Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.628
- Likes
- 50.315
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός
- Προσδοκίες
- Βόρειο Περού
- Photos Βόρειο Περού
- Βόρειο Περού II
- Photos Βόρειο Περού II
- Βόρειο Περού III
- Photos Βόρειο Περού III
- Βόρειο Περού IV
- Photos Βόρειο Περού IV
- Cuelap
- Photos Cuelap
- Βόρειο Περού V
- Photos Βόρειο Περού V
- Βόρειο Περού VI
- Photos Β.Περου by Krekouzas
- Αξιολόγηση 1ου μέρους – Βόρειο Περού
- Τreks σε χαμένες πόλεις, Κούσκο κ περίχωρα
- Photos Cuzco
- Trek Περού
- Photos Trek Περού
- Trek Περού II
- Photos Trek Περού II
- Τρέκ Περού ΙΙΙ
- Photos Τρέκ Περού ΙΙΙ
- Τρέκ Περού ΙV
- Photos Τρέκ Περού ΙV
- Τρέκ Περού V
- Photos Τρέκ Περού V
- Μάτσου Πίτσου
- Photos Μάτσου Πίτσου
- Cuzco II
- Photos Cuzco II
- Choquequirao Τρεκ
- Choquequirao Τρεκ ΙΙ
- Photos Choquequirao Τρεκ ΙΙ
- Choquequirao Τρεκ ΙIΙ
- Photos Choquequirao Τρεκ ΙIΙ
- Rainbow Mountain
- Photos Rainbow Mountain
- Αξιολόγηση 2ου μέρους
- Top 5 by krekouzas
- The White Rock
- Βολιβία - Λίμνη Τιτικάκα
- Photos Βολιβία - Λίμνη Τιτικάκα
- Διαδρομή προς Iskanwaya
- Photos Διαδρομή προς Iskanwaya
- Iskanwaya
- Photos Iskanwaya
- Salar De Uyuni
- Photos Salar De Uyuni
- Laguna Colorada
- Photos Laguna Colorada
- Εθνικό Πάρκο Avaroa
- Photos Εθνικό Πάρκο Avaroa
- Διαδρομή Προς Tupiza
- Photos Διαδρομή προς Tupiza
- Potosi-Sucre
- Photos Potosi-Sucre
- Santa Cruz
- Photos Santa Cruz
- Top 5 Bolivia by Krekouzas
- Samaipata - Vallegrande
- Photos Samaipata - Vallegrande
- Βολιβιανά ΑΤΜs
- Misiones
- Photos Misiones
- Santa Cruz la Vieja
- Photos Santa Cruz la Vieja
- Torata
- Photos Torata
- Αξιολόγηση Βολιβία
- Κεντρικές Άνδεις
- Photos Κεντρικές Άνδεις
- Kεντρικές Άνδεις ΙΙ
- Photos Kεντρικές Άνδεις ΙΙ
- Vilcashuaman
- Photos Vilcashuaman
- Quinua-Lima
- Photos Quinua-Lima
- Αξιολόγηση 4ου μέρους
- Ushuaia
- Κρουαζιέρα Ανταρκτική
- Κρουαζιέρα Ανταρκτική ΙΙ
- Ανταρκτική
- Photos Ανταρκτική
- Ανταρκτική ΙΙ
- Photos Ανταρκτική ΙΙ
- Ανταρκτική ΙIΙ
- Photos Ανταρκτική ΙIΙ
- Ανταρκτική ΙV
- Photos Ανταρκτική ΙV
- Ανταρκτική V
- Photos Ανταρκτική V
- Ανταρκτική VI
- Photos Ανταρκτική VI
- Back to Ushuaia
- Last Day Ushuaia
- Αξιολόγηση Ανταρκτική
- Σαντιάγκο
- Σαν Πεδρο Ατακάμα
- Photos Σαν Πεδρο Ατακάμα
- Σαν Πεδρο Ατακάμα II
- Σαν Πεδρο Ατακάμα III
- Σαν Πεδρο Ατακάμα IV
- Επιστροφή στο Σαντιάγκο
- Perito Moreno
- Photos Perito Moreno
- Torres del Paine
- Photos Torres del Paine
- Latam
- Παταγονία
- Photos Παταγονία
- Παταγονία ΙΙ
- Παταγονία ΙΙI
- Παταγονία ΙV
- Photos Παταγονία ΙV
- Οινογνωσία
- Βίνια Ντελ Μαρ - Βαλπαραϊσο
- Αξιολόγηση Χιλής
- Βαθμολογία - Αποτίμηση
- Τοπ 15 Εικόνων
Ελαφρώς εκτός θέματος και πριν το ξεχάσω, ήθελα να κάνω αναφορά σε ένα καταπληκτικό βιβλίο που δυστυχώς έφτασε στα χέρια μου μετά τα τρεκ που κάναμε ακολουθώντας τα μονοπάτια των Ίνκας. Ο τίτλος του είναι The White Rock, ο συγγραφέας είναι ο Hugh Thompson και περιγράφει την αναζήτηση του Choquequirao και της Vilcabamba από τους ίδιους τους εξερευνητές. Πέραν της συγκλονιστικότητας της περιπέτειας, η κατανόηση του τρόπου σκέψης των Ίνκας (εντελώς διαφορετική από εκείνη των Ευρωπαίων) δίνει στον αναγνώστη άλλη διάσταση στην προσέγγιση των τόπων που θα γνωρίσει. Παραθέτω μόνο ένα παράδειγμα: Πολλοί απορούν γιατί τα μονοπάτια των Ίνκας σχεδόν πάντα επέλεγαν τον υψηλότερο και πιο κακοτράχαλο δρόμο. Ο συγγραφέας δίνει μερικές επεξηγήσεις που δεν είναι άμεσα κατανοητές στον κάθε τρέκερ και πολύ πιο λογικές από τις συνήθεις ανοησίες για τον ήλιο, τα άστρα και τα ζώδια
1. Όταν σκεφτόμαστε την έννοια «δρόμος» στο δυτικό κόσμο, συνήθως υιοθετούμε τη λογική των Ρωμαίων, αναζητώντας το δρόμο με τις λιγότερες αναβάσεις και το μικρότερο υψόμετρο, ιδανικά μια κοιλάδα, με επίπεδο έδαφος ώστε να μπορούν να μετακινούνται τα άλογα, οι άμαξες και αργότερα τα αυτοκίνητα . Οι Ίνκας δεν είχαν άλογα και με δεδομένο ότι έφτιαχναν δρόμους σε τερέν όπου έτσι κι αλλιώς ο τροχός θα τους ήταν άχρηστος (έρημος, Άνδεις, Αμαζόνιος) έπρεπε να στηριχθούν στα λάμα, τα οποία για ανατομικούς λόγους είναι πολύ αποδοτικότερα σε υψόμετρο. Επιπλέον τα λάμα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ανεβαίνουν κάθετα, οπότε δεν είναι απαραίτητα τα ζιγκ ζαγκ που απαιτούν περίπου τετραπλάσιο χρόνο και πόρους για την κατασκευή τους.
2. Συνήθως ο κόσμος πηγαίνει για τρεκ την ξηρή περίοδο (εμείς που ήμασταν τέλη Οκτώβρη με αρχές Νοέμβρη πέσαμε στο μεταίχμιο), όταν οι κοιλάδες είναι χάρμα για τον κάθε πεζοπόρο. Τους υπόλοιπους έξι μήνες όμως πλημμυρίζουν σε βαθμό απροσπελασιμότητας, αφού γεμίζουν με νερό από τις πανύψηλες Άνδεις, που συχνά είναι δυο φορές ψηλότερες από τις υψηλότερες ευρωπαϊκές κορυφές, άρα πλημμυρίζουν σε υπερθετικό βαθμό και γίνονται απροσπέλαστες για Ίνκας και λάμας.
3. Στην Ευρώπη έχουμε συνηθίσει να έχουμε μια μεγάλη λεωφόρο και από αυτήν να απορρέουν οι παράδρομοι, που οδηγούν σε χωριά και κωμοπόλεις. Στη λογική των Ίνκας, όπου οι δρόμοι φτιάχνονταν ως μέρος του φόρου που έπρεπε να πληρώσει ο κάθε πολίτης στην αυτοκρατορία, οι δρόμοι πρακτικά ήταν όρια, σύνορα και παράλληλα επίδειξη του πόσο μακριά έφτανε η εξουσία της αυτοκρατορίας. Επομένως οι βασικοί δρόμοι δεν περνούσαν από το κέντρο ή την κοιλάδα, αλλά από τα όρια της αυτοκρατορίας, η οποία μάλιστα (στο φρενήρη ρυθμό της στα μόλις εκατό χρόνια ουσιαστικής της παρουσίας) υποχρέωνε τον κάθε Sapa Inca (αυτοκράτορα) να χτίζει νέους δρόμους ακόμη κι αν αυτοί ήταν παράλληλοι προς τους παλιούς, με σκοπό να δείξει την παρουσία του αλλά και να έχει τους υπηκόους του μονίμως απασχολημένους. Ο Huayna Capac, που ανέλαβε μετά τον τρισμέγιστο Pachacuti και τον Topa Inca, σύμφωνα με τον Cieza de Leon είχε μια μάλλον βικτωριανή λογική όταν ισχυριζόταν ότι η οικοδόμηση δρόμων ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να μην είναι οκνηροί οι υπήκοοι (η οκνηρία ήταν και είναι αμάρτημα στο Περού, με τους σύγχρονους Περουβιανούς να έχουν φοβερή ηθική εργασίας και τους Ίνκας να την είχαν ποινικοποιήσει).
Δε θέλω να μακρυγορήσω άλλο γιατί ξεφεύγουμε από την ιστορία, αλλά πέραν των ιστορικών βιβλίων, το συγκεκριμένο είναι τρομερό εργαλείο κατανόησης. Μιας που βγήκα ψιλο-εκτός θέματος, να πω ότι σε ό,τι αφορά το Μάτσου Πίτσου, η πραγματική βίβλος είναι το εξαιρετικό βιβλίο του φίλου μου του Cosme (του καλύτερου ξεναγού της πόλης), ένα πράσινο λεπτό εικονογραφημένο με εξαιρετική ποιότητα φωτογραφιών. Και βέβαια διαβάζοντας κανείς Hemming (ο Θεός μετατράπηκε σε συγγραφέα και ασχολήθηκε με τη Νότιο Αμερική), Prescott και Von Hagen (απίστευτος εξερευνητής που κάλυψε την απόσταση από το Κούσκο μέχρι το Κίτο ψάχνοντας τα τέλεια μονοπάτια των Ίνκας που αρνήθηκαν να συντηρήσουν οι Ισπανοί προκαλώντας ελλείψεις τροφίμων πρακτικά για αιώνες), έχει μια όχι ολοκληρωμένη, αλλά σίγουρα επαρκή εικόνα για το ταξίδι του.
1. Όταν σκεφτόμαστε την έννοια «δρόμος» στο δυτικό κόσμο, συνήθως υιοθετούμε τη λογική των Ρωμαίων, αναζητώντας το δρόμο με τις λιγότερες αναβάσεις και το μικρότερο υψόμετρο, ιδανικά μια κοιλάδα, με επίπεδο έδαφος ώστε να μπορούν να μετακινούνται τα άλογα, οι άμαξες και αργότερα τα αυτοκίνητα . Οι Ίνκας δεν είχαν άλογα και με δεδομένο ότι έφτιαχναν δρόμους σε τερέν όπου έτσι κι αλλιώς ο τροχός θα τους ήταν άχρηστος (έρημος, Άνδεις, Αμαζόνιος) έπρεπε να στηριχθούν στα λάμα, τα οποία για ανατομικούς λόγους είναι πολύ αποδοτικότερα σε υψόμετρο. Επιπλέον τα λάμα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ανεβαίνουν κάθετα, οπότε δεν είναι απαραίτητα τα ζιγκ ζαγκ που απαιτούν περίπου τετραπλάσιο χρόνο και πόρους για την κατασκευή τους.
2. Συνήθως ο κόσμος πηγαίνει για τρεκ την ξηρή περίοδο (εμείς που ήμασταν τέλη Οκτώβρη με αρχές Νοέμβρη πέσαμε στο μεταίχμιο), όταν οι κοιλάδες είναι χάρμα για τον κάθε πεζοπόρο. Τους υπόλοιπους έξι μήνες όμως πλημμυρίζουν σε βαθμό απροσπελασιμότητας, αφού γεμίζουν με νερό από τις πανύψηλες Άνδεις, που συχνά είναι δυο φορές ψηλότερες από τις υψηλότερες ευρωπαϊκές κορυφές, άρα πλημμυρίζουν σε υπερθετικό βαθμό και γίνονται απροσπέλαστες για Ίνκας και λάμας.
3. Στην Ευρώπη έχουμε συνηθίσει να έχουμε μια μεγάλη λεωφόρο και από αυτήν να απορρέουν οι παράδρομοι, που οδηγούν σε χωριά και κωμοπόλεις. Στη λογική των Ίνκας, όπου οι δρόμοι φτιάχνονταν ως μέρος του φόρου που έπρεπε να πληρώσει ο κάθε πολίτης στην αυτοκρατορία, οι δρόμοι πρακτικά ήταν όρια, σύνορα και παράλληλα επίδειξη του πόσο μακριά έφτανε η εξουσία της αυτοκρατορίας. Επομένως οι βασικοί δρόμοι δεν περνούσαν από το κέντρο ή την κοιλάδα, αλλά από τα όρια της αυτοκρατορίας, η οποία μάλιστα (στο φρενήρη ρυθμό της στα μόλις εκατό χρόνια ουσιαστικής της παρουσίας) υποχρέωνε τον κάθε Sapa Inca (αυτοκράτορα) να χτίζει νέους δρόμους ακόμη κι αν αυτοί ήταν παράλληλοι προς τους παλιούς, με σκοπό να δείξει την παρουσία του αλλά και να έχει τους υπηκόους του μονίμως απασχολημένους. Ο Huayna Capac, που ανέλαβε μετά τον τρισμέγιστο Pachacuti και τον Topa Inca, σύμφωνα με τον Cieza de Leon είχε μια μάλλον βικτωριανή λογική όταν ισχυριζόταν ότι η οικοδόμηση δρόμων ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να μην είναι οκνηροί οι υπήκοοι (η οκνηρία ήταν και είναι αμάρτημα στο Περού, με τους σύγχρονους Περουβιανούς να έχουν φοβερή ηθική εργασίας και τους Ίνκας να την είχαν ποινικοποιήσει).
Δε θέλω να μακρυγορήσω άλλο γιατί ξεφεύγουμε από την ιστορία, αλλά πέραν των ιστορικών βιβλίων, το συγκεκριμένο είναι τρομερό εργαλείο κατανόησης. Μιας που βγήκα ψιλο-εκτός θέματος, να πω ότι σε ό,τι αφορά το Μάτσου Πίτσου, η πραγματική βίβλος είναι το εξαιρετικό βιβλίο του φίλου μου του Cosme (του καλύτερου ξεναγού της πόλης), ένα πράσινο λεπτό εικονογραφημένο με εξαιρετική ποιότητα φωτογραφιών. Και βέβαια διαβάζοντας κανείς Hemming (ο Θεός μετατράπηκε σε συγγραφέα και ασχολήθηκε με τη Νότιο Αμερική), Prescott και Von Hagen (απίστευτος εξερευνητής που κάλυψε την απόσταση από το Κούσκο μέχρι το Κίτο ψάχνοντας τα τέλεια μονοπάτια των Ίνκας που αρνήθηκαν να συντηρήσουν οι Ισπανοί προκαλώντας ελλείψεις τροφίμων πρακτικά για αιώνες), έχει μια όχι ολοκληρωμένη, αλλά σίγουρα επαρκή εικόνα για το ταξίδι του.