psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.320
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Φολέγανδρος
- Αντίπαρος
- Αντίπαρος ΙΙ
- Αμοργός
- Αμοργός ΙΙ
- Αμοργός ΙΙΙ
- Σίκινος
- Αστυπάλαια
- Αστυπάλαια ΙΙ
- Σέριφος
- Σχοινούσα - Μικρές Κυκλάδες
- Ηρακλειά - Μικρές Κυκλάδες
- Δονούσα - Μικρές Κυκλάδες
- Κίμωλος
- Ανάφη
- Σκύρος
- Χάλκη
- Λειψοί
- Λειψοί ΙΙ
- Λέρος
- Πάτμος
- Αγαθονήσι
- Τήλος
- Νίσυρος
- Σύμη
- Τέλενδος
- Κάλυμνος
- Ψέριμος
- Φούρνοι Κορσέων
- Παλαιό Τρίκερι Μαγνησίας
- Τριζόνια Φωκίδας
- Θηρασιά - Κυκλάδες
- Αρκιοί & Μάραθος Δωδεκανήσων
- Κάτω Κουφονήσι - Μικρές Κυκλάδες
- Αντι Επιλόγου
- Άγιος Ευστράτιος
- Καστελλόριζο (Μεγίστη)
- Φολέγανδρος ΙΙ
- Φούρνοι Κορσέων ΙΙ
- Θύμαινα Κορσέων
- Οινούσσες
- Ψαρά
- Κάσος
- Κάρπαθος
- Σαρία Δωδεκανήσου
- Αρκιοί
- Σαμοθράκη
- Κύθηρα (Τσιρίγο)
- Αντικύθηρα (Τσιριγότο)
- Ικαρία
- Ικαρία ΙΙ
- Γαύδος
- Μεγανήσι Ιονίου
- Αλόννησος
- Αμοργός ΙV
- Λέρος ΙV
- Λειψοί ΙΙΙ
- Παξοί
Σχοινούσα – Μικρές Κυκλάδες
Επίσκεψη : Ιούλιος 2016
Διάρκεια: 2 μέρες
Το πόσο αγαπώ τις Κυκλάδες είναι κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζουν από τις τοποθετήσεις μου εδώ και χρόνια στο travellstories.
Πιο συγκεκριμένα όμως οι Μικρές Κυκλάδες έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου για πολλούς λόγους. Αναφέρομαι βέβαια στο τρίπτυχο Σχοινούσα – Δονούσα – Ηρακλειά, εκεί δηλαδή που οι πολλοί δε δίνουν καμία σημασία. Το πολύβουο Κουφονήσι, το οποίο είχα δει τον Αύγουστο του 2013 το αφήνω εσκεμμένα απ’ έξω. Όχι γιατί δε μου άρεσε, κάθε άλλο, απλά τείνει να γίνει Μύκονος με τη ραγδαία ανάπτυξη που έχει τα τελευταία χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2016. Ξυπνήσαμε στη Παροικιά της Πάρου, και μια ώρα μετά πίναμε καφέ στο λιμάνι της Νάξου. Όχι για κανένα άλλο λόγο, απλά γιατί από το λιμάνι της αναχωρούσε στις 14:00 ο θρύλος που ακούει στο όνομα «Express Skopelitis»
Ανεβήκαμε με περισσή χαρά λοιπόν για πρώτη φορά στο πλοίο που συνδέει τη Νάξο με τις μικρές Κυκλάδες, την Αμοργό και τη Σαντορίνη. Το πλοίο που θα γινόταν ο πιστός σύντροφος μας από δω και πέρα. Φανταστείτε ότι στο τέλος αυτής της εκδρομής χαιρετιόμασταν κιόλας με κάποιους από το πλήρωμα.
Η -παραδόξως- γαλήνια πλεύση τελείωσε μόλις δέσαμε στη Σχοινούσα, περίπου 2 ώρες μετά. Το λιμανάκι του νησιού μικρό, αλλά με πολλά ιστιοφόρα. Η χώρα φυσικά αθέατη από εκείνο το σημείο:
Ο ιδιοκτήτης του δωματίου που νοικιάσαμε στο δεύτερο οικισμό του νησιού τη «Μεσαριά» μας παρέλαβε και μας κατατόπισε απόλυτα. Περιττό να πω ότι το νησί με λίγη καλή θέληση περπατιέται, και οι όποιες αποστάσεις είναι μικρές. Το δωμάτιο μας ήταν αρκετά ευρύχωρο και το μπαλκόνι του όνειρο με πολύ ωραία θέα:
Επειδή όμως καινούριο νησί χωρίς μπυρίτσα και χωρίς βουτιά δε γίνεται, κατεβήκαμε προς τη παραλία που λέγεται «ψιλή άμμος», προμηθευόμενοι αρχικά ένα παγωτό και μερικές μπύρες από τη ταβέρνα στην αρχή του δρόμου των περίπου 800 μέτρων που μας χώριζε απ’ αυτήν:
Αρκετά μοναχική με ωραία αμμουδιά και νερά:
Γυρίσαμε για ξεκούραση, περισυλλογή, και ακόμα περισσότερες μπύρες στο μπαλκόνι μας γύρω στο απόγευμα. Ήμασταν τυχεροί βλέπετε γιατί μέναμε πάνω από ταβέρνα:
Το βραδάκι περπατήσαμε ως τη χώρα, σε πολύ βατό δρόμο κάτι περισσότερο του ενός χιλιομέτρου, και διαλέξαμε μια ψησταριά/εστιατόριο για να φάμε κάτι με αποκορύφωμα τη παραδοσιακή ρεβυθάδα φούρνου που δοκιμάσαμε. Πρέπει να σας πω ότι η Σχοινούσα αποτελεί το νούμερο 1 γαστρονομικό προορισμό σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά της γειτονιάς. Τα εστιατόρια της είναι πολύ καλά στο σύνολο τους.
Όμως εμάς άλλος ήταν ο στόχος μας για το συγκεκριμένο βράδυ, και για την ακρίβεια Σαββατόβραδο. Ήπιαμε ένα ποτάκι στη χώρα, και αρχίσαμε να μαζεύουμε πληροφορίες για το «Βράχο» ένα μαγαζί που κινείται στα όρια του μύθου στις μικρές Κυκλάδες. Ένα μπαρ που συνήθως ανοίγει μόνο Σάββατο, και μετά τις 12 μαζεύεται όλος ο κόσμος του νησιού. Αργότερα έρχονται και οι υπόλοιποι που εργάζονται στα καταστήματα της χώρας.
Ήμασταν πολύ περίεργοι εννοείται να το δούμε γι’ αυτό πήραμε το χωματόδρομο που οδηγούσε σ’ αυτό. Σε κάποια φάση απογοητευτήκαμε, λέμε ‘’δε γίνεται να ψάχνουμε έτσι μέσα στα σκοτάδια και στους χωματόδρομους, κοντεύουν να μας φάνε τα σκυλιά’’, ωστόσο μια ταμπέλα ένας θεός ξέρει από πότε, επανάφερε την αισιοδοξία μας.
Διανύοντας περίπου 2 χιλιόμετρα από τη Χώρα στις συνθήκες που σας περιέγραψα, είδαμε φώτα, ακούσαμε μουσική και ανεβήκαμε τα σκαλιά του βράχου.
Βράχος, γιατί το μπαρ είναι χτισμένο στη κυριολεξία πάνω σε ένα βράχο!
Καθίσαμε βολικά στο μπαρ, ακούγοντας Led Zeppelin και Νικόλα Άσιμο, πίνοντας ρακόμελα και παρατηρώντας. Σε κάποια φάση κι ενώ το bar και τα τραπέζια είναι γεμάτα και η ώρα κοντεύει τέσσερις, διαπιστώσαμε ότι μόνο εμείς δε χορεύουμε στο νησιώτικο που έχει στηθεί στην αυλή του μαγαζιού, μια αυλή που προφανώς δεν έχει τραπέζια στο κέντρο της γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο…
Οι εικόνες που έχω από κάτι τέτοια βράδια στα νησιά, μου μένουν χαραγμένες μια ζωή και είναι ο κύριος λόγος καμιά φορά που θέλω πάντα να επιστρέφω.
Την επομένη σηκωθήκαμε σχετικά αργά, και ετοιμάσαμε τα πράγματα. Το βράδυ θα αναχωρούσαμε, σύντομα, όπως σε όλα τα νησιά της εκδρομής και είχαμε σκοπό να δούμε ότι περισσότερο μπορούμε. Κάτω απ’ το καυτό ήλιο σε μια ωραία κυκλαδίτικη διαδρομή ανάμεσα σε κατάξερα χωράφια και αγελάδες:
φτάσαμε ως τη χώρα και ήπιαμε καφεδάκι:
Η χώρα της Σχοινούσας μου άφησε όμορφες εντυπώσεις και εικόνες χωρίς να έχει απαραίτητα το κάτι ιδιαίτερο:
Κατεβήκαμε από το χωματόδρομο των 500 μέτρων στη παραλία με το όνομα «Τσιγκούρι» τη πιο γνωστή ίσως του νησιού.
Αρκετή φυσική σκιά από τα δεντράκια στη παραλία:
Η θάλασσα ρηχή με υπέροχα νερά, ψιλή άμμο:
οργανωμένη διακριτικά με ένα μπαρ που έσβησε τη μεσημεριανή μας δίψα:
Η παραλία από ψηλά:
Ανεβήκαμε ξανά στη χώρα, τσιμπήσαμε πρόχειρα και καθίσαμε να πιούμε έναν Ελληνικό.
Ήταν απογευματάκι και λίγο μετά κατεβήκαμε από τα σκαλάκια στο λιμάνι περιμένοντας το πλοίο που θα μας πήγαινε απέναντι:
Λιμάνι γεμάτο μικρά και μεγαλύτερα σκάφη:
Φύγαμε από τη Σχοινούσα με πολύ όμορφα συναισθήματα, αναρωτώμενοι μήπως κάναμε λάθος στο προγραμματισμό μας και της αφιερώσαμε λίγο χρόνο. Δεν έβγαινε αλλιώς δυστυχώς, αλλά τώρα πλέον ξέρουμε…
Επίσκεψη : Ιούλιος 2016
Διάρκεια: 2 μέρες
Το πόσο αγαπώ τις Κυκλάδες είναι κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζουν από τις τοποθετήσεις μου εδώ και χρόνια στο travellstories.
Πιο συγκεκριμένα όμως οι Μικρές Κυκλάδες έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου για πολλούς λόγους. Αναφέρομαι βέβαια στο τρίπτυχο Σχοινούσα – Δονούσα – Ηρακλειά, εκεί δηλαδή που οι πολλοί δε δίνουν καμία σημασία. Το πολύβουο Κουφονήσι, το οποίο είχα δει τον Αύγουστο του 2013 το αφήνω εσκεμμένα απ’ έξω. Όχι γιατί δε μου άρεσε, κάθε άλλο, απλά τείνει να γίνει Μύκονος με τη ραγδαία ανάπτυξη που έχει τα τελευταία χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2016. Ξυπνήσαμε στη Παροικιά της Πάρου, και μια ώρα μετά πίναμε καφέ στο λιμάνι της Νάξου. Όχι για κανένα άλλο λόγο, απλά γιατί από το λιμάνι της αναχωρούσε στις 14:00 ο θρύλος που ακούει στο όνομα «Express Skopelitis»
Ανεβήκαμε με περισσή χαρά λοιπόν για πρώτη φορά στο πλοίο που συνδέει τη Νάξο με τις μικρές Κυκλάδες, την Αμοργό και τη Σαντορίνη. Το πλοίο που θα γινόταν ο πιστός σύντροφος μας από δω και πέρα. Φανταστείτε ότι στο τέλος αυτής της εκδρομής χαιρετιόμασταν κιόλας με κάποιους από το πλήρωμα.
Η -παραδόξως- γαλήνια πλεύση τελείωσε μόλις δέσαμε στη Σχοινούσα, περίπου 2 ώρες μετά. Το λιμανάκι του νησιού μικρό, αλλά με πολλά ιστιοφόρα. Η χώρα φυσικά αθέατη από εκείνο το σημείο:
Ο ιδιοκτήτης του δωματίου που νοικιάσαμε στο δεύτερο οικισμό του νησιού τη «Μεσαριά» μας παρέλαβε και μας κατατόπισε απόλυτα. Περιττό να πω ότι το νησί με λίγη καλή θέληση περπατιέται, και οι όποιες αποστάσεις είναι μικρές. Το δωμάτιο μας ήταν αρκετά ευρύχωρο και το μπαλκόνι του όνειρο με πολύ ωραία θέα:
Επειδή όμως καινούριο νησί χωρίς μπυρίτσα και χωρίς βουτιά δε γίνεται, κατεβήκαμε προς τη παραλία που λέγεται «ψιλή άμμος», προμηθευόμενοι αρχικά ένα παγωτό και μερικές μπύρες από τη ταβέρνα στην αρχή του δρόμου των περίπου 800 μέτρων που μας χώριζε απ’ αυτήν:
Αρκετά μοναχική με ωραία αμμουδιά και νερά:
Γυρίσαμε για ξεκούραση, περισυλλογή, και ακόμα περισσότερες μπύρες στο μπαλκόνι μας γύρω στο απόγευμα. Ήμασταν τυχεροί βλέπετε γιατί μέναμε πάνω από ταβέρνα:
Το βραδάκι περπατήσαμε ως τη χώρα, σε πολύ βατό δρόμο κάτι περισσότερο του ενός χιλιομέτρου, και διαλέξαμε μια ψησταριά/εστιατόριο για να φάμε κάτι με αποκορύφωμα τη παραδοσιακή ρεβυθάδα φούρνου που δοκιμάσαμε. Πρέπει να σας πω ότι η Σχοινούσα αποτελεί το νούμερο 1 γαστρονομικό προορισμό σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά της γειτονιάς. Τα εστιατόρια της είναι πολύ καλά στο σύνολο τους.
Όμως εμάς άλλος ήταν ο στόχος μας για το συγκεκριμένο βράδυ, και για την ακρίβεια Σαββατόβραδο. Ήπιαμε ένα ποτάκι στη χώρα, και αρχίσαμε να μαζεύουμε πληροφορίες για το «Βράχο» ένα μαγαζί που κινείται στα όρια του μύθου στις μικρές Κυκλάδες. Ένα μπαρ που συνήθως ανοίγει μόνο Σάββατο, και μετά τις 12 μαζεύεται όλος ο κόσμος του νησιού. Αργότερα έρχονται και οι υπόλοιποι που εργάζονται στα καταστήματα της χώρας.
Ήμασταν πολύ περίεργοι εννοείται να το δούμε γι’ αυτό πήραμε το χωματόδρομο που οδηγούσε σ’ αυτό. Σε κάποια φάση απογοητευτήκαμε, λέμε ‘’δε γίνεται να ψάχνουμε έτσι μέσα στα σκοτάδια και στους χωματόδρομους, κοντεύουν να μας φάνε τα σκυλιά’’, ωστόσο μια ταμπέλα ένας θεός ξέρει από πότε, επανάφερε την αισιοδοξία μας.
Διανύοντας περίπου 2 χιλιόμετρα από τη Χώρα στις συνθήκες που σας περιέγραψα, είδαμε φώτα, ακούσαμε μουσική και ανεβήκαμε τα σκαλιά του βράχου.
Βράχος, γιατί το μπαρ είναι χτισμένο στη κυριολεξία πάνω σε ένα βράχο!
Καθίσαμε βολικά στο μπαρ, ακούγοντας Led Zeppelin και Νικόλα Άσιμο, πίνοντας ρακόμελα και παρατηρώντας. Σε κάποια φάση κι ενώ το bar και τα τραπέζια είναι γεμάτα και η ώρα κοντεύει τέσσερις, διαπιστώσαμε ότι μόνο εμείς δε χορεύουμε στο νησιώτικο που έχει στηθεί στην αυλή του μαγαζιού, μια αυλή που προφανώς δεν έχει τραπέζια στο κέντρο της γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο…
Οι εικόνες που έχω από κάτι τέτοια βράδια στα νησιά, μου μένουν χαραγμένες μια ζωή και είναι ο κύριος λόγος καμιά φορά που θέλω πάντα να επιστρέφω.
Την επομένη σηκωθήκαμε σχετικά αργά, και ετοιμάσαμε τα πράγματα. Το βράδυ θα αναχωρούσαμε, σύντομα, όπως σε όλα τα νησιά της εκδρομής και είχαμε σκοπό να δούμε ότι περισσότερο μπορούμε. Κάτω απ’ το καυτό ήλιο σε μια ωραία κυκλαδίτικη διαδρομή ανάμεσα σε κατάξερα χωράφια και αγελάδες:
φτάσαμε ως τη χώρα και ήπιαμε καφεδάκι:
Η χώρα της Σχοινούσας μου άφησε όμορφες εντυπώσεις και εικόνες χωρίς να έχει απαραίτητα το κάτι ιδιαίτερο:
Κατεβήκαμε από το χωματόδρομο των 500 μέτρων στη παραλία με το όνομα «Τσιγκούρι» τη πιο γνωστή ίσως του νησιού.
Αρκετή φυσική σκιά από τα δεντράκια στη παραλία:
Η θάλασσα ρηχή με υπέροχα νερά, ψιλή άμμο:
οργανωμένη διακριτικά με ένα μπαρ που έσβησε τη μεσημεριανή μας δίψα:
Η παραλία από ψηλά:
Ανεβήκαμε ξανά στη χώρα, τσιμπήσαμε πρόχειρα και καθίσαμε να πιούμε έναν Ελληνικό.
Ήταν απογευματάκι και λίγο μετά κατεβήκαμε από τα σκαλάκια στο λιμάνι περιμένοντας το πλοίο που θα μας πήγαινε απέναντι:
Λιμάνι γεμάτο μικρά και μεγαλύτερα σκάφη:
Φύγαμε από τη Σχοινούσα με πολύ όμορφα συναισθήματα, αναρωτώμενοι μήπως κάναμε λάθος στο προγραμματισμό μας και της αφιερώσαμε λίγο χρόνο. Δεν έβγαινε αλλιώς δυστυχώς, αλλά τώρα πλέον ξέρουμε…
Last edited by a moderator: