά ποτάκια στο μπαλκόνι μου, χαζεύοντας την ολόμαυρη ράχη.


DSC_7089p.jpg



Το δικαιούμουν, ήμουν εδώ και λίγη ώρα σε ακόμα ένα νησί…


Ημέρα δεύτερη

Ξύπνησα με πολύ μεγάλη ανυπομονησία να εξερευνήσω το νησί, έτσι μετά από ένα πρώτο καφεδάκι στο μπαλκόνι μου, άφησα πίσω το πολύ ωραίο διαμέρισμα μου ανηφορίζοντας αρχικά προς τους πρόποδες της μαύρης ράχης:


DSC_7092.JPG



DSC_7094.JPG



Εκεί συνειδητοποίησα για τα καλά πόσο εντυπωσιακό ήταν το νέο άγαλμα:


DSC_7097.JPG



Αλλά και ο υπόλοιπος - πλήρως ανακατασκευασμένος - χώρος. Μια φρεγάτα του Πολεμικού ναυτικού και ένα πλοίο υποστήριξης είχαν κάνει την εμφάνιση τους, αγκυροβολώντας στο νησί.


DSC_7100.JPG



Αφού πήρα μια πανοραμική φωτογραφία του οικισμού από κείνο το σημείο:


DSC_7105b.jpg



Κατευθύνθηκα προς το κέντρο προκειμένου να βρω το φούρνο, θαυμάζοντας αρχικά το μνημείο που είναι αφιερωμένο στο σπουδαίο Ψαριανό ήρωα Κωνσταντίνο Κανάρη:


DSC_7115.JPG



Μπήκα στα στενάκια εξερευνώντας και πέρασα από το δημαρχείο αλλά και την εκκλησία:


DSC_7121.JPG



DSC_7129.JPG



DSC_7122.JPG



DSC_7124.JPG



Βρήκα το φούρνο με λίγη δυσκολία, διαπιστώνοντας με χαρά τη καλοσύνη και τη φιλοξενία των κατοίκων των Ψαρών. Οι κυρίες που ήταν απ’ έξω με κέρασαν κουλουράκια, όπως και η πολύ καλή κυρία που είχε το φούρνο όταν αντιλήφθηκε ότι δεν έχω ψιλά: «Πληρώνεις άλλη μέρα, αύριο, δε χάλασε κι ο κόσμος»… Καταπληκτικά πράγματα!

Γύρισα στο σπίτι κι ετοιμάστηκα, ξαναβγαίνοντας στη γύρα το μεσημεράκι. Πέρασα βιαστικά το κεντρικό δρόμο φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία εντός του οικισμού με το όνομα Κατσούνη και το κτίσμα των Σπιταλιων:


DSC_7136.JPG



Τα σπιταλια των Ψαρών είναι ένα χαρακτηριστικό κτήριο του 18ου αιώνα, το οποίο αποτελούσε λοιμοκαθαρτήριο για τους ναυτικούς που επέστρεφαν στο νησί, τη περίοδο της μεγάλης ναυτικής εξάπλωσης των Ψαρών. Ήταν υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί κάποιες μέρες, έως ότου αποδειχτεί ότι δε φέρουν κάποια μολυσματική ασθένεια την οποία υπήρχε περίπτωση να μεταφέρουν στο χωριό. Σήμερα λειτουργεί εκεί εστιατόριο, καθώς πριν λίγα χρόνια το εγκαταλελειμμένο κτίσμα ανακαινίστηκε υπό την αιγίδα του ΕΟΤ:


DSC_7138.JPG



Γύρισα πίσω προς το μπαράκι και το ερειπωμένο κτίσμα – παλιό σπίτι αγωνιστών των Ψαρών, φωτογραφίζοντας το Glory και το πολεμικό από τη μία, αλλά και τη Προτομή του Νικόλαου Αποστολη από την άλλη. Τα Ψαρά φροντίζουν να σου περνούν κάθε στιγμή την ιστορικότητα του νησιού στο οποίο βρίσκεσαι:


DSC_7140.JPG



DSC_7145.JPG



DSC_7144.JPG



Απέναντι μου είχα όπως και το προηγούμενο βράδυ απόλυτη θέα προς την Ολόμαυρη Ράχη:


DSC_7154.JPG



Κάθισα να πιώ ένα καφέ παραλιακά γιατί τον χρειαζόμουν, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες πήρε πόδι ως όφειλε, γυρνώντας το στο επίσημο ποτό του καλοκαιριού (και όχι μόνο), μιας και το κλίμα ήταν εορταστικό έχοντας στηθεί ένα μεσημεριανό παρτάκι:


DSC_7161b.jpg



Έτσι λίγο πριν τις τέσσερις πήρα κι εγώ το δρόμο για τις παραλίες, όπως ο περισσότερος κόσμος στο νησί, μιας και εκεί όπως σε κάθε τέτοιο μέρος οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί. Σταμάτησα και κατέβηκα μέχρι τα Σπιταλια (η λέξη ελληνική παραφορά του Hospital) προκειμένου να τα δω μιας και το εστιατόριο δε λειτουργεί μεταξύ 4-8:


DSC_7165.JPG



DSC_7167.JPG



DSC_7170.JPG



Από εκείνο το σημείο ξεκινάει το εντυπωσιακό, εύκολο και πολύ όμορφο πετρόχτιστο μονοπάτι προς τις παραλίες του νησιού, το οποίο και ακολούθησα:


DSC_7172.JPG



Απαρνήθηκα το πρώτο πολύ δελεαστικό κολπάκι που βρήκα μπροστά μου και συνέχισα το δρόμο μου:


DSC_7176.JPG



DSC_7177.JPG



Έφτασα στο Εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής,


DSC_7181.JPG



Κι από εκεί φωτογράφησα την άδεια ομώνυμη παραλία:


DSC_7184.JPG



Αλλά και την επόμενη που ακολουθούσε λίγο μετά, τα Λαζαρέττα:


DSC_7190.JPG



Ο λόγος που τα νερά δεν είχαν κόσμο δεν ήταν άλλος από το κακό φαινόμενο (ακόμα ένα) του καλοκαιριού του 2021 με τις τσούχτρες. Δυστυχώς τις μέρες που βρισκόμουν στο νησί είχε ενταθεί αρκετά, με αποτέλεσμα το μπάνιο να διεξάγεται με πολύ μεγάλη προσοχή!

Κάπου εκεί αποφάσισα ν’ αποτολμήσω να φτάσω ως τη παραλία της «Λήμνου» που βρισκόταν περίπου 3 χιλιόμετρα πιο κάτω, έτσι ξεκίνησα να πεζοπορώ εκτός του μονοπατιού, ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση αλλά και σε χωματόδρομο με καλαμιές λίγο πιο κάτω:


DSC_7198.JPG



DSC_7205.JPG



Το καλό είναι ότι η Λήμνος (μα τι ινσεψιο είναι αυτό, νησί μέσα στο νησί) είναι μια υπέροχη παραλία με βότσαλο και δελεαστικά χρώματα, όμως εγώ από φόβο αρκέστηκα σε μια πολύ μικρή βουτιά για να δροσιστώ από το πολύ περπάτημα:


DSC_7208.JPG



DSC_7213.JPG



Στη συγκεκριμένη είδα και μία σκηνή από παιδιά που ήταν εκεί για ελεύθερο. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι αυτή ίσως είναι η καλύτερη παραλία του νησιού!

Δεν έμεινα πολύ και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τις προηγούμενες, μπας και καταφέρω και κάνω καμιά βουτιά της προκοπής:


DSC_7217.JPG



Έμεινα για λίγη ώρα στη πρώτη που είχα δει και αφού διαπίστωσα ότι ο κόσμος που έκανε το μπανάκι του δεν είχε κάποιο πρόβλημα, έσβησα κι εγώ στα υπέροχα γαλήνια νερά:


DSC_7229.JPG



Το Glory είχε ξεκινήσει το δρομολόγιο του προς τη Βόλισσο, υπενθυμίζοντας μου ότι έπρεπε κι εγώ να πεταχτώ στο πρακτορείο για να εκδώσω το εισιτήριο της επιστροφής.


DSC_7232.JPG



Έτσι αν και δεν ήθελα να φύγω νωρίς από τη παραλία ξεκίνησα, βλέποντας και τον όμορφο νωχελικό γατούλη του νησιού να χει αράξει για την απογευματινή του σιέστα,


DSC_7234.JPG



Στο πολύ όμορφο παραλιακό μέτωπο των Ψαρών:


DSC_7237.JPG



Έβγαλα το εισιτηριάκι μου και μπήκα πάλι στα ενδότερα του οικισμού ψάχνοντας το μαρκετ που όπως διαπίστωσα εκτελεί και παραγγελίες φαρμακείου. Τα δέντρα και τα πολλά πηγάδια που συναντάει κανείς στο δρόμο του αποδεικνύουν ότι τα Ψαρά είναι ένα νησί που δε στερείται νερού:


DSC_7243.JPG



Ήταν κάτι που έμαθα από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου, ότι το νερό της βρύσης πίνεται. Που ακούστηκε αυτό για νησί!

Αφού έκανα τα ψώνια μου πήρα τα δρομάκια του οικισμού περιμετρικά, ανηφορίζοντας προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του νησιού, για να δω το ηλιοβασίλεμα:


DSC_7248.JPG



Η προτομή του Κωνσταντίνου Νικόδημου μου υπενθύμισε για μια ακόμα φορά το μέρος που βρίσκομαι:


DSC_7254.JPG



Όπως και η ιστορική μαύρη ράχη απέναντι μου:


DSC_7258.JPG



Ο Ναός του Αγίου Νικολάου, άρχισε να κτίζεται το 1785 και ολοκληρώθηκε τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κανάρης (1793). Καταστράφηκε το 1824, με την Καταστροφή των Ψαρών και ανακαινίστηκε το 1863:


DSC_7262.JPG



Κατέβηκα μέσα από τα στενάκια συναντώντας πάλι πολλά πηγάδια, την ώρα που ο ήλιος άρχισε να πέφτει για τα καλά:


DSC_7289.JPG



Βγήκα παραλιακά προς αναζήτηση φαγητού η οποία απέβη άκαρπη:


DSC_7294.JPG



Και επέστρεψα στο σπίτι σταμπάροντας ένα πολύ ωραίο ταβερνείο για την επομένη:


DSC_7299.JPG



Ετοίμασα κάτι να φάω μιας και είχα φροντίσει για ψώνια νωρίτερα, καθώς δε με ενέπνευσε πραγματικά τίποτα από τα παραλιακά καταστήματα. Ευτυχώς το σπίτι ήταν πλήρως εξοπλισμένο.

Έφαγα ευχάριστα και έπινα τα ποτά μου συνοδεία καλής μουσικής και βιβλίου. Δεν είχα όρεξη να βγω έξω, απολάμβανα την ησυχία και τις διακοπές μου. Ξαφνικά περασμένα μεσάνυχτα μου ήρθε μια ιδέα! Να ανέβω στη μαύρη ράχη για μερικές νυχτερινές φωτογραφίες.

Χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο και κόντρα στη λογική μιας και φυσούσε αρκετά πήρα τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω:


DSC_7304.JPG



Ευτυχώς τα φωτισμένα σκαλοπάτια έδειχναν το δρόμο προς τη κορυφή, αν και ο αέρας δε βοηθούσε τη κατάσταση:


DSC_7309.JPG



Μερικά λεπτά μετά έφτασα πάνω, αποτυγχάνοντας πλήρως στις φωτογραφίες του νυχτερινού οικισμού. Βρέθηκα μπροστά στην εκκλησία Αγ.Ιωάννη & Αγ.Άννας:


DSC_7322.JPG



Φωτογράφισα το μνημείο του ολοκαυτώματος:


DSC_7324.JPG



Και κατέβηκα προς τα κάτω βλέποντας το φωτισμένο μύλο, το άγαλμα και το Glory που εν τω μεταξύ είχε επιστρέψει:


DSC_7328.JPG



Περίμενα τη στιγμή ώστε να φωτογραφίσω τις σημαίες όπως ήθελα:


DSC_7341.JPG



Και γύρισα σπίτι για να συνεχίσω τα ποτά, απολύτως ικανοποιημένος με όσα είδα κι έκανα τη πρώτη μου γεμάτη μέρα στα Ψαρά.



Ημέρα Τρίτη

Ξύπνησα και βγήκα σχεδόν αμέσως έξω για αναζήτηση φαγητού. Η ζέστη ήταν ήδη ανυπόφορη κι εγώ πήρα τον αντίθετο δρόμο αυτή τη φορά, από την άλλη πλευρά της παραλιακής, περνώντας από το πολύ όμορφο ουζερί, αλλά και τη σχεδόν ερημική και ωραία παραλία του Κάτω γιαλού, ευρισκόμενη κολλητά στη μαύρη ράχη και απέναντι από τ’ Αντίψαρα:


DSC_7344.JPG



DSC_7349.JPG



Έκανα δεξιά περνώντας στα ενδότερα του οικισμού, φτάνοντας στο φούρνο για προμήθειες και για την εξόφληση του χθεσινού χρέους. Η ζέστη τους είχε χτυπήσει όλους για τα καλά:


DSC_7353.JPG



DSC_7362.JPG



Οργανώθηκα και ήπια το καφέ μου βλέποντας θάλασσα. Είχαν καταφτάσει και κάποια μικρά εκδρομικά στο νησί κατεβάζοντας κόσμο:


DSC_7368.JPG



Το αεράκι που ξεκίνησε να φυσά μου έδωσε το καλύτερο έναυσμα να κινηθώ προς τις παραλίες, αυτή τη φορά από τη πάνω πλευρά του οικισμού δίπλα στο γήπεδο, αφήνοντας πίσω μου το μονοπάτι:


DSC_7372.JPG



DSC_7378.JPG



Ο στόχος της ημέρας ήταν να φτάσω με τα πόδια ως τη Λάκα κάτι που ούτε 2 χιλιόμετρα ήταν, ούτε εύκολο δρόμο είχε μέσα στον ήλιο:


DSC_7384.JPG



Με το απαραίτητο νεράκι μου στο χέρι ανέβηκα το λόφο και λίγο μετά βρέθηκα να κατηφορίζω μέσα από το αιολικό πάρκο:


DSC_7390.JPG



DSC_7395.JPG



Για ακόμα μία φορά δεν υπολόγισα σωστά τους αέρηδες με αποτέλεσμα να μη μπω καν στη διαδικασία της βουτιάς αρκούμενος σε μερικές φωτογραφίες, κάτι που επιβεβαίωνε και η μηδαμινή παρουσία κόσμου στη Λάκα και το Αρχοντίκι, τις διπλανές και πανέμορφες παραλίες που δε μπορούσα να χαρώ. Από τη μία οι τσούχτρες, από την άλλη ο αέρας…


DSC_7400.JPG



DSC_7404.JPG



Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι τα ερείπια των ανεμόμυλων του νησιού βρίσκονται σ’ αυτή τη περιοχή:


DSC_7410.JPG



Επέστρεψα γρηγορότερα βλέποντας τη μαύρη ράχη προς την αγαπημένη μου παραλία, αντιλαμβανόμενος ότι οι δύο ανασταλτικοί παράγοντες του μπάνιου δεν έβρισκαν ευτυχώς εφαρμογή στο μικρό αυτό κολπάκι:


DSC_7414.JPG



DSC_7415.JPG



Έκανα τη βουτιά μου και συνέχισα το πρόγραμμα μου, μπαίνοντας στα κλειστά την ώρα εκείνη Σπιταλια για μερικές ακόμα λήψεις:


DSC_7420.JPG



DSC_7426.JPG



Είχα χρόνο στη διάθεση μου και κατευθύνθηκα προς το ουζερί για ένα πιατάκι συνοδείας χιώτικου ούζου, όπως τουλάχιστον το είχα στο μυαλό μου. Η απάντηση για μια ακόμα φορά δε με ικανοποίησε, έτσι αφού σπάστηκα και ήπια μια μπυρίτσα με θέα τον Άγιο Νικόλαο, επέστρεψα στο δωμάτιο να ετοιμάσω κάτι φαγώσιμο:


DSC_7439.JPG



Η ώρα ήταν περασμένες επτάμιση όταν πήρα την άγουσα μια φορά ακόμη για την Ολόμαυρη Ράχη ή τη χερσόνησο του Παλαιόκαστρου όπως επίσημα ονομάζεται, προκειμένου να τη δω στο ηλιοβασίλεμα:


DSC_7443.JPG



Οι εικόνες όντως ήταν εντυπωσιακές, με τον ήλιο να πέφτει πίσω από τ΄Αντίψαρα, δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό.


DSC_7457.JPG



Η θέα προς τον οικισμό και το λιμάνι ήταν ανεμπόδιστη:


DSC_7458.JPG



DSC_7461.JPG



Εγώ ξεκίνησα την ανάβαση από το διαρρυθμισμένο μονοπάτι, φωτογραφίζοντας παράλληλα προς όλες τις πιθανές γωνίες:


DSC_7462.JPG



DSC_7464.JPG



Το ηλιοβασίλεμα ήταν πλέον γεγονός, δίνοντας στα Αντίψαρα ένα αρκετά σκούρο χρώμα.


DSC_7470.JPG



Έφτασα γρήγορα στη κορυφή της Μαύρης Ράχης, βλέποντας υπό το φως της ημέρας πλέον το εκκλησάκι, το μνημείο των πεσόντων και τη θέα προς τον Άγιο Νικόλαο:


DSC_7477.JPG



DSC_7479.JPG



DSC_7482.JPG



Στο μέρος αυτό γράφτηκαν μερικές ακόμα ηρωικές σελίδες της επανάστασης του 1821, ενός νησιού που αποτελούσε κόκκινο πανί για τη δράση του, πρόσφερε τα μέγιστα στον αγώνα και καταστράφηκε τελικά ολοσχερώς το 1824. Η τελευταία αντίσταση που προέβαλαν Ψαριανοί πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού, ήταν η οχύρωση 500 περίπου από αυτούς στο φρούριο της Παλαιοχώρας, την «Μαύρη Ράχη«, όπου βρισκόταν η πυριτιδαποθήκη του νησιού. Όταν ο κλοιός έγινε ασφυκτικός, αποφάσισαν να αυτοπυρποληθούν, ανατινάζοντας τα πυρομαχικά και τους εαυτούς τους… ΔΕΟΣ

Δεν έχασα την ευκαιρία βέβαια να βγω κι εγώ μια αναμνηστική φωτογραφία στο σημείο:


DSC_7483.JPG



Κατεβαίνοντας προς τη χώρα σούρουπο πλέον:


DSC_7493.JPG



Τα φώτα είχαν αρχίσει ν’ ανάβουν, δίνοντας εξαιρετικές εικόνες στ’ αξιοθέατα της ράχης:


DSC_7496.JPG



DSC_7505.JPG



Προχώρησα μέχρι το περίπτερο όπου πωλούνται αναμνηστικά του νησιού και ανοίγει κάθε απόγευμα για όποιον επισκέπτη θέλει να κάνει τα ψώνια του:


DSC_7510.JPG



Επέστρεψα στο σπίτι γεμάτος εικόνες, προκειμένου να ετοιμάσω κάτι για φαγητό (μεγάλα τα κενά στο τομέα αυτό στα Ψαρά αλλά δε πειράζει), να πιω τα ποτάκια μου και να τα συνεχίσω εν τέλει αργότερα έξω, κάνοντας παράλληλα τον απολογισμό της εκδρομής, στο καταπληκτικό πετρόχτιστο μπαρ του νησιού με τις μουσικάρες του και τις υπέρ το δέον χαμηλές τιμές του:


DSC_7512b.jpg



DSC_7512d.jpg



Κρίμα που δε μπορούσα να μείνω ως το ξημέρωμα, μιας και το ξημέρωμα …έφευγα. Με μια τελευταία εικόνα της παραλιακής επέστρεψα για ελάχιστες ώρες ύπνου:


DSC_7512f.jpg





Μέρα τέταρτη – Αναχώρηση

Ξύπνησα λίγο μετά τις έξι, βλέποντας το Psara Glory να έχει αρχίσει ήδη να ζεσταίνει τις μηχανές του, με το δρομολόγιο προς Χίο να ξεκινάει στις επτά. Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στο λιμάνι, βλέποντας παράλληλα τις όμορφες τοιχογραφίες – πρωτοβουλία των νέων του νησιού:


DSC_7522.JPG



DSC_7524.JPG



Ένας ακόμα λόγος να «νιώσει» κάποιος το νησί από την άφιξη του ακόμα. Αντίστοιχες εικόνες με διαφορετική βεβαίως θεματολογία είδα και πέρυσι στον Άγιο Ευστράτιο:


DSC_7525.JPG



DSC_7526.JPG



Ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά πάνω απ’ τη Χώρα των Ψαρών


DSC_7528.JPG



Το πλοίο αναχώρησε συνεπέστατο μετά και τους καθιερωμένους πλέον ελέγχους:


DSC_7537.JPG



Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης καθώς είδα αρκετά καλά ακόμα ένα από κείνα τα νησιά που αποτελούν το κάτι ξεχωριστό για τους δικούς τους λόγους, ένα νησί βαθιά ιστορικό και σημαντικό, ένα νησί φιλόξενο, προσιτό, ένα νησί που προκαλεί όσους αναζητούν τη διαφορετικότητα στις διακοπές τους και όχι μόνο.


DSC_7547.JPG



Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με νοσταλγία, καθώς θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα σ’ αυτά. Είναι ίσως ο καλύτερος λόγος για την επιστροφή μου…

 
Last edited by a moderator:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Φολέγανδρος.

Επίσκεψη : Αύγουστος 2012

Διάρκεια 4 μέρες



Άφιξη - Μέρα πρώτη

Φτάσαμε στο λιμάνι ή «Καραβοστάσι» λίγο μετά τις επτά το απόγευμα με το (φυσικά) πανάκριβο πλοίο που λέγεται seajet, το οποίο (φυσικά) και καθυστέρησε κάποιες ώρες, σε περίπου μια ώρα από το λιμάνι της Σαντορίνης. Σίγουρα αυτό που βλέπεις κατεβαίνοντας δε σε προδιαθέτει για κάτι αξιόλογο, δεν είναι όμως η αλήθεια:

IMG_0146.JPG


Πήραμε το λεωφορείο ανεβαίνοντας στη Χώρα που ξέραμε ότι η απόσταση ήταν περίπου 3,5 χιλιόμετρα σε ανηφορικό δρόμο. Κατεβήκαμε στο τέρμα, δηλαδή στο σημείο «Πούντα» της χώρας με την απίστευτη αιγαιοπελαγίτικη θέα, και με ιδιαίτερη ευκολία βρήκαμε το δωμάτιο, όχι όμως την ιδιοκτήτρια. Γνωρίζοντας ότι διαθέτει και μαγαζί εντός του οικισμού, άφησα το φίλο μου με τα πράγματα και πήρα το δρόμο να ρωτήσω. Με το που έκανα κάποια μέτρα βρέθηκα στη κυρίως πλατεία, η εικόνα που αντίκρυσα θα μου μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τι ατελείωτη ομορφιά ήταν αυτή; Αυθεντική κυκλαδίτικη χώρα και η πλατεία στη μέση με την εκκλησία της. Δε περιγράφεται:

IMG_0305.JPG


IMG_0306.JPG


Αργότερα διαπίστωσα πως όλη η χώρα της Φολεγάνδρου είναι επί της ουσία μια μεγάλη πλατεία.

Γύρισα στο δωμάτιο με τα κλειδιά στο χέρι, και την ατάκα στο φίλο μου «Κωστάκη θα πάθεις τη πλάκα σου μόλις στρίψεις από κει, παρατάμε τα πράγματα και βγαίνουμε βόλτα». Έτσι κι έγινε, λίγο πριν τις εννιά περπατούσαμε και βολτάραμε στη πλατεία και τα στενάκια, μαγεμένοι απ’ αυτό που αντικρύζαμε και οι δύο. Κάπου εκεί ακούμε από ένα μπαράκι να παίζει Σωκράτη. Δε χρειάζεται να το κουβεντιάσουμε καν και συνεννοούμενοι με τα μάτια μπαίνουμε μέσα και παραγγέλνουμε τεκίλες. Το μαγαζί αυτό ήταν η «Αστάρτη» και με συνοπτικές διαδικασίες γνωριστήκαμε με το αφεντικό, τον Λευτέρη. Επτά χρόνια μετά διατηρούμε ακόμα επαφή, καθώς και πολύς κόσμος έχει πάει συστημένος, αλλά πάνω απ’ όλα ταιριάξαμε στις ιδιοσυγκρασίες. Μετά από λίγα λεπτά φύγαμε για να ετοιμαστούμε, αφού λάβαμε τη διαβεβαίωση του Λευτέρη ότι «όπου και να πάτε το βράδυ εδώ θα καταλήξετε». Δεν είχε καθόλου άδικο. Εκεί καταλήξαμε το βράδυ, και κάθε βράδυ:

IMG_0156.JPG


Σήμα κατατεθέν του μαγαζιού το ρακόμελο, το οποίο βράζει σε καζάνι πίσω απ’ το bar. Αφού το συνηθίσαμε μετά το πρώτο βράδυ, καθώς έως τότε δεν υπήρχε στα υπόψιν μας σαν ποτό, μείναμε σ’ αυτό.

Φύγαμε με περίσσια χαρά από την Αστάρτη, και συνεχίσαμε πριν πάμε για ύπνο με βραδινή βόλτα στη χώρα και μερικές μπυρίτσες. Δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να μπούμε σε κλίμα διακοπών, και νησιού. Η Φολέγανδρος μας αγκάλιασε. Έρωτας με τη πρώτη ματιά:

IMG_0167.JPG
IMG_0164.JPG



Μέρα δεύτερη:

Το πρωί αφού αφίχθηκε και ο τρίτος της παρέας, κάναμε μια βόλτα στη Πούντα για φωτογραφίες και καθίσαμε για παραδοσιακό Ελληνικό καφεδάκι και πρωϊνό στη πλατεία.

IMG_0179.JPG

IMG_0183.JPG


Κάναμε κατόπιν μια βόλτα στη χώρα υπό το φως της ημέρας. Γενικότερα η Φολέγανδρος δε σηκώνει καθόλου άγχος, και επιβάλλεται να πας με τους ρυθμούς της:

IMG_0184.JPG


IMG_0189.JPG


IMG_0191.JPG


IMG_0193.JPG


IMG_0199.JPG


IMG_0201.JPG


Πήραμε το μεσημεριανό λεωφορείο και κατεβήκαμε στη παραλία της «Αγκάλης» για να κάνουμε το πρώτο μας μπανάκι στο νησί. Είναι η πιο γνωστή και πιο εύκολα προσβάσιμη, με υπέροχα νερά:

IMG_0206.JPG

IMG_0211.JPG

IMG_0217.JPG


Επιστρέψαμε απόγευμα και αφού ήπιαμε ένα δροσερό ποτάκι στο υπέροχο μπαλκόνι μας:

IMG_0221.JPG


το φιλοσοφήσαμε και αποφασίσαμε να πάρουμε το στριφογυριστό μονοπάτι και να ανεβούμε στη Παναγιά για να δούμε τη θέα και το ηλιοβασίλεμα. H Παναγία είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Φολεγάνδρου, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Βρίσκεται σκαρφαλωμένη στο βράχο πάνω από τη Χώρα, και αποτελεί σημείο αναφοράς της. Σίγουρα θα έχετε δει τις αντίστοιχες φωτογραφίες. Οι εικόνες που ξεδιπλωνόντουσαν από κει στα μάτια μας ήταν υπέροχες:

IMG_0229.JPG

IMG_0230.JPG

IMG_0232.JPG

IMG_0238.JPG

IMG_0242.JPG

IMG_0249.JPG


IMG_0252.JPG


Ψηλότερα ακόμα και από την εκκλησία της Παναγιάς, όπου κατεβαίνοντας δεν υπολόγισα καλά και πήδηξα ένα τοίχο πάνω από 2.30 ευτυχώς χωρίς συνέπειες:

IMG_0267.JPG

IMG_0268.JPG


Ο ήλιος έπεφτε και χάριζε μοναδικές λήψεις:

IMG_0274.jpg

IMG_0276.JPG

IMG_0293.JPG

IMG_0301.jpg

IMG_0304.JPG


Κατεβαίνοντας την υπέροχη αυτή διαδρομή, κάναμε και ένα πέρασμα από το «κάστρο», το εξίσου σημείο αναφοράς της χώρας της Φολεγάνδρου. Το Κάστρο είναι το πιο παλιό κομμάτι της Χώρας. Πρόκειται για έναν μεσαιωνικό οικισμό που χτίστηκε για να προστατεύει τους ανθρώπους του νησιού. Τα σπίτια είναι κολλητά το ένα με το άλλο, και για μένα αποτελεί ίσως το κορυφαίο κυκλαδίτικο σκηνικό:

IMG_0307.JPG


Γυρίσαμε στο σπίτι για ακόμα ένα ποτάκι, και κατόπιν να ετοιμαστούμε για μια ακόμα υπέροχη Αυγουστιάτικη νύχτα στη Φολέγανδρο:

IMG_0311.JPG

IMG_0312.JPG


Όχι ότι ήταν άσχημα βέβαια στη βεράντα:

IMG_0315.JPG


Η νύχτα ξεκίνησε από το μικρό κελάρι, όπου μας σέρβιραν σφηνάκια σε μυστρί (!), σε μια ιδιαίτερη πατέντα και ακολούθως ρακόμελο με παστέλι και στραγάλια, και τελείωσε φυσικά στην Αστάρτη και με βόλτες στο κάστρο, σε ένα καταπληκτικό σκηνικό:

IMG_0336.JPG



Μέρα τρίτη:

Η επόμενη μέρα είχε επίσκεψη ίσως στη πιο όμορφη παραλία του νησιού, το «Κάτεργο» όνομα και πράγμα, στο οποίο η πρόσβαση γίνεται μόνο με καραβάκι.

Ξεκινήσαμε αφότου ήπιαμε το καφέ μας με την ησυχία μας στη χώρα, και κάναμε τις βόλτες μας. Οι εικόνες ήταν κάθε μέρα και καλύτερες:

IMG_0346.JPG

IMG_0348.JPG

IMG_0351.JPG


Πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στον Καραβοστάση, αφού πρώτα φροντίσαμε να προμηθευτούμε μια ομπρέλα, νερά και μπύρες, καθώς στο Κάτεργο το μόνο που μπορεί να βρει κανένας είναι πέτρα, βότσαλο, θάλασσα και ήλιο. Επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι και ξεκινήσαμε. Σε 20 λεπτά φτάσαμε στην υπέροχη πραγματικά παραλία του Κάτεργου:

IMG_0356.JPG

IMG_0364.JPG

IMG_0363.JPG


Καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί ονομάζεται έτσι. Μόνο άμμος, πέτρα και καυτός ήλιος:

IMG_0374.JPG


Φάγαμε μισή ώρα για να καταφέρουμε να στήσουμε την ομπρέλα μας ανάμεσα στις πέτρες, η οποία κατέληξε τελικώς να είναι σκίαστρο για τις μπύρες μας. Το μπάνιο ήταν καταπληκτικό:

IMG_0379.JPG

IMG_0383.JPG

IMG_0393.JPG


Στο γυρισμό περάσαμε και από μερικές σπηλιές του νησιού:

IMG_0394.JPG

IMG_0405.JPG


Νωρίς το απόγευμα ήμασταν πίσω στη χώρα, και μετά από βόλτα & μερικές μπυρίτσες στη Πούντα, πήγαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε να βγούμε για φαγητό.

Κάναμε ξανά ένα πέρασμα από τη χώρα:

IMG_0417.JPG

IMG_0419.JPG



Και καταλήξαμε τελικά το «Ζέφυρο» στον οποίο είχαμε πάει συστημένοι, και φάγαμε στη πανέμορφη αυλή του μεζέδες, συνοδευόμενους αρχικά με σούμα:

IMG_0424.JPG


και αργότερα κυκλαδίτικο λευκό κρασί:

IMG_0425.JPG


Αποχωρήσαμε τραγουδώντας ''όνειρα, πουλιά μου ταξιδιάρικα'' στα στενά της Φολεγάνδρου. Το κρασί ήταν καλό:

IMG_0426.JPG


Η συνέχεια της νύχτας είναι πλέον γνωστή, όπως γνωστοί είχαμε γίνει κι εμείς στο νησί και στα μπαρ του. Οι Ισπανίδες που γνωρίσαμε κοιτούσαν απορημένες, μας ρωτούσαν αν είναι κάποια γιορτή και διασκεδάζουμε έτσι, και τι είναι αυτό που πίνουν όλοι στα κανατάκια. Με χαρά της εξήγησα ότι δε χρειάζεται κάποια γιορτή, μας αρκεί ότι είναι καλοκαίρι σε Ελληνικό νησί. Βεβαίως κεράσαμε ένα ρακόμελο στα κορίτσια για να καταλάβουν περι τίνος πρόκειται. Μη μας πουν και αφιλόξενους..:

IMG_0433.JPG



Η Φολέγανδρος μας είχε αγκαλιάσει με τον τρόπο της.



Μέρα τέταρτη:

Τη τελευταία μέρα το πρόγραμμα πήγε αντίστροφα. Γρήγορα βουτιά στη παραλία δίπλα στο Καραβοστάση, και κατόπιν καφέ και βόλτα στη χώρα για μερικές ακόμη ανεπανάληπτες φωτογραφικές στιγμές:

IMG_0457.JPG

IMG_0458.JPG

IMG_0461.JPG

IMG_0463.jpg


Η χώρα αυτή δε χορταίνεται με τίποτα, όσο και αν τη γυρίσεις:

IMG_0462.JPG

IMG_0465.JPG

IMG_0469.JPG

IMG_0477.jpg

IMG_0484.JPG


Η καθιερωμένη μπύρα στη Πούντα:

IMG_0491.JPG


Νωρίς το απόγευμα μπήκαμε στο λεωφορείο και αναχωρήσαμε για την «Άνω Μεριά» το τρίτο οικισμό της Φολεγάνδρου, στα 5 χιλιόμετρα απόσταση από τη χώρα. Ο οικισμός αυτός σε ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω, σε μια άλλη Ελλάδα, κάτι που αντιλαμβάνεσαι με το που πατάς το πόδι σου εκεί. Ορθώς έχει αναφερθεί σαν ένα «ζωντανό» λαογραφικό μουσείο:

IMG_0497.JPG

IMG_0498.JPG

IMG_0500.JPG

IMG_0503.JPG


Πολύ ιδιαίτερο και αυτό το μέρος:

IMG_0505.JPG

IMG_0511.JPG


Κάναμε τις βόλτες μας και καταλήξαμε στη «Συνάντηση» καθώς εκεί λέγαν οι πληροφορίες μας ότι θα φάμε τα καλύτερα «Ματσάτα», ένα καταπληκτικό Φολεγανδρίτικο πιάτο. Τα ματσάτα είναι το παραδοσιακό ζυμαρικό της Φολεγάνδρου που φτιάχνεται στο χέρι, και μοιάζει πολύ με τις χυλοπίτες, ωστόσο μαγειρεύεται αμέσως μόλις πλαστεί και σερβίρεται με κοκκινιστό κρέας, κατά προτίμηση κόκορα, και άφθονο τριμμένο κεφαλοτύρι. Γαστρονομική πανδαισία, συνοδευόμενη πάντα με ντόπιο ροζέ κρασί:

IMG_0519.JPG


Είδαμε το ηλιοβασίλεμα στην «Άνω Μεριά» και αποχωρήσαμε:

IMG_0527.JPG

IMG_0528.JPG



Μας περίμενε το τελευταίο και πολύ έντονο βράδυ στη χώρα στο γνωστό μας πλέον στέκι. Αφού κοντέψαμε να πιούμε μέχρι και τα φρέον από τα κλιματιστικά και γνωρίσαμε όσο κόσμο δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα, μείναμε εμείς κι εμείς στο μπαρ και ο Λευτέρης μου έδωσε εντολή να κλείσω τη πόρτα.
Η φωτογραφία μέσα στο μπαρ της Αστάρτης, δίπλα στο καζάνι με το ρακόμελο:

IMG_0543.JPG


Το αυτοσχέδιο πάρτυ που στήθηκε με δυνατή Ελληνόφωνη ροκ μουσική -που είναι και το στοιχείο μου- έχω να το θυμάμαι ως σήμερα…


Αναχώρηση:

Ξυπνήσαμε την επόμενη και με βαριά καρδιά και βαρύ κεφάλι αποχωριστήκαμε τη Φολέγανδρο.
Αυτή τη θέα απ το δωμάτιο που μας πήρε τα μυαλα:

IMG_0546.JPG

IMG_0547.JPG

IMG_0548.JPG


Το συγκεκριμένο νησί μου έκλεψε τη καρδιά και είναι σίγουρα στα τοπ των επιλογών μου. Αν θα έπρεπε να επισημάνω κάποια αρνητικά στοιχεία στο νησί, πέρα από τη δύσκολη και πολύ ακριβή πρόσβαση, είναι οι αρκετά υψηλές τιμές του. Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα και καταστήματα εστίασης είναι τσουχτερά, σε σχέση πάντα και μ’ αυτό που προσφέρουν, κάτι που σημαίνει ότι θέλει πολύ ψάξιμο, οργάνωση και τύχη αν θέλεις να επισκεφτείς το νησί υψηλή σεζόν.

IMG_0549.JPG


Έως τώρα που γράφεται η ιστορία είναι από τα λίγα μέρη που αγάπησα τόσο και δεν έχει βολέψει να ξαναπάω. Για να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον…
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Αντίπαρος

Επίσκεψη: Αύγουστος 2008 & Αύγουστος 2010

Διάρκεια: Αυθημερόν τη πρώτη, με μία διανυκτέρευση τη δεύτερη.


Ένα νησάκι στα όρια του αστικού μύθου. Ένα νησάκι που όπως φαίνεται εξελίσσεται ραγδαία και δυστυχώς αλλάζει.

Η πρόσβαση στην Αντίπαρο, προϋποθέτει ότι έχεις φτάσει στη Πάρο. Από κει, μπορείς να πάρεις καραβάκι από τη Παροικιά, ή το φερυ από τη Μικρή Πούντα (όπως έγινε δύο φορές στη περίπτωση μας), και μπορείς να περάσεις και το αυτοκίνητο, κάτι που χρειάστηκε μιας και τότε δεν εξυπηρετούσε τόσο καλά το λεωφορείο του νησιού. Μαθαίνω με χαρά ότι πλέον η μετακίνηση στο μικρό κατά τα άλλα νησάκι έχει γίνει καλύτερη.

2008:

Στη πρώτη μας φορά λοιπόν, αφού κάναμε το σύντομο δρομολόγιο με το φερυ περίπου εικοσι λεπτών:

IMG_3973.JPG

IMG_3981.JPG



ρίξαμε μια σύντομη ματιά στη χώρα:

IMG_3986.JPG

IMG_3987.JPG

IMG_3988.JPG


και μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το διάσημο σπήλαιο του νησιού, όπου εκτός των άλλων διαθέτει και πολύ ωραία θέα:

IMG_3990.JPG

IMG_3992.JPG

IMG_3995.JPG


Το σπήλαιο βρίσκεται σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την χώρα της Αντιπάρου και λέγεται επίσης «Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη». Αποτελεί σίγουρα το νούμερο ένα αξιοθέατο της Αντιπάρου. Είναι το μόνο κατακόρυφο σπήλαιο σε όλη την Ευρώπη με βάθος περίπου 85 μέτρων, ένα φυσικό θαύμα που φιλοξενεί τους πιο εκλεκτούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες που το κάνουν ένα από τα ωραιότερα φυσικά μουσεία στην Ελλάδα. Βγάλαμε εισιτήριο και περιηγηθήκαμε κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του. Η εμπειρία ήταν μοναδική:

IMG_4006.JPG

IMG_4012.JPG

IMG_4020.JPG

IMG_4030.JPG


Στην επιστροφή σταματήσαμε για το μπανάκι μας στον «Άγιο Γεώργιο», μια πολύ όμορφη παραλία του νησιού, με τα χαρακτηριστικά κυκλαδίτικα νερά:

IMG_4040.JPG

IMG_4046.JPG

IMG_4037.JPG

IMG_4047.JPG


Η θάλασσα ανοίγει την όρεξη όπως λένε, και αυτό που έπρεπε να κάνουμε στο νησί πριν αποχωρήσουμε είναι να βρούμε ένα φιλόξενο τσιπουράδικο. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και κάναμε τη βόλτα μας στη χώρα. Δε βλέπεις κάτι το εντυπωσιακό εκεί, η χώρα είναι φλατ και περπατιέται άνετα, σε ένα κυκλαδίτικο σκηνικό. Δεν αργήσαμε να βρούμε αυτό που ψάχναμε:

IMG_4053.JPG

IMG_4055.JPG

IMG_4058.JPG


Αρκετά όμορφα σημεία:

IMG_4061.JPG

IMG_4062.JPG

IMG_4069.JPG


Αναχωρήσαμε για τη Πάρο με τον ήλιο να πέφτει, μένοντας με τη πικρή γεύση ότι έπρεπε να καθίσουμε σίγουρα και εκεί ένα βραδάκι, καθώς είχαμε ακούσει τόσα πολλά για τη νύχτα της.

IMG_4077.JPG


Το μέλλον βέβαια δε μας άφησε με το ανωτέρω παράπονο...
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
2010: (Αντίπαρος πράξη δεύτερη)


Δύο χρόνια μετά, η τύχη μας έφερε στα ίδια μέρη. Η διαδρομή γνωστή, Μικρή πούντα, φόρτωμα τα οχήματα και πέρασμα απέναντι. Μόνο που αυτή τη φορά δε θα τη πατούσαμε σαν πρωτάρηδες:

IMG_0737.JPG



IMG_0740.JPG


Γνώριμο σκηνικό:

IMG_0745.JPG

IMG_0748.JPG


Με το που κατεβήκαμε το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω για επιτόπου διαμονή. Χωρίς πολύ κόπο βρήκα δωμάτια σε τσουχτερή ομολογώ τιμή, προκειμένου να βγάλουμε το βράδυ. Που να ήξερα ο αφελής ότι το βράδυ τελικά θα το βγάλουμε στα Bar…

Τακτοποιηθήκαμε και ξεκινήσαμε για το «Σωρό» μια όμορφη παραλία με φυσική σκιά και γαλανά νερά κοντά σχετικά στη χώρα:

IMG_0752.JPG

IMG_0760.jpg

IMG_0764.JPG


Αφού χαρήκαμε το μπάνιο (και τις μπυρίτσες) μέχρι αργά το απόγευμα, αναχωρήσαμε για τα δωμάτια προκειμένου να ετοιμαστούμε για το βράδυ. Φάγαμε σε μια ταβέρνα στο γνωστό πεζόδρομο της χώρας και κατόπιν αρχίσαμε να βολτάρουμε στα μαγαζιά.

IMG_0773.JPG


Δεν άργησε να τραβήξει τη προσοχή μας ένα Bar με το όνομα «Λούκι Λουκ» που με χαρά έμαθα ότι υπάρχει ως τα σήμερα. Μπήκαμε γύρω στις δώδεκα, με μια απορία καθώς το μαγαζί ήταν άδειο πέρα για πέρα. Πήραμε τις πρώτες μπύρες, και κατευθείαν ήρθε η 6αδα με τις κερασμένες τεκίλες κάνοντας μας να απορήσουμε. Ο μπάρμαν – ιδιοκτήτης μας είχε καταλάβει και μας έκανε το ψυχογράφημα.

-Πρώτη φορά στην Αντίπαρο μάγκες; Καλώς ήρθατε, έχουμε ώρα μπροστά μας, ακόμα δεν αρχίσαμε….

Όντως δεν είχαμε αρχίσει. Η νύχτα που ακολουθούσε είναι ίσως η αγαπημένη μου σε Ελληνικό νησί, και σίγουρα στις κορυφαίες που έχω περάσει στη ταξιδιωτική μου ζωή.
Δύο ώρες μετά, τα υποβρύχια διαδέχονταν το ένα το άλλο, τα κεράσματα επίσης, και η μουσική λες και την έβαζα εγώ. Από Αρνάκια σε Rammstain, από Τρύπες σε SOAD, και παρεμβάσεις με Panx Romana και Γενιά του Χάους. Γύρω στις 4 το ασφυκτικά γεμάτο bar μας είχε στον αέρα.

IMG_0794.JPG



Ακριβώς κολλητά ήταν το «The Doors» που το όνομα του τα λέει όλα. Την ώρα που μπήκαμε βέβαια το κλίμα ήταν διαφορετικό, και οι πενιές του Τσιτσάνη μαζί με τη φωνή της Μπέλλου αλλά και η Δραπετσώνα του Μπιθικώτση δονούσαν το χώρο. Περιττό να σας πω ότι είχε κόσμο, γενικότερα πολύ και νέο κόσμο που του έδινε και καταλάβαινε.

IMG_0800.jpg


Ήταν πραγματικά μια κορυφαία βραδιά που έκλεισε γύρω στις 7 το πρωί με φαγητό στο φούρνο του νησιού. Μετά από λίγη ξεκούραση αναχωρήσαμε για απέναντι. Ακόμα μια φορά βέβαια που δε μας έφτασε καθόλου η παραμονή μας στην Αντίπαρο καταλήγοντας ότι θα ήταν χρήσιμο ένα ακόμη 24ωρο εκεί.

IMG_0825.JPG


Αναφέρθηκα πολύ στη νύχτα του νησιού καθώς είναι από τα κύρια γνωρίσματα του, ωστόσο πρέπει να σας πω ότι έχω παραλείψει να δω πολύ βασικά πράγματα, όπως την επίσκεψη με το καραβάκι στο Δεσποτικό, τη παραλία στο κάμπινγκ, και κυριότερα να πάω βράδυ στη La Luna, τη θρυλική ντισκοτέκ. Δε της έδωσα το χρόνο που θα ήθελα, όμως είναι κάτι που θα φροντίσω να κάνω έστω και αργά…
 
Last edited:

underwater

Member
Μηνύματα
2.696
Likes
11.098
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία! Πιστεύω ότι θα μου δώσει κάμποσες ιδέες!

Ως φοιτήτρια ταξίδευα αρκετά σε νησιά, 2-3 κάθε χρόνο σίγουρα. Με τα χρόνια το ψιλοπαράτησα το "σπορ". Με κούρασαν τα φέρρυ, οι ώρες που χρειάζεται κανείς για να πάει στα πιο απομακρυσμένα (ακόμα θυμάμαι τις 15 ώρες που είχα κάνει το Λαύριο-Σαμοθράκη-εντάξει, αν είναι να φάω τόσες ώρες στο ταξίδι ας πάω ΝΑ Ασία), οι τιμές μετάβασης (εκτός από κάποια που πάνε και κάμποσες αεροπορικές και δεν υπάρχει μονοπώλιο) κλπ κλπ. Μόνο Κρήτη πηγαίνω αρκετά συχνά (που λόγω μεγέθους δε νιώθεις ότι είσαι σε "τυπικό" νησί) και σπάνια σε κάποιο άλλο.

Περιμένω λοιπόν να πάρω έμπνευση. :)
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία! Πιστεύω ότι θα μου δώσει κάμποσες ιδέες!

Ως φοιτήτρια ταξίδευα αρκετά σε νησιά, 2-3 κάθε χρόνο σίγουρα. Με τα χρόνια το...

Περιμένω λοιπόν να πάρω έμπνευση. :)
Είμαι σίγουρος, γιατί έχουμε απ' όλα τα καλά, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, ολίγον από Σποράδες και πιό περίεργα ίσως;) Συντονίσου!

Στα υπόλοιπα όσα αναφέρεις δυστυχώς δε μπορώ να διαφωνήσω καθόλου.
Αυτή η ντροπή που επικρατεί με τα πλοία, απαράδεκτα τα περισσότερα σε τιμές και παροχές και συνδέσεις, αλλά και οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές σε διαμονή και διαβίωση, μας οδηγούν εκτός Ελλάδας, όσο κι αν την αγαπάμε. Δε ξέρω τι να περιμένω από δω και πέρα, μάλλον τίποτα καλύτερο. Ειδικά μετά τις περσινές μου διακοπές και τα λεφτά που έδωσα, σίγουρα θα προτιμήσω να κάνω μια εκδρομάρα στην Ασία π.χ, κάτι που πλέον είναι απολύτως εφικτό.
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Μόνο που ξεκινάς την ιστορία με πολυαγαπημένη Ανάφη μπήκε στα favorites αμέσως!

Είναι μία από τις πολύ αγαπημένες μου φωτογραφίες, όπως την ήθελα και τη σκεφτόμουν επάνω στο βραχο με μια μπύρα βλέποντας τον ήλιο να πέφτει πίσω απ' τη χώρα της Ανάφης.
Μια απόλυτη στιγμή ευτυχίας που αποτυπώθηκε σε εικόνα :)
Προφανώς για να κατάλαβες που είναι, έχεις πάει!
Έρχεται σε λίγο αυτό το κεφάλαιο...
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Πραγματικά το νησί είναι απίστευτο.. Και είμαι από τους τυχερούς γιατί έχουμε ένα μικρό σπιτάκι εκεί.. ::clap::clap::clap:
Όσο κι αν πιστεύω ότι η κατοικία σε ένα παραθεριστικό προορισμό είναι δέσμευση, να πω ότι δε ζηλεύω; Ψέματα θα πω... :haha:
Είχε πολλά αξιολάτρευτα σπιτάκια στην Ανάφη, αλλά αυτό που πραγματικά θα ήθελα πολύ να έχω είναι εκείνο το παραθαλάσσιο στο δρόμο για Κλεισίδι, κάτι που αναφέρω και στην ιστορία μου. Οχι ότι με χαλούσε ένα στη χώρα βέβαια... Το νησί είναι όνειρο!
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Αμοργός

Επίσκεψη: Αύγουστος 2013, Ιούλιος 2016, Ιούλιος 2018

Διάρκεια: 7 μέρες, 3 μέρες & 2 μέρες αντίστοιχα





Ότι και να γράψω για την Αμοργό είναι λίγο. Δε ξεχωρίζω νησιά, όπως δε ξεχωρίζω εκδρομές, ωστόσο όσοι έχετε διαβάσει τοποθετήσεις μου θα έχετε καταλάβει ότι αυτό το νησί έχει κερδίσει την αγάπη μου ένα κλικ παραπάνω. Ο κύριος λόγος που συνέβη αυτό, δε μπορεί να αποτυπωθεί γραπτώς 100% δυστυχώς, και έχει να κάνει καθαρά με την ενέργεια που σε περιβάλλει, το όμορφο κλίμα που σου μεταδίδει, και τη ζεστασιά του (μεταφορικά μιλώντας μόνο, γιατί άμα φυσάει άστο) ιδιαίτερα στη χώρα.

2013:

1η μέρα

Πρώτη μας φορά στο νησί, ευρισκόμενοι ήδη 7 μέρες σε διακοπές σε Νάξο & Κουφονήσια. Νωρίς το απογευματάκι και το ταχύπλοο της γραμμής έδεσε στα Κατάπολα. Τα 25 λεπτά που κάναμε να φτάσουμε από τα Κουφονήσια ήταν ελάχιστα.

IMG_0655.JPG

IMG_0657.JPG


Υπάρχουν πολλά πλοία που μπορούν να σας φέρουν στην Αμοργό αν βρίσκεστε σε κάποιο κοντινό νησί, λιγότερα και σαφώς με μεγαλύτερη ταλαιπωρία αν ξεκινήσετε από Πειραιά, ένα αρκετά πιο γρήγορο μια φορά την εβδομάδα πλέον από τη Ραφήνα, και αν θελήσετε πρόσβαση μέσω κοντινού αεροδρομίου, εξυπηρετεί το κυρίως κοντινό της Σαντορίνης, αλλά και τα μικρότερα της Πάρου και της Νάξου. Από Σαντορίνη υπάρχει το μειονέκτημα ότι φτάνει μόνο το πανάκριβο και πάντα αργοπορημένο seajet.

Ανεβήκαμε στη χώρα με το λεωφορείο (απόσταση 6 χιλιομέτρων από το λιμάνι) και από εκεί μας παρέλαβε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που είχαμε νοικιάσει. Από τη πρώτη κιόλας στιγμή περπατώντας στο «λαβύρινθο» της χώρας, φορτωμένοι με τα πράγματα καθώς δε μπαίνει αυτοκίνητο στα στενά, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε γιατί αυτό το μέρος είναι τόσο πολύ τραγουδισμένο και χιλιοειπωμένο. Αναλογιστείτε μόνο για λίγο πόσα τραγούδια έχουν τη λέξη «Αμοργός» μέσα τους , πράγμα που μόνο τυχαίο δεν είναι:

IMG_0674.JPG


Η χώρα, αυτό το εκπληκτικής ομορφιάς μέρος του νησιού ξεδίπλωνε τις χάρες της. Το σπίτι που βρήκαμε από καθαρή τύχη ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί, καθώς επρόκειτο για παραδοσιακό Κυκλαδίτικο σπίτι, με αυλή προστατευόμενη από τοίχο, δεντράκια, και το μπάνιο εκτός, λίγο πάνω από τη Λόζα, τη κεντρική πλατεία της χώρας. Στο επίκεντρο των γεγονότων. Παρατήσαμε τις βαλίτσες όπως όπως και βγήκαμε για απογευματινές μπυρίτσες:

IMG_0677.JPG


Παντού έβλεπες κόσμο να κυκλοφορεί, ωραίο κόσμο. Από όλα τα μαγαζιά άκουγες χαμηλόφωνη μουσική, εξαιρετική μουσική κυρίως από τη χώρα μας. Τα πάντα ήταν πεντακάθαρα και φρεσκοασβεστωμένα, όμορφα σπιτάκια, εκκλησίες και πλατείες, μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα, μεζεδοπωλεία, καφέ, εστιατόρια, όλα δεμένα σε αρμονία μέσα σε ένα μοναδικό Κυκλαδίτικο σκηνικό. Δε θέλαμε και πολύ να μαγευτούμε. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είχαμε χτυπήσει κορυφή:

IMG_0678.JPG

IMG_0680.JPG

IMG_0682.JPG

IMG_0684.JPG


Ετοιμαστήκαμε για το βράδυ και βγήκαμε έξω. Ήταν το πρώτο βράδυ στη χώρα και δεν αργήσαμε να προσαρμοστούμε. Μας έβαλε φυσικά στο κλίμα αμέσως αυτό το υπέροχο απόσταγμα του νησιού που ονομάζεται «ψημένη ρακή» και σερβίρεται παντού, καθώς κολλάει με όλες τις περιστάσεις:

IMG_0702.JPG


Καταλάβαμε ότι η χώρα κινείται στους ρυθμούς μας όταν είδαμε τη πληθώρα των μαγαζιών/καφενείων που είχανε live. Κάθε νύχτα και άλλο κατάστημα Live. Ρεμπέτικο, λαϊκό και το λεγόμενο έντεχνο. Τι άλλο μπορούσε να ζητήσει κανείς. Μας βρήκε το βράδυ αραχτούς στο «καθ’ οδόν» γεμάτους από τις εξαίρετες μουσικές:

IMG_0706.JPG

IMG_0710.JPG


Αμοργός, ένα νησί – σταθμός για πολλούς μουσικούς, γνωστούς και μη!


2η μέρα
Το πρωί σηκωθήκαμε σχετικά με το ζόρι (όπως κάθε πρωί), γιατί τις ημέρες που δεν είχαμε αμάξι έπρεπε να εναρμονιστούμε με το πρόγραμμα των λεωφορείων. Ξεχυθήκαμε λοιπόν στα καλντερίμια της χώρας με κατεύθυνση το τέρμα των ΚΤΕΛ, αφού φροντίσαμε να πάρουμε μερικά φρούτα από το μανάβικο στο κεντρικό, τα οποία φαινόντουσαν δελεαστικότατα.

IMG_0720.JPG

IMG_0722.JPG

IMG_0723.JPG


Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη δύο εξαιρετικά διάσημων αξιοθέατων του νησιού, τη μονή της «Παναγίας Χοζοβιώτισσας» και τη παραλία της «Αγίας Άννας», τα οποία συνδυάζονται τέλεια, καθώς είναι σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, αλλά και σε κοντινή απόσταση από τη χώρα.

Λίγα λεπτά μετά το λεωφορείο μας άφησε στο τέρμα, και πήραμε το δρόμο για το μοναστήρι. Τα μάτια μας αντίκρυζαν τέτοια ομορφιά που δυσκολεύομαι πραγματικά να περιγράψω:

IMG_0735.JPG


Μετά από λίγο δρόμο στο καυτό ήλιο, ξεκίνησε η ανάβαση στα σκαλοπάτια του μοναστηριού:

IMG_0748.JPG


Η παναγία Χοζοβιώτισσα, στέκει κυριολεκτικά γαντζωμένη πάνω στο βράχο επιβλητική και κατάλευκη με θέα που κόβει την ανάσα. Ιδρύθηκε το 1088, έχει μήκος περίπου 40 μέτρα και πλάτος μόνο 5, κάτι που τη κάνει πολύ ιδιαίτερη:

IMG_0754.JPG


Ανεβήκαμε τα 300 σκαλιά και φτάσαμε στη πολύ μικρή είσοδο που δε χωράς να περάσεις όρθιος.

IMG_0757.JPG


Οι κανόνες λένε όπως σε κάθε μοναστήρι ότι απαγορεύονται τα κοντά παντελόνια στους άντρες, και οτιδήποτε άλλο εκτός από μακριά φούστα στις γυναίκες. Στην είσοδο υπάρχει γκαρνταρόμπα για όποιον επισκέπτη φτάσει απροετοίμαστος, γεγονός που μας έκανε να βάλουμε τα γέλια μόλις ντυθήκαμε προβλεπόμενα. Ακόμα θυμάμαι την ατάκα ‘’που πα ρε Τονη Σφήνο με τη καμπάνα’’ για το παντελονάκι που φόρεσαν στους δυο φίλους μου:

IMG_0755.JPG


Περιηγηθήκαμε στο πολύ όμορφο μοναστήρι και ανεβήκαμε στη ταράτσα του για φωτογραφίες:

IMG_0759.JPG


Κατεβαίνοντας γνωρίσαμε τον καλόγερο ο οποίος μας καλωσόρισε με ψημένη ρακή. Ο αστικός μύθος λέει ότι την αυθεντική συνταγή την έχει μόνο το μοναστήρι, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει επιβεβαίωση. Εκεί έβγαλα μερικές από τις αγαπημένες και χαρακτηριστικότερες κυκλαδίτικες φωτογραφίες μου. Το παράθυρο στο απέραντο γαλάζιο:

IMG_0774.JPG


Κατεβήκαμε ευχαριστημένοι από τη βόλτα μας:

IMG_0783.JPG


Έτοιμοι να περπατήσουμε ξανά μέσα στον ήλιο, μιας και ήταν περασμένες μία και το μοναστήρι έκλεινε. Λίγο πιο κάτω φτάσαμε στη διασταύρωση που οδηγεί στην «Αγία Άννα»:

IMG_0818.JPG


Η μοναδική αυτή παραλία με το ομώνυμο εκκλησάκι να στέκει από πάνω της, αποτελεί την επιτομή του απέραντου γαλάζιου, και αποτελείται από δύο ξεχωριστές ας πούμε παραλίες, με κύριο χαρακτηριστικό τα βράχια:

IMG_0824.JPG

IMG_0834.JPG

IMG_0835.JPG

IMG_0837.JPG


Είναι απίστευτο συναίσθημα να κολυμπάς εκεί και να βλέπεις το μοναστήρι πάνω απ’ το κεφάλι σου:

IMG_0868.JPG


Υπέροχες εικόνες, ατόφιες, κυκλαδίτικες, που μας ακολουθούν για μια ζωή:

IMG_0882.JPG

IMG_0885.JPG


Επιστρέψαμε στη χώρα γεμάτοι ενέργεια, και αφού δοκιμάσαμε τη τοπική κουζίνα και ήπιαμε τις ψημένες μας, πήγαμε για λίγη ξεκούραση. Το βράδυ ήταν μεγάλο:

IMG_0903.JPG

IMG_0912.JPG


Και πώς να μην είναι μεγάλο, αφού μιλάμε για νύχτα στην Αμοργό!

Ένα από τα ομορφότερα βράδια στα νησιά, ένα βράδυ ονειρεμένο, στη χώρα του πιο όμορφου νησιού με τη πιο όμορφη χώρα!

Γυρίσαμε αρκετά μαγαζάκια για ψημένες και άψητες, μέχρι που ο δρόμος μας έφερε στο «Μπαγιόκο» ένα πολύ ωραίο 24ωρο καφέ στο τέρμα των λεωφορείων, το οποίο είναι ανοικτό 24 ώρες κάθε μέρα, και απ’ ότι μάθαμε δουλεύει και χειμώνα. Εκεί λοιπόν γράφτηκε ιστορία, καθώς αφού ήπιαμε ότι ήπιαμε στο live με τα ρεμπέτικα που είχε εκείνη τη στιγμή, φτάσαμε μετά να παίζουμε μουσική, να σερβίρουμε, να χορεύουμε με όλο τον κόσμο, σε μια αλησμόνητη παρτάρα που κράτησε μέχρι το ξημέρωμα:

IMG_0923.JPG

IMG_0957.JPG


Με κάτι τέτοιες νύχτες αγαπήσαμε τα νησιά, με κάτι τέτοιες νύχτες δεθήκαμε με την Αμοργό!


3η μέρα

Το άλλο μεσημέρι μας βρήκε σε κακή κατάσταση να πίνουμε καφέ στη «Λόζα» και να συζητάμε με παιδιά που είχαμε γνωρίσει χθες βράδυ. Τι να κάνεις, όλα έχουν το τίμημα τους, και το χθεσινοβραδινό ξενύχτι με ότι αυτό συνεπάγεται είχε αφήσει το στίγμα του. Χαλάλι και χίλες φορές χαλάλι. Μια ζωή την έχουμε, και αυτά έχουμε να θυμόμαστε.

IMG_0969.JPG

IMG_0679.JPG

IMG_0975.JPG


Αποφασίσαμε λοιπόν να κινηθούμε εντός χώρας, μιας και το μπάνιο ήταν χαμένη υπόθεση. Σηκωθήκαμε λοιπό και ανεβήκαμε λίγα μέτρα πιο πάνω, στο περίφημο γλυκοπωλείο ‘’Καλλιστώ’’ όχι για να φάμε γλυκό, αλλά για να πάρουμε το κλειδί του κάστρου της χώρας:

IMG_0977.JPG

IMG_0978.JPG

IMG_0979.JPG


Μη φανταστείτε ότι είναι κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο, αλλά η όλη φάση να πάρεις το κλειδί και να πας μόνος σου ήταν πολύ σουρεάλ. Ανεβήκαμε λοιπόν για φωτογραφίες στο ψηλότερο σημείο, αφού ξεκλειδώσαμε τη πολύ δύσκολη κλειδαριά μετά από προσπάθεια:

IMG_0985.JPG

IMG_0998.JPG

IMG_1014.JPG


Είχε μοναδική θέα στη χώρα από κει πάνω:

IMG_0986.JPG

IMG_0989.JPG

IMG_0993.JPG
IMG_1004.JPG


Αφού δυσκολευτήκαμε πολύ (λέμε τώρα) αποφασίσαμε να κινηθούμε και προς την άλλη πλευρά και τους ανεμόμυλους, με την προϋπόθεση να σταματάμε όπου βρίσκουμε σοβαρό καφενείο και να πίνουμε ψημένη.

IMG_1024.JPG

IMG_1031.JPG

IMG_1032.JPG


Χαρτογράφηση της χώρας και των καφενείων της με λίγα λόγια:

IMG_1035.JPG

IMG_1036.JPG

IMG_1040.JPG


Τη καλύτερη ψημένη πάντως, δυνατή και με γεύση που πλησίαζε το κονιάκ, τη βρήκαμε στο καφενείο το οποίο βρίσκεται ακριβώς στη διχάλα, στην επάνω είσοδο της χώρας, και συχνάζουν μόνο ντόπιοι, οι οποίοι μάλιστα μας είπαν ότι ‘’αν σας δείξουμε πως τη φτιάχνουμε, μάλλον δε θα τη ξαναπιείτε’’ , γεγονός που δε μας πτόησε καθόλου:

IMG_1042.JPG


Η βόλτα στους ανεμόμυλους της χώρας μας απέδειξε γιατί αυτό ήταν το κατάλληλο σημείο για να χτιστούν. Ο αέρας δεν έκοβε από πουθενά. Το μέρος μας χάρισε όμως πολύ σπουδαίες εικόνες:

IMG_1047.JPG


Από την απέναντι πλευρά αυτη τη φορά:
IMG_1052.JPG

IMG_1053.JPG


Το βράδυ, που ξεκίνησε από μια βόλτα στην Αιγιάλη και μερικά ποτάκια στο πασίγνωστο «Que» δεν επαναλάβαμε τις χθεσινές απώλειες, ανακαλύψαμε ωστόσο το αφτερ της Αμοργού, το «Μποτίλια» στο οποίο κατέληγαν όλοι, και φροντίσαμε να γνωριστούμε επίσης πολύ καλά...


4η μέρα
Το μπάνιο δεν έπρεπε να ξαναχαθεί, έτσι και έγινε. Το λεωφορείο μας άφησε στο δρόμο πάνω από τον Άγιο Παύλο, όπου κάναμε τη πρώτη βουτιά και ήπιαμε το καφεδάκι μας. Ωραία νερά σε μια ιδιαίτερη ακόμα παραλία:

IMG_1102.JPG

IMG_1106.JPG

IMG_1108.JPG


Το μεσημέρι πήραμε το καραβάκι για να περάσουμε απέναντι στη «Νικουριά», ένα από τα δύο κοντινά νησιά στην Αμοργό, το οποίο πέρα από μια καλή παραλία δε διέθετε κάτι άλλο. Έμαθα ότι τα επόμενα χρόνια υπήρξε εκμετάλλευση στη συγκεκριμένη νησίδα, μέχρι και μαγαζί που διέθετε ξαπλώστρες…

IMG_1118.JPG

IMG_1120.JPG

IMG_1125.JPG


Επιστροφή στη χώρα, φαγητό, ανασύνταξη και ένα ακόμα υπέροχο βράδυ που ξεκίνησε με πενιές από το Καθ’ οδόν. Βραδιές που ξέρει μόνο η Αμοργός να προσφέρει:

IMG_1142.JPG

IMG_1147.JPG

IMG_1164.JPG



5η μέρα
Δεν είχαμε επιβεβαιώσει ακόμα τις πληροφορίες για τη καλύτερη παραλία του νησιού, το γνωστό σε όλους «Μούρο», κάτι που θα διαπιστώναμε λίγη ώρα αφότου μας άφησε το λεωφορείο. Αφού πήραμε το καφεδάκι μας από τη καντίνα ξεκινήσαμε το μονοπάτι:

IMG_1169.JPG

IMG_1174.JPG

IMG_1177.JPG


Απίστευτη θέα για ακόμα μια φορά, καταπράσινα νερά, σκούρο βότσαλο και άμμος. Όντως μιλάμε για τη πιο όμορφη παραλία του νησιού:

IMG_1187.JPG

IMG_1193.JPG

IMG_1193f.JPG


Κολυμπήσαμε και την ευχαριστηθήκαμε μέχρι το απόγευμα. Στο γυρισμό περάσαμε και από τα «Μουράκια», τη διπλανή παραλία με εξίσου υπέροχα νερά.

IMG_1201.JPG


Γυρίσαμε ενθουσιασμένοι στη χώρα για ανασύνταξη και ένα ακόμα αλησμόνητο βράδυ στο «Μπαγιόκο» και τα υπόλοιπα μπαράκια:

IMG_1210.JPG



6η μέρα
Την επομένη θέλαμε να φτάσουμε από την άλλη πλευρά του νησιού, αυτός ήταν ο λόγος που νοικιάσαμε αυτοκίνητο, καθώς η συγκοινωνία προς τα χωριά κυρίως που θέλαμε να δούμε ήταν αραιή έως ανύπαρκτη. Φτάσαμε Αιγιάλη και κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία της «Λεμβρωσού». Τίμια θάλασσα, και ακόμα πιο τίμιο το μπαράκι με τις μουσικάρες και τις παγωμένες μπύρες από πάνω. Απέναντι η θέα της Αιγιάλης:

IMG_1246.JPG

IMG_1252.JPG


Μετά το μεσημέρι, πήραμε την ανηφόρα για τα πολύ όμορφα χωριά που βρίσκονται ακριβώς από πάνω. Η αρχή έγινε από τα Θολάρια:

IMG_1259.JPG

IMG_1265.JPG


Καταπληκτικό χωριό:
IMG_1267.JPG


Όπου κάναμε τη βόλτα μας και καταλήξαμε στο «Πανόραμα» να δοκιμάζουμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ πατατάτο & λεμονάτο, δύο αυθεντικά Αμοργιανά πιάτα:

IMG_1277.JPG

IMG_1282.JPG


Και στη συνέχεια φτάσαμε στη «Λαγκάδα», ακόμα ένα υπέροχο χωριό, όπου για καλή μας τύχη πετύχαμε και πανηγύρι στη πλατεία. Μα γίνεται 15Αυγουστο σε νησί και να μη πετύχεις πανηγύρι;

IMG_1295.JPG



7η μέρα
Τελευταία μέρα, και η αρχή έγινε από τη «Καλοταρίτισσα». Η πρώτη βουτιά, το καφεδάκι, αλλά και η σπεσιαλιτέ της παραλίας που ακούει στο όνομα «Τηγανιτή τυρόπιτα» από τη καντίνα (κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε, θα δείτε ουρές) ήταν η καλύτερη αρχή:

IMG_1305.JPG

IMG_1309.JPG


Λίγες ώρες μετά απολαύσαμε την απομόνωση και τη θάλασσα της δεύτερης νησίδας της Αμοργού, τη «Γραμβούσα». Εντελώς ανοργάνωτο μέρος με βαθιά γαλανά νερά:

IMG_1310.JPG

IMG_1318.JPG


Στο γυρισμό είχαμε μια αναποδιά με τη βάρκα, κάτι που μας κόστισε ευτυχώς καμιά ώρα παραπάνω στο νησί. Το γνωστό «Ναυάγιο» το είδαμε και το φωτογραφήσαμε μόνο περνώντας από το δρόμο. Είναι ένα πολύ ωραίο σημείο για φωτογραφίες, το οποίο δε συνίσταται για μπάνιο όμως καθώς έχει σχεδόν πάντα αρκετή βρωμιά:

IMG_1338.JPG


Το βράδυ στη χώρα μας βρήκε σχεδόν λυπημένους, να χαιρετάμε φίλους και γνωστούς με την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε στο νησί σύντομα.


8η μέρα
Ξυπνήσαμε, ετοιμάσαμε αποσκευές και κάναμε μια βόλτα στη χώρα για να πιούμε τις τελευταίες μας μπυρες εκεί:

IMG_1377.JPG

IMG_1385.JPG


Πήγαμε στο «Καλογερικό» σημείο στη πάνω είσοδο της χώρας με απίστευτη θέα προς το μοναστήρι και την Αγία Άννα:

IMG_1397.JPG

IMG_1399.JPG


Νωρίς το απόγευμα ήμασταν στα Κατάπολα, με τα μούτρα κατεβασμένα.

IMG_1414.JPG


Το seajet με τη τρίωρη καθυστέρηση φρόντισε να μας σπάσει κι άλλο τα νεύρα. Ευτυχώς πετούσαμε την επομένη από Σαντορίνη
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
2016: (Αμοργός πράξη δεύτερη)


Ήταν η δεύτερη φορά που επισκέπτομαι το νησί και οφείλω να πω οτι περίμενα αυτή τη στιγμή πως και πως, μετά από το καλοκαίρι του 2013. Είναι το μόνο μέρος που αντιμετώπιζα πάντα με τόση νοσταλγία, και είμαι χαρούμενος που κατάφερα να ξαναπάω. Δεδομένο επίσης είναι ότι θα ξαναπάω.

Μέρα πρώτη - άφιξη:


Ο Σκοπελίτης έφυγε από τη Δονούσα με -ευτυχώς- καλή θάλασσα. Σε κάτι περισσότερο από μια ώρα αντικρύζαμε το νησί:

IMG_4122.JPG

IMG_4132c.jpg


Κατεβήκαμε από το Σκοπελίτη στο λιμάνι της Αιγιάλης:

IMG_4125.JPG


όπου και χωρίς να το σκεφτούμε στρωθήκαμε για το απαραίτητο καλωσόρισμα με ψημένη στο πασίγνωστο Αμοργιαλό:

IMG_4138.JPG

1.jpg


Πήραμε το λεωφορείο και ανεβήκαμε στη χώρα όπου και είχαμε κανονίσει διαμονή τριών νυχτών. Τακτοποιηθήκαμε κι ετοιμαστήκαμε για έξω, νύχτα πλέον, να περπατήσουμε τα στενάκια της χώρας που είχαμε τόσο αγαπήσει και δεθεί. Σχεδόν όλα ήταν ίδια, όπως τ’ αφήσαμε:

4b.JPG

5b.JPG


Καθ’ οδόν, Τζιτζίκι, Μπαγιόκο και Μποτίλια φρόντισαν να κάνουν το βράδυ μας τέλειο:

5.jpg



Μέρα δεύτερη:

Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε με περίπου 24 βαθμούς και ομίχλη στη χώρα, ουδεμία σχέση δηλαδή με τέλος Ιουλίου γεγονός φυσικά που δε μας πτόησε καθόλου. Ήπιαμε το καφέ μας και αφού άνοιξε ο καιρός αναλωθήκαμε σε βόλτες στη χώρα, καθώς οι προτάσεις μου για μπάνιο έπεσαν στο κενό:

IMG_4157.JPG

IMG_4160.JPG

IMG_4161.JPG

IMG_4162.JPG

IMG_4166.JPG


Να γιατί αγαπήσαμε την Αμοργό. Να γιατί μένουμε στη χώρα της:

IMG_4172.JPG

IMG_4174.JPG


Και να γιατί αγαπάμε τις Κυκλάδες και την απλότητα τους. Το λευκό μαζί με το γαλάζιο:

IMG_4175.JPG


Περάσαμε από τη Λόζα:

IMG_4177.JPG

IMG_4182.JPG


Φτάσαμε μέχρι το Καλογερικό για τις απαραίτητες φωτογραφίες:

IMG_4188.JPG


Ακόμα μια πολυαγαπημένη μου:

IMG_4198b.jpg


Κάναμε στάσεις για τις απαραίτητες ψημένες και κατεβήκαμε πάλι προς την άλλη είσοδο της χώρας. Υπενθυμίζω, εδώ είναι η καλύτερη ψημένη που δοκιμάσαμε:

IMG_4200.JPG


Απόλυτα Κυκλαδίτικη ομορφιά:

IMG_4208.JPG

IMG_4209.JPG


Τι μπορεί να πει κανείς για τη Χώρα Αμοργού;

IMG_4212b.jpg

IMG_4228.JPG

IMG_4241.JPG


Καταλήξαμε νωρίς το απόγευμα στο «Τραντζιστοράκι» ένα μεζεδοπωλείο στο καλύτερο ίσως σημείο του κεντρικού δρόμου της χώρας, που με χαρά διαπιστώσαμε ότι είχε αλλάξει από τη προηγούμενη επίσκεψη μας στο νησί:

IMG_4232.JPG


Πιάσαμε ένα τραπέζι το οποίο ούτε θυμάμαι πόσες φορές γέμισε και άδειασε, καθώς το απόγευμα έγινε ξημέρωμα με συνοπτικές διαδικασίες. Τι νομίζετε, εύκολα σηκώνεσαι από εκεί; Με τέτοια ψημένη και τέτοιους μεζέδες ήταν αναπόφευκτο:

7.jpg



Μέρα τρίτη:

Την επομένη και ο καιρός εξακολουθούσε να μη μας κάνει το χατίρι. Έπρεπε μάλιστα να μεσημεριάσει για να βγει ο ήλιος και αυτός μάλιστα δειλά. Είπαμε, ο καιρός στην Αμοργό είναι μια ξεχωριστή ενότητα που πρέπει να αναλυθεί κάποια στιγμή. Οι εκκλήσεις μου για παραλία έμειναν γι' ακόμα μία φορά αναπάντητες, αν και σίγουρα δε μας έλειπε το μπάνιο καθώς θα ακολουθούσαν κι άλλες διακοπές, οπότε κάναμε άλλη μια μέρα αυτό που θέλαμε περισσότερο.

Ξεκινήσαμε τη βόλτα στη χώρα, κάνοντας τη πρώτη στάση μας μετά το καφέ για να ακούσουμε μερικές πενιές. Είναι μια υπέροχη εικόνα που συναντάει κανείς πολύ συχνά στη χώρα της Αμοργού, και η προσωπική μου επιδίωξη από τότε κιόλας:

IMG_4252.JPG


Πήραμε το στενάκι που ανεβαίνει στη Καλλιστώ:

IMG_4253.JPG
IMG_4256.JPG


Και δε μπορέσαμε να αντισταθούμε σε ένα παραδοσιακό γλυκάκι:

IMG_4274.JPG

8.jpg


Συνεχίσαμε τις βόλτες μας:

IMG_4286.JPG

IMG_4291.JPG


Ανεβήκαμε στους ανεμόμυλους μιας και ήμασταν κοντά:

IMG_4293.JPG

IMG_4297.JPG


Για να βγούμε μερικές φωτογραφίες με φόντο τη χώρα:

IMG_4304.JPG

IMG_4307.JPG


Κάπου εκεί άρχισε να μας κάνει το κέφι ο ήλιος:

IMG_4326.JPG

IMG_4327.JPG

IMG_4338.JPG


Βοηθώντας μας να καταλήξουμε στα πολύ όμορφα στενάκια της χώρας για μερικές μπυρίτσες:

IMG_4341.JPG


Το βαρύ κάθισμα στο Τραντζιστοράκι συνεχίστηκε για δεύτερο απογευματόβραδο, έχοντας γίνει πλέον κάτι περισσότερο από γνωστοί, με κόσμο και φίλες / φίλους να πηγαινοέρχονται στο τραπέζι μας. Η βραδιά ήταν εξίσου όμορφη με πέρασμα από τα γνωστά στέκια, διαπιστώνοντας όμως ότι το νησί δεν ασφυκτιούσε από κόσμο, κάτι που μάλλον θα γινόταν την επόμενη εβδομάδα ενόψει Αυγούστου:

IMG_4342b.jpg

IMG_4342c.jpg



Μέρα τέταρτη - Αναχώρηση:
Η τελευταία μέρα βεβαίως δε θα μπορούσε να μας βρει διαφορετικά. Αν ήταν να κάνουμε κάτι άλλο θα το είχαμε κάνει τις προηγούμενες, συνεπώς μερικές τελευταίες βόλτες, ψημένες και μεζέδες στη χώρα ήταν και το κλείσιμο του τριημέρου:

IMG_4345.JPG

IMG_4373.JPG


Μπήκαμε στο πειρασμό βέβαια να παρατείνουμε τις διακοπές μας άλλες 2 μέρες, παίρνοντας το πλοίο για Φολέγανδρο, κάτι που τελικά δε κάναμε και μετανιώσαμε και οι δύο. Έπρεπε να ακυρώσουμε πλοία, αεροπλάνα κτλ. με το κόστος να ανεβαίνει αρκετά…

Έτσι κατεβήκαμε στα Κατάπολα για να περιμένουμε το Seajet που για πολλοστή φορά στη ταξιδιωτική μας ζωή δεν ήρθε στην ώρα του, κάνοντας με να βρίζω για τα 50€ που κοστολογούν το δρομολόγιο μέχρι τη Σαντορίνη απέναντι, όπου το βραδάκι θα πετούσαμε πίσω για τα σπίτια μας:

IMG_4386.JPG


Η δεύτερη φορά στην Αμοργό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια επιβεβαίωση όσων είχαμε καταλάβει από τη πρώτη, κάτι που μας έκανε ιδιαίτερα χαρούμενους και πάντα ανυπόμονους για επιστροφή!
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.108
Μηνύματα
880.541
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom