Αργεντινή Βολιβία Περού Χιλή Χαμένες πόλεις, Τσε, παγετώνες και έρημοι (Περού, Βολιβία, Χιλή, Αργεντινή και Ανταρκτική)

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.621
Likes
50.269
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
Περιεχόμενα
  1. Κεφάλαιο 1
  2. Σχεδιασμός
  3. Προσδοκίες
  4. Βόρειο Περού
  5. Photos Βόρειο Περού
  6. Βόρειο Περού II
  7. Photos Βόρειο Περού II
  8. Βόρειο Περού III
  9. Photos Βόρειο Περού III
  10. Βόρειο Περού IV
  11. Photos Βόρειο Περού IV
  12. Cuelap
  13. Photos Cuelap
  14. Βόρειο Περού V
  15. Photos Βόρειο Περού V
  16. Βόρειο Περού VI
  17. Photos Β.Περου by Krekouzas
  18. Αξιολόγηση 1ου μέρους – Βόρειο Περού
  19. Τreks σε χαμένες πόλεις, Κούσκο κ περίχωρα
  20. Photos Cuzco
  21. Trek Περού
  22. Photos Trek Περού
  23. Trek Περού II
  24. Photos Trek Περού II
  25. Τρέκ Περού ΙΙΙ
  26. Photos Τρέκ Περού ΙΙΙ
  27. Τρέκ Περού ΙV
  28. Photos Τρέκ Περού ΙV
  29. Τρέκ Περού V
  30. Photos Τρέκ Περού V
  31. Μάτσου Πίτσου
  32. Photos Μάτσου Πίτσου
  33. Cuzco II
  34. Photos Cuzco II
  35. Choquequirao Τρεκ
  36. Choquequirao Τρεκ ΙΙ
  37. Photos Choquequirao Τρεκ ΙΙ
  38. Choquequirao Τρεκ ΙIΙ
  39. Photos Choquequirao Τρεκ ΙIΙ
  40. Rainbow Mountain
  41. Photos Rainbow Mountain
  42. Αξιολόγηση 2ου μέρους
  43. Top 5 by krekouzas
  44. The White Rock
  45. Βολιβία - Λίμνη Τιτικάκα
  46. Photos Βολιβία - Λίμνη Τιτικάκα
  47. Διαδρομή προς Iskanwaya
  48. Photos Διαδρομή προς Iskanwaya
  49. Iskanwaya
  50. Photos Iskanwaya
  51. Salar De Uyuni
  52. Photos Salar De Uyuni
  53. Laguna Colorada
  54. Photos Laguna Colorada
  55. Εθνικό Πάρκο Avaroa
  56. Photos Εθνικό Πάρκο Avaroa
  57. Διαδρομή Προς Tupiza
  58. Photos Διαδρομή προς Tupiza
  59. Potosi-Sucre
  60. Photos Potosi-Sucre
  61. Santa Cruz
  62. Photos Santa Cruz
  63. Top 5 Bolivia by Krekouzas
  64. Samaipata - Vallegrande
  65. Photos Samaipata - Vallegrande
  66. Βολιβιανά ΑΤΜs
  67. Misiones
  68. Photos Misiones
  69. Santa Cruz la Vieja
  70. Photos Santa Cruz la Vieja
  71. Torata
  72. Photos Torata
  73. Αξιολόγηση Βολιβία
  74. Κεντρικές Άνδεις
  75. Photos Κεντρικές Άνδεις
  76. Kεντρικές Άνδεις ΙΙ
  77. Photos Kεντρικές Άνδεις ΙΙ
  78. Vilcashuaman
  79. Photos Vilcashuaman
  80. Quinua-Lima
  81. Photos Quinua-Lima
  82. Αξιολόγηση 4ου μέρους
  83. Ushuaia
  84. Κρουαζιέρα Ανταρκτική
  85. Κρουαζιέρα Ανταρκτική ΙΙ
  86. Ανταρκτική
  87. Photos Ανταρκτική
  88. Ανταρκτική ΙΙ
  89. Photos Ανταρκτική ΙΙ
  90. Ανταρκτική ΙIΙ
  91. Photos Ανταρκτική ΙIΙ
  92. Ανταρκτική ΙV
  93. Photos Ανταρκτική ΙV
  94. Ανταρκτική V
  95. Photos Ανταρκτική V
  96. Ανταρκτική VI
  97. Photos Ανταρκτική VI
  98. Back to Ushuaia
  99. Last Day Ushuaia
  100. Αξιολόγηση Ανταρκτική
  101. Σαντιάγκο
  102. Σαν Πεδρο Ατακάμα
  103. Photos Σαν Πεδρο Ατακάμα
  104. Σαν Πεδρο Ατακάμα II
  105. Σαν Πεδρο Ατακάμα III
  106. Σαν Πεδρο Ατακάμα IV
  107. Επιστροφή στο Σαντιάγκο
  108. Perito Moreno
  109. Photos Perito Moreno
  110. Torres del Paine
  111. Photos Torres del Paine
  112. Latam
  113. Παταγονία
  114. Photos Παταγονία
  115. Παταγονία ΙΙ
  116. Παταγονία ΙΙI
  117. Παταγονία ΙV
  118. Photos Παταγονία ΙV
  119. Οινογνωσία
  120. Βίνια Ντελ Μαρ - Βαλπαραϊσο
  121. Αξιολόγηση Χιλής
  122. Βαθμολογία - Αποτίμηση
  123. Τοπ 15 Εικόνων

Στις 9.30 όπως μας υπέδειξαν άφησα την αποσκευή μου (αυτό το σάκο με τα λίγα όχι και τόσο χειμερινά ρούχα) και ξεχύθηκα σαν εμετός για τα απαραίτητα ψώνια: το παντελόνι κατάφερα να το νοικιάσω για 45$ (μεγάλη επιτυχία!), ένα σετ ισοθερμικών εσωρούχων μου στοίχισε 40€ (άουτς) και άλλα 25€ έφυγαν σε ένα ζευγάρι καλά γάντια (τα φτηνότερα μη μάλλινα που βρήκα). Retrospecting, που λένε και στο χωριό μου, δε θα την είχα βγάλει καθαρή χωρίς κάποιο από αυτά.

Μπήκα σε ένα ίντερνετ καφέ να στείλω μηνύματα, μιας που ήξερα ότι για τις 2 επόμενες εβδομάδες η επικοινωνία με τον έξω κόσμο θα ήταν σχεδόν αδύνατη. Και κάπου εκεί ξέχασα το κινητό μου, όχι αυτή την πρακτικότατη μπακατέλα που χρησιμοποιώ στην Κούβα (που είναι τόσο παλιό που δε βρίσκω καν μπαταρία... για να καταλάβει κανείς είναι δεκαετίας) αλλά ένα touchphone που αγόρασα για να μπορώ να χρησιμοποιώ το whatsapp. Με το οποίο whatsapp ήμουν σε επικοινωνία με τη V. Επέστρεψα μόλις 5 λεπτά μετά τη συνειδητοποίηση ότι το ξέχασα στον υπολογιστή που χρησιμοποιούσα, αλλά είχεε κάνει φτερά. Έψαξα παντού, η ιδιοκτήτρια του καφέ μου είπε πως στη θέση μου έκατσε μια Αργεντίνα, που αμέσως έφυγε (προφανώς αφού το τσίμπησε), η οποία ρωτούσε και για φτηνά δωμάτια. Πήγα και στα τρία χόστελ της πόλης, τίποτε. Στην προσπάθειά μου με βοήθησε πάντως ένας μαλλιάς Κολομβιανός που άκουσε τη συζήτησή μου με την ιδιοκτήτρια του καφέ, είχε δει και την Αργεντίνα και παρότι δε βρέθηκε ποτέ, τουλάχιστον έκατσα να κεράσω τον άνθρωπο ένα κρουασάν και να τον ευχαριστήσω. Ο Γιοχάνες λοιόν αποδείχθηκε ότι θα επέβαινε στο ίδιο πλοίο με μένα, το Ocean Diamond, αλλά όχι ως τουρίστας, αλλά crew member. Το παιδί είναι υδροβιολόγος, περίμενε όλη του τη ζωή μια ευκαιρία να μπει σε ένα από αυτά τα πλοία, κι επιτέλους θα τον έπαιρναν για πρώτη φορά, μετά από προσπάθειες δύο ετών, άπειρα courses και φυσικά διαμονή στην Ουσουάια για μήνες μέχρι να ασθενήσει κάποιος. Γενικώς, απ’ ό,τι κατάλαβα είναι χιλιάδες οι ειδικευμένοι επιστημονες που θέλουν να πάρουν μέρος σε τέτοιες αποστολές και οι θέσεις ελάχιστες, οπότε αποτελεί όνειρο ζωής.

Συνέχισα να είμαι συντετριμμένος για την απώλεια του τηλεφώνου, όχι για τη συσκευή, που πρέπει να είναι το φτηνότερο touchphone της αγοράς, αλλά γιατί δεν είχα άλλο τρόπο επικοινωνίας με τη V. Είπα τον καημό μου στον Γιοχάνες, που αφού είδε τις φωτογραφίες της V στη φωτογραφική μου μηχανή, αποφάσισε πως οι δυο ώρες που απέμεναν μέχρι τον απόπλου θα έπρεπε να αναλωθούν στο να αναζητήσουμε τη V ηλεκτρονικώς. Δυστυχως είχαμε λίγα στοιχεία: μόνο το πρώτο όνομα, τη χ΄ρα όπου ζει, την ηλικία και βέβαια το ότι είναι αθλήτρια (το ότι η ξαδέρφη της είναι χρυσή ολυμπιονίκης κι ο πατέρας της πρώην μίστερ Κολομβία ήταν στοιχεία που έμαθα αργότερα). Θυμήθηκα ότι η V μου είχε μιλήσει για τη μπασκετική της καριέρα και τελικά από κει βρέθηκε η άκρη: μπήκαμε στα αρχεία του πρωταθλήματος λυκείων της Κολομβίας και υπολογίζοντας από την ηλικία της το πότε πήγε λύκειο, ψάξαμε όλες τις σέντερ (με τέτοιο ύψος γκαρντ αποκλείεται να έπαιζε), απομονώσαμε όσες το όνομά τους ήταν ίδιο με της V και μετά αρχίσαμε να αντιγράφουμε τα επώνυμα και να τα συγκρίνουμε με τις επιδόσεις στα 200, 400 και 800 μέτρα. Βουαλά! Μετά από 70 λεπτά συνδυασμένης αναζήτησης, η φωτογραφία της V φιγουράριζε στην οθόνη μου. «Ω, τι παίδαρος είναι αυτός!», είπε ο Γιοχάνες. «Άξιζε τον κόπο!». Έτσι λέω κι εγώ. Τελικά δε βρέθηκε ούτε μέιλ, ούτε φέισμπουκ, αλλά ένα βίντεό της στο youtube, όπου άφησα ένα σχόλιο κι ο Θεός βοηθός. Ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε, το κάναμε. Και αποτυχημένη να ήταν η προσπάθεια όμως, απέφερε ως κέρδος τη φιλία με το Γιοχάνες, με τον οποίο ακόμη έχουμε επαφή και μάλιστα αύριο θα φάμε παρέα. Από αυτές τις φιλίες που ξεκινάνε από μια συγκυρία, από ένα κλεμμένο κινητό, τη συγκυρία ότι καθόταν δίπλα μου στο ίντερνετ καφέ και τη διάθεσή του να βοηθήσει να βρεθεί μια φωνάρα συμπατριώτισσά του.

Έστειλα και μερικά sms στο τιμημένο τηλέφωνο, μπας κι ευαισθητοποιηθεί η Αργεντίνα που το «βρήκε» και ειδοποίησα το ξενοδοχείο ότι αν κάποιος περάσει και το αφήσει να μου το κρατήσουν μέχρι να επιστρέψω. Ευγενέστατοι οι άνθρωποι, όπως και κάποιοι από τα γύρω μαγαζιά, που έσπευσαν να βοηθήσουν να βρεθεί η κλέφτρα, αν και μάταια. Γενικά από τους Αργεντίνους της Ουσουάια δεν είχα κανένα παράπονο, ευγενέστατοι σχεδόν σε βαθμό Κολομβίας.

Τώρα εσείς μπήκατε να διαβάστε για την Ανταρκτική βέβαια, οπότε ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Κατά τις 3 μας μάζεψαν από τα διάφορα ξενοδοχεία και μπήκαμε στο Ocean Diamond. To διπλανό πλοίο, το Ocean Endeavour, είχε μόνο κινέζους επιβάτες. Έμαθα πως το δικό μας ήταν το πρώτο πλοίο της σαιζόν με μη αποκλειστικά κινέζους πελάτες, όλα τα προηγούμενα τα είχαν κλεισει κινέζικα πρακτορεία. Παρά το πολύ υψηλό κόστος του ταξιδιού, η Ανταρκτική έχει γίνει μόδα στην Κίνα καοι οι ναυπηγικές εταιρείες δεν προλαβαίνουν να κατασκευάζουν αρκετά πλοία για να καλύψουν τις ανάγκες των Κινέζων (όχι μόνο στην Ανταρκτική, αλλά και αλλού). Το αποτέλεσμα είναι να έχουν εξαφανιστεί τα last minute offers, οι διαθέσιμες ημερομηνίες για ταξίδι που να μην είναι αποκλειστικά στα κινέζικα είναι πολύ λιγότερες και η τάση δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική...

Τέλος πάντων, το πλοίο μας ήταν πολύ εντυπωσιακό, με γυμναστήριο, εστιατόρια, σαλόνια, διάφορα επίπεδα, αν και αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή ήταν η διακόσμηση με εκπληκτικές φωτογραφίες από παγόβουνα, φάλαινες, σκιέρ στην Ανταρκτική και πολικές αρκούδες (προφανώς όχι από την Ανταρκτική), οι οποίες σε έβαζαν στο κλίμα. Οι επιβάτες ήταν κυρίως άνθρωποι μιας άλφα ηλικίας, αλλά όχι μόνο, υπήρχαν αρκετοί νέοι ανάμεσα στους 180, και μόλις 23 Κινέζοι, με τους περισσότερους εκ των οποίων μίλησα κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας και μου είπαν όλοι το ίδιο: δεν είχαν καμία όρεξη να πάνε σε κρουαζιέρα μόνο με συμπατριώτες τους. There is hope on planet China… Κυρίως λοιπόν είχαμε Αμερικανούς, Κινέζους, Αυστραλούς, Βρετανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Νεοζηλανδούς, Ιταλούς και μερικές ακόμη υπηκοότητες. Το πλήρωμα ήταν κι αυτό μια μικρή Βαβέλ: Καναδοί κι Αμερικανοί κυρίως, αλλά και Αμερικανοί, Κινέζοι, ο Γιοχάνες από την Κολομβία, μια Ουκρανή, λίγοι Αυστραλοί και Βρετανοί κι ένας Αυστριακός, ενώ όολοι οι χαμάληδες ήταν Φιλιππινέζοι. Ο αρχηγός της όλης αποστολής πάντως ήταν ο Shane, ένας Καναδός πενηντάρης με σκουλαρικάρα, cool εκφράσεις και ατέλειωτη εμπειρία στους πόλους.

Μας μοίρασαν τα κλειδιά μας και πήγα να δω τη δίκλινη καμπίνα. Άνοιξα την πόρτα και ΤΣΑ! Να’ τος ο Charles, πάλι τσίτσιδος εννοείται με την τρίχα για πουλόβερ στο μάξιμουμ, και μετά λένε για τους Έλληνες. Η καμπίνα ήταν πολύ πιο ευρύχωρη απ’ ό,τι περίμενα, το κρεβάτι μου ανετότατο, αλλά επειδή ο χώρος ήταν κλειστός κι ο Τσαρλς ιδρωμένος και με υπερβολική τροχοφυία, η δυσοσμία ήταν απερίγραπτη. Σκέφτηκα να του πω κάτι για το Rexona, αλλά είπα να μην τον προσβάλω τον άνθρωπο, ίσως βελιτωνόταν η κατάσταση στο εγγύς μέλλον. Ίσως και να συνήθιζα. Ίσως να γκρεμιζόταν κάποιος φούρνος. Ποτέ δεν ξέρεις.

Έλαβε χώρα το αρχικό meeting, μας παρουσιάστηκε το εξαιρετικά ευδιάθετο crew, κάναμε και την απαραίτητη και βαρετότατη άσκηση ασφαλείας και πήγαμε για δείπνο. Το οποίο ήταν α λα καρτ και απίστευτα γευστικό, δεν περίμενα τέτοιες γκουρμεδιές στο καράβι. Κάθε μέρα άλλαζε όλο το μενού, όσες μέρες μείναμε εκεί δεν έφαγα ούτε δύο φορές το ίδιο πράγμα. Ευτυχώς που διέθετε κι ένα μίνι γυμναστήριο το πλοίο, αλλιώς θα ήθελα καροτσάκι για να φύγω από την αύξηση βάρους.

Στην τραπεζαρία ο καθένας κάθεται όπου θέλει, το οποίο ήταν από τα κλειδιά της επιτυχίας του ταξιδιού: όλοι ανακατεύονται με όλους κι έτσι ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας γίνεται πο αισθητός, ενώ και το crew έτρωγε μαζί μας κι όχι χώρια (με εξαίρεση δυστυχώς τους Φιλιππινέζους και γενικώς το προσωπικό που δεν είχε άμεση επαφή με τους πελάτες που είχε μια μικρή τραπεζαρία με λιγότερο πολυτελές φαγητό), κι έτσι υπήρχε μια οικογενειακή αίσθηση. Στο πρώτο μου δείπνο έφαγα με μια κινεζούλα μεταφράστρια αραβικών, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κοπέλα. Μου έπεσε η φωτογραφική μηχανή δυο φορές όσο έτρωγα μαζί της και παρότι ζαλίστηκε και έσβησε, τελικά ξαναλειτούργησε χωρίς προβλήματα. Πάλι καλά.

Πήγα στο δωμάτιο, άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου κι έπιασα την κουβέντα με τον Charles, άλλωστε δεν είχε και τίποτε να κάνουμε τις δυο πρώτες μέρες μέχρι να περάσουμε το Drake Passage, στο δρόμο για την Ανταρκτική. Ο Charles αποδείχθηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και εκκεντρική φυσιογνωμία, με διάφορες ιδιαιτερότητες, που πιθανότατα πήγαζαν από το ότι πάσχει από σύνδρομο Asperger, το οποίο έμαθα πως ταλανίζει καμιά σαρανταριά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είναι ένα είδος αυτισμού, του οποίου η βασική επίπτωση είναι η ατσουμπαλίαση, φυσική και κοινωνική, με τους ασθενείς να παρουσιάζουν αδυναμία να συγχρωτιστούν κοινωνικά ή να μπουν στα παπούτσια του άλλου. Το οποίο εξηγεί και τη φράση του Τσαρλς αφού τον είχα δει ήδη δυο φορές τσίτσιδο: «Α, δε σου είπα! Έχω ένα μικρό θέμα! Σε κλειστούς χώρους κυκλοφορώ όπως με γέννησε η μάνα μου. Δε σε πειράζει, ε;». Όχι βρε, πλάκα κάνεις; Για τις υπόλοιπες μέρες ο Τσαρλς αποδείχθηκε εξαιρετική παρέα, ευφυέστατος και τρομερά ενδιαφέρων τύπος με εξαιρετικές ικανότητες στο debating, αφού έχοντας ώρες ολόκληρες στην καμπίνα μας συζητήσαμε για τα πάντα: από το ταντρικό σεξ μέχρι τη θρησκεία και το ιδανικό φορολογικό σύστημα. Πάντα εξοπλισμένος με καλά επιχειρήματα, to the point, με καταπληκτική αίσθηση του χιούμορ και ευγενής, έστω κι αν κοινωνικά τσούμπαλος, ο πρώην επιστήμονας της NASA και διεθνώς αναγωνρισμένος ως μια από τις αυθεντείες στον τομέα του Τσαρλς ήταν η εγγύηση ότι δε θα βαριόμουν καθόλου. Μα καθόλου!
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.621
Likes
50.269
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Για το μεγάλο μου ταξίδι για το 2016 ήμουν ανάμεσα σε δύο επιλογές: είτε ένα round the world trip μετά το πολύ επιτυχημένο αντίστοιχο πείραμα του 2015 (λινκ) σε τέσσερις ηπείρους, ή ένα ταξίδι στη Νότιο Αμερική όπου θα κάλυπτα μερικά από τα απωθημένα ετών, δηλαδή να πάω σε μέρη πιο δύσβατα, λιγότερο επισκέψιμα, σε χώρες που παρότι γνωρίζω πολύ καλά και έχω επισκεφθεί πολλές φορές, είχα αφήσει κενά που πίστευα ότι θα με "γέμιζαν" πολύ.

Τελικά προκρίθηκε η δεύτερη λύση λόγω... ηλικίας, αφού ορισμένα από τα απωθημένα αυτά απαιτούσαν σωματικές αντοχές που δεν ξέρω αν θα έχω στα επόμενα χρόνια και δεν ήθελα να τα αναβάλλω άλλο. Δε με φαντάζομαι στα πενήντα μου να κάνω τρεκ δυο εβδομάδων στα 5.000 μέτρα, να κάνω καγιάκ ανάμεσα σε παγόβουνα και να ανεβοκατεβαίνω κατσάβραχα στη Βολιβία ψάχνοντας αρχαία και τα χνάρια του Τσε. Επιπλέον ήταν καλό το timing των φίλων που ήθελαν να συνταξιδέψουν κομμάτια της Νοτίου Αμερικής μαζί μου και θα είχαν το ρόλο των guest stars σε αυτό που έλπιζα να είναι το καλύτερο ταξίδι της ζωής μου. Θα ταξίδευα στην περιοχή του πλανήτη που αγαπάω πιο πολύ απ' όλες, τις Άνδεις, και θα το συνδύαζα με έναν προορισμό που, χωρίς να μου δημιουργεί ταξιδιωτικές ονειρώξεις, θα αποτελούσε το ένα σημείο, τη μία "χώρα" που δεν είχα επισκεφθεί ποτέ στα τόσα μου ταξίδια στη Νότιο Αμερική: την Ανταρκτική. Αλλά πάνω απ' όλα, αντί να ασχολούμαι με το να διευρύνω τον αριθμό των χωρών που έχω ταξιδέψει (τελικά τι ρόλο παίζει αν πήγες σε 70 ή 120 ή 160 χώρες; Διαγωνισμό κάνουμε; Θα ζήσω και χωρίς να πάω στη Νιγηρία, μου αρκεί το Μπενίν...), επέλεξα να πάω εκεί που μου αρέσει, στην πιο συγκλονιστική περιοχή του κόσμου, αυτή με τα πιο μυστηριώδη αρχαία, την πιο εξωφρενικά όμορφη φύση, αυτή που με κέρδισε από μικρό και δε με "έχασε" ποτέ. Την America Latina.


O σχεδιασμός δεν είναι και το καλύτερό μου, όχι επειδή αδυνατώ να τον φέρω εις πέρας, αλλά επειδή θεωρώ πως αφαιρεί από το ταξίδι αυτό που το διαχωρίζει από τον τουρισμό: το χαρακτήρα του απρόβλεπτου. Δεν ήθελα να κλείσω πτήσεις που θα με δεσμεύουν, σε καμία περίπτωση καταλύματα και δεν είχα καμία όρεξη να ξέρω από πριν πού θα φάω, ποιον θα γνωρίσω τι θα κάνω επακριβώς κάθε μέρα. Μάλιστα το επικό ταξίδι προ εικοσαετίας ήταν ένα ταξίδι όσο πιο ανοργάνωτο γινόταν, χωρίς ούτε ένα αεροπορικό εισιτήριο, με το ωτοστόπ να είναι στην ημερήσια διάταξη και στο τέλος επέστρεψα με εισιτήριο one-way που μου έστειλε η αδερφή μου που δούλευε σε ναυτιλιακή (ναυτικός ναύλος κι ας μην είχα μπει ποτέ μου σε πλοίο), αφού τα χρήματα είχαν τελειώσει και μιλάμε για εποχές προ κινητού, προ πιστωτικών καρτών (δεν είχα, μπατιροφοιτητούκλας ήμουν που ταξίδευε με τα λεφτά από τη διανομή φυλλαδίων) και φυσικά προ skype, ευρώ και λοιπών σύγχρoνων ανέσεων.

Ωστόσο αυτή τη φορά ένας βασικός έστω σχεδιασμός έπρεπε να υπάρξει αφού σε αντίθεση με τότε, που ταξίδευα επί πέντε μήνες χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, τώρα υπήρχε ημερομηνία επιστροφής, επιπλέον έπρεπε να αγοραστούν "εσωτερικά" αεροπορικά εισιτήρια, να κανονιστεί εκ των πολύ πρωτέρων το θέμα της Ανταρκτικής για να μη μου έρθει κούκος αηδόνι και πάνω απ' όλα να ψιλοσυγχρονιστώ με τους συνταξιδιώτες που θα έρχονταν ως guest stars σε κομμάτια του ταξιδιού.

Η πρώτη προτεραιότητα ήταν η Ανταρκτική. Σχεδόν ο μόνος τρόπος να φτάσει κανείς μέχρι εκεί είναι με κρουαζιερόπλοιο (από αυτά που μάλλον κακώς ονομάζονται παγοθραυστικά, αφού για την ακρίβεια είναι ice pushers κι όχι ice breakers) και οι επίσημες τιμές είναι για εγκεφαλικό: ξεκινούν από τα 6000€ στην καλύτερη των περιπτώσεων, μια νορμάλ τιμή είναι γύρω στις 8-10.000€ και σε ένα κακό σενάριο φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη, πάντα μιλάω για ταξίδι 11-14 ημερών σε πλοίο που επιτρέπει την αποβίβαση και την επίσκεψη στην ήπειρο, όχι για κρουαζιερόπλοιο όπου απλά βλέπεις κάποια τοπία από το κατάστρωμα (για τα οποία πραγματικά απορώ ποιος και γιατί τα επιλέγει) και στη φτηνότερη καμπίνα (συνήθως τρίκλινη) χωρίς κανένα από τα έξτρα (camping στην Ανταρκτική, καγιάκ κλπ). Ψάχνοντας τιμές και συμβουλές, έστειλα μέιλ σε πέντε πρακτορεία, από την Αμερική μέχρι την Αυστραλία και η πιο ειλικρινής ήταν η Αυστραλέζα που μου είπε ειλικρινέστατα "σέβομαι το ότι έχετε χαμηλό μπάτζετ, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να περιμένετε μέχρι τον Αύγουστο. Τότε βγαίνουν κάποια sales με 50% έκπτωση για ορισμένα πλοία, αλλά θα πρέπει να κλείσετε αμέσως μόλις σας ειδοποιήσω. Θα σας βάλω σε μια mail list που έχω και μόλις έρθουν οι προσφορές θα επικοινωνήσω μαζί σας με τη μία". Και το έκανε. Τα στοιχεία του πρακτορείου στη διάθεση όποιου φίλου τα χρειάζεται, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ service σε ό,τι έκαναν οι άνθρωποι και τρομερή υπομονή, αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες που έχει κάποιος στο να στείλει χρήματα απο την Κούβα (απαγορεύονται τα εμβάσματα στο εξωτερικό για οποιοδήποτε λόγο, απαγορεύεται η αποστολή Western Union κλπ) ή από ελληνικές κάρτες και λογαριασμούς (μεγάλε καθηγητή Μπαρούφα ακόμη σε μνημονεύουμε, ταλεντάρα μου, ομορφάντρα μου). Μέχρι και το δύσμοιρο το Δευκαλίωνα προσπάθησα να επιστρατεύσω μιας που ζει στην Αυστραλία, την αδερφή μου που δουλεύει σε ναυτιλιακή, τη Western Union μιας πρώην από την Κολομβία και τελικά με ξελάσπωσε το αφεντικό μου που έστειλε το έμβασμα εν τέλει και του χρωστάω ένα μεγάλο δημόσιο ευχαριστώ διότι χωρίς αυτό το κομμάτι της Ανταρκτικής δε θα είχε γίνει ποτέ.

Το λοιπόν η Ανταρκτική θα κόστιζε (κρατηθείτε, γιατί κρατήθηκα κι εγώ και σε αντίθεση με όσα φημολογούνται δεν πληρώνομαι τρία χιλιάρικα το μήνα)... 5.800€ για 12 μέρες σε δίκλινη καμπίνα (οι τρίκλινες δε βγαίνουν σε προσφορά, ειναι οι πρώτες που εξαντλούνται και κοστίζουν παραπάνω από τις δίκλινες σε προσφορά), συμπεριλαμβάνοντας τη δυνατότητα kayak (που κόστιζε 850€ αν θυμάμαι καλά) και ένα βράδυ κάμπινγκ στην Ανταρκτική (που ήταν 250€). Δηλαδή αν δεν είχα πάρει αυτά τα δύο έξτρα θα ήταν κάτι λιγότερο από πέντε χιλιάρικα, not bad δεδομένων των συνθηκών. Οι οποίες συνθήκες είναι ότι στην Ανταρκτική έχουν πλακώσει οι Κινέζοι εδώ κι ένα χρόνο, τα περισσότερα πλοία τα ναυλώνουν πλέον κινέζικα πρακτορεία και πωλούν τις θέσεις μόνο σε Κινέζους (πανάκριβα μάλιστα), με αποτέλεσμα οι εναπομείνασες θέσεις για μη κινεζόφωνους να είναι ελάχιστες και πιο ακριβές από παλιά (όταν έφτασα στην Ushuaia μάλστα διαπίστωσα ότι ακόμη και τα last moment deals που κάποτε έκαναν θραύση είναι ελάχιστα και ακριβότερα από την τιμή που πλήρωσα εγώ, χώρια ότι πλέον δεν υπήρχε η δυνατότητα kayak).

Αφού κλείστηκε η Ανταρκτική, έπρεπε να αγοράσω και τα εισιτήρια για να μεταβώ στην Ushuaia της Αργεντινής απ' όπου θα έφευγε το πλοίο. Κι αφού θα αγόραζα αυτό το εισιτήριο, έπρεπε να αποφασίσω και... από πού θα πετούσα στην Ανταρκτική.

Το δεύτερο σκέλος που ήθελε μια σχετική προετοιμασία ήταν η Χιλή. Είχαμε κανονίσει με δυο παιδικούς φίλους (τους γνωστούς στους αναγνώστες άλλων ιστορίων Α και Χ) να ταξιδέψουμε μαζί στη Λατινική Αμερική. Επέμεινα να γίνει στο Περού αυτό, την κατά τη γνώμη μου πιο εντυπωσιακή χωρα στον κόσμο, αλλά ο κλήρος έπεσε στη Χιλή, που ως πιο προηγμένο κράτος ενέπνεε περισσότερη εμπιστοσύνη στους σχεδόν άμαθους από Λατινική Αμερική συντρόφους, που είχαν επισκεφθεί μόνο την Κούβα και ο ένας εκ των δύο φοβόταν πως το Περού και η Βολιβία θα του έπεφταν βαριά (λάθος βέβαια, αλλά δεν μπορώ να τον πείσω). Με δεδομένο ότι ο Α είναι εκπαιδευτικός, οι ημερομηνίες ήταν συγκεκριμένες και θα έπρεπε να συμπέσουν με τις διακοπές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Κανονίστηκε λοιπόν και η Χιλή, δυο εβδομάδες και κάτι αμέσως μετά την Ανταρκτική.

Μου έμεναν όλα τα υπόλοιπα. Για τα οποία είχα αρκετές ιδέες κι επιθυμίες: Τα Γκαλάπαγκος (που πια είναι πανάκριβα, σκυλομετανιώνω που δεν τα επισκέφθηκα πριν μερικά χρόνια που κόστιζαν το 1/5 της σημερινής τιμής), κάποια τρεκ στο Περού σε "νέες" χαμένες πόλεις των Ίνκας που βρέθηκαν σε πραγματικά απομονωμένα κομμάτια που είναι λίγο survivor η φάση για να φτάσεις, μερικά αγνωστα κομμάτια της Βολιβίας (όπως η διαδρομή όπου πολέμησε, αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε ο Τσε) και κάποια άλλα, ψιλοάγνωστα μέρη πάλι στο Περού που είτε είχα επισκεφθεί επιδερμικά (κεντρικές Άνδεις), είτε δεν είχα επισκεφθεί καθόλου (βόρειες Άνδεις), είτε ήταν απρόσιτα λόγω επικινδυνότητας που πλέον δε υφίστατο πλέον, αφού το Φωτεινό Μονοπάτι και οι συν αυτώ σχεδόν έχουν εξαλειφθεί (όπως οι περιοχές γύρω από το Ayacucho).

Όσο κι αν μισώ τον όποιο προγραμματισμό, έπρεπε να σχεδιαστούν αυτά. Και γιατί τα τρεκ έπρεπε να οργανωθούν από πριν και γιατί εκτός από τους Α και Χ θα υπήρχε κι άλλος guest star στο ταξίδι (ο @Krekouzas που με τα λεφτά που έβγαλε από το Oktoberfest θα ερχόταν για 40 μέρες στις οποίες ήθελε να δει τα highlights) και γιατί έπρεπε να κλείσω τα "εσωτερικά" αεροπορικά εισιτήρια, ειδικά από την ώρα που ο Krekouzas θα με υποχρέωνε σε αλεπάλληλα πήγαιν' έλα (χαλάλι του όμως γιατί καλύτερο συνταξιδιώτη δε βρίσκω).

Κλείστηκαν τα τρεκ (περισσότερα γι' αυτά αργότερα), έκλεισα και τα αεροπορικά εισιτήρια, δεν έκανα καμία κράτηση ξενοδοχείων, αλλά με τη μίνιμουμ οργάνωση που απαιτούσαν οι πτήσεις, πάνω-κάτω το σχέδιο που διαμορφώθηκε ήταν το εξής, αφήνοντας εκτός τα Γκαλάπαγκος για χάρη περισσότερο αναρχοαυτόνομων διαδρομών στο λατρεμένο Περού:

- 10 μέρες στο βόρειο Περού, με έμφαση σε αρχαιολογικούς χώρους σχετικά άγνωστους, όπως η Congona, το oχυρό Kuelap, οι τάφοι στην Chachapoyas και κάποια μικρότερα στην περιοχή της Καχαμάρκα

- 2 εβδομάδες για 2 τρεκ στην ευρύτερη περιοχή του Κούσκο. Μέγας στόχος η επίσκεψη σε δυο άγνωστες σε πολλούς χαμένες πόλεις των Ίνκας: τη Βιλκαμπάμπα, την τελευταία πρωτεύουσα των Ίνκας και το Choquequirao, εκεί που αποσύρθηκαν και οι τελευταίοι Ίνκας μετά τη δολοφονία του Manco Incaκαι διατήρησαν ζωντανές τις παραδόσεις και τις τελετές των Ίνκας για περίπου 30 χρόνια

- 25 μέρες στη Βολιβία, όπου ο βασικός στόχος ήταν πέραν από την επίσκεψη και πάλι στις ερήμους, να κάνω τα μονοπάτια του Τσε, να πάω στις misiones (παλιές ιεραποστολές με ξύλινες εκκλησίες που άφησαν πίσω τους οι Ιησουίτες), να πάω σε αρχαιολογικούς χώρους πολύ απομονωμένους και μάλλον άγνωστους (π.χ. Iskanwaya, Ιncallajta, Samaipata) και να περάσω από αστικά κέντρα και χωριά με λαογραφικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον

- Επιστροφή στο Περού για μια εβδομάδα, αυτή τη φορά για να κινηθώ σε περιοχές ακόμη λιγότερο επισκέψιμες από τον τουρισμό, στις νότιες Άνδεις, κινούμενος από το Huanucο μέχρι το Ayacucho, σταματώντας σε άγνωστα αρχαιολογικά μνημεία, παραδοσιακά χωριά και περίεργα φυσικά τοπία, με στάση στη Λίμα

- Άφιξη στην Αργεντινή για να ξεκινήσει η περιπέτεια της Ανταρκτικής για 2 περίπου εβδομάδες

- Δυο εβδομάδες στη Χιλή, όπου θα επισκεπτόμουν μαζί με τους φίλους μου την πρωτεύουσα και το Βαλπαραϊσο, τις ερήμους του βορά και διάφορα σημεία της Παταγονίας

- Άλλη μια εβδομάδα στο Περού, με στόχο αυτή τη φορά τις κεντρικές Άνδεις και τα φοβερά τοπία που προσφέρονται για τρεκς, περιπάτους και ορειβασία

- Και για επιστέγασμα, μιας που μιλάμε για ταξίδι στα καλύτερα, θα πήγαινα και για λίγες μέρες στη Γαλικία και ειδικά στην κατ' εμέ ομορφότερη πόλη στον κόσμο, το Santiago de Compostela για άλλο ένα ταξιδάκι στο παρελθόν.

Αυτές θα ήταν οι εκατό μου ημέρες ταξιδιού. Θα συνδύαζαν πέντε χώρες συν την Ανταρκτική, θα με έφερναν επανειλημμένα από ερήμους σε παγετώνες κι από παγόβουνα σε καταπράσινες κοιλάδες, θα ικανοποιούσα την πελώρια λαχτάρα για Νεσκουίκ (αρχαιολογικά μνημεία) και θα γνώριζα νέα, άγνωστα σε μέρη με εξαιρετική παρέα.
Θα κάνω μια προσπάθεια ώστε τα κεφάλαια της ιστορίας να ακολουθούν ακριβώς τη δομή του σχεδιασμού, έστω κι αν αυτός ανατράπηκε σε κάποια σημεία...
(θερμή παράκληση, ό,τι ορθογραφικά/τυπογραφικά εντοπίσετε, στείλτε μου ένα pm να τα φτιάξω, ευχαριστώ)
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.621
Likes
50.269
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
Μεταφράζω και το τραγουδάκι γιατί είναι ύμνος:

Είμαι...
Είμαι αυτό που άφησαν
Είμαι το υπόλοιπο από αυτό που σου έκλεψαν
Ένα χωριό κρυμμένο στην κορυφή
Η επιδερμίδα μου είναι από δέρμα, γι αυτό αντέχει σε οποιοδήποτε κλίμα
Είμαι ένα εργοστάσιο καπνού
Εργατικά χέρια για την κατανάλωσή σου
Κρύο μέτωπο καιρού στη μέση του καλοκαιριού
Έρωτας στα χρόνια της χολέρας, αδερφέ
Ο ήλιος που γεννιέται και η μέρα που πεθαίνει
με τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα
Είμαι η ανάπτυξη με σάρκα και οστά
μια πολιτική ομιλία χωρίς σάλιο
Τα πιο όμορφα πρόσωπα που έχω γνωρίσει
Είμαι η φωτογραφία ενός εξαφανισθέντος
Το αίμα μέσα στις φλέβες σου

Είμαι ένα κομμάτι γης που αξίζει τον κόπο
Είμαι ένα καλάθι φασόλια
Είμαι ο Μαραντόνα απέναντι στην Αγγλία που σου βάζει δυο γκολ
Είμαι αυτό που στηρίζει τη σημαία μου
Η σπονδυλική στήλη του πλανήτη είναι η οροσειρά μου
Είμαι ό,τι μου έμαθε ο πατέρας μου
Όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του δεν αγαπάει τη μάνα του

Είμαι η Λατινική Αμερική
Ένας λαός χωρίς πόδια που όμως περπατάει, άκου καλά

Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τον άνεμο
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τον ήλιο
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τη βροχή
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τον ήλιο
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τη ζέστη
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τα σύννεφα
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τα χρώματα
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τη χαρά μου
Δεν μπορείς να εξαγοράσεις τους καημούς μου

Έχω τις λίμνες, έχω τα ποτάμια
Έχω τα δόντια μου για να χαμογελάω
Το χιόνι μακιγιάρει τα βουνά μου
Έχω τον ήλιο που με στεγνώνει και τη βροχή που με ξεπλένει
Μια έρημο που με μεθάει με ένα ποτό από κάκτο
Για να τραγουδάω με τα κογιότι για ό,τι εχω ανάγκη
Έχω τα πνευμόνια μου να ανασαίνουν βαθύ γαλάζιο
Το υψόμετρο που με πνίγει
Είμαι τα σαγόνια του στόματός μου που μασάνε κόκα
Το φθινόπωρο με τα φύλλα του διάσπαρτα
Οι στίχοι που φράφτηκαν κάτω από μια έναστρη νύχτα
Ένας αμπελώνας γεμάτος σταφύλια
Μια φυτεία ζαχαροκάλαμα κάτω από τον ήλιο στην Κούβα

Είμαι η Καραϊβική που φυλάει τα σπιτάκια
κάνοντας τελετές με ευλογημένο νερό
Ο άνεμος που χτενίζει τα μαλλιά μου
Είμαι όλοι οι αγιοι που κρέμονται από το λαιμό μου
Ο χυμός των κόπων μου δεν είναι με συντηρητικά
Γιατί το λίπασμά μου είναι φυσικό

Συνεχίζουμε βαδίζοντας
Ζωγραφίζοντας το μονοπάτι
Δεν μπορείς να αγοράσεις τη ζωή μου
Η γη μου δεν πωλείται
Δουλεύω ανειδίκευτα αλλά με περηφάνια
Εδώ τα μοιραζόμαστε όλα, το δικό μου είναι δικό σου
Αυτός το χωριό δεν πνίγεται απ' τα κύματα
Κι αν γκρεμιστεί εγώ το ξαναχτίζω
Ούτε ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα όταν σε κοιτάω
Για να θυμάσαι το επώνυμό μου
Η Επιχειρηση Κόνδορας εισβάλλει στη φωλιά μου
Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνάω ποτέ, άκου καλά
Εδώ αναπνέουμε αγώνες
Τραγουδάω επειδή εδώ ακούμε
Εδώ είμαστε όρθιοι
Να ζήσει η Λατινική Αμερική
Δεν μπορεις να αγοράσεις τη ζωή μου
 

taxidiara

Member
Μηνύματα
1.067
Likes
2.483
Επόμενο Ταξίδι
??
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΓΥΡΟΣ Η.Π.Α.
Μπράβο βρε Yorgo μερακλή

Έχω να πω τα εξής

1) Θα ήθελα να είχα το δικό σου αφεντικό που σε αφήνει να λείψεις τόσες μέρες και σε βοηθάει κιόλας στα δύσκολα

2) Ωραία τα μέρη που πήγες δε λέω, αλλά εμένα ξυπνήστε με όταν φτάσεις Ανταρκτική να ξεκινήσω να διαβάζω! Τιμής Ένεκεν κ μια Χιλή για τον "είλωτα της πολυεθνικής" (αυτός δεν είναι καλέ ο ένας εκ των δύο Α & Χ?) κι ένα φίλο Χιλιανό που έχω, πολύ καλό παιδί, καθώς και η Γαλικία που αποτελεί μελλοντικό μου "στόχο"

3) Μόνο σε μένα φάνηκε σχετικά νορμάλ το κόστος της Ανταρκτικής δεδομένης της δυσκολίας του ταξιδιού?
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.621
Likes
50.269
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
1) Θα ήθελα να είχα το δικό σου αφεντικό που σε αφήνει να λείψεις τόσες μέρες και σε βοηθάει κιόλας στα δύσκολα
Eίναι καλός ο μπαγάσας. Στο θέμα της άδειας, πολύ απλά είμαι freelancer, πληρώνομαι μόνο τις μέρες που εργάζομαι, οπότε πρακτικά λείπω όσο θέλω (και αντέχει το πορτοφόλι μου), δεν ζητάω άδειες.
2) Ωραία τα μέρη που πήγες δε λέω, αλλά εμένα ξυπνήστε με όταν φτάσεις Ανταρκτική να ξεκινήσω να διαβάζω! Τιμής Ένεκεν κ μια Χιλή για τον "είλωτα της πολυεθνικής" (αυτός δεν είναι καλέ ο ένας εκ των δύο Α & Χ?) κι ένα φίλο Χιλιανό που έχω, πολύ καλό παιδί, καθώς και η Γαλικία που αποτελεί μελλοντικό μου "στόχο"
Χαχα, ο είλωτας είναι ο Χ, ναι. Θα σου στείλω reminder όταν φτάσουμε Ανταρκτική, η Χιλή είναι αμέσως μετά.
3) Μόνο σε μένα φάνηκε σχετικά νορμάλ το κόστος της Ανταρκτικής δεδομένης της δυσκολίας του ταξιδιού?
Μέχρι πριν 3-4 χρόνια αν πήγαινες last moment, τα καράβια προσπαθώντας να γεμίσουν τις τελευταίες τους κουκέτες έβγαζαν προσφορές γύρω στα 2500-3500€. Με τους Κινέζους πια να μην αφήνουν ούτε ένα κρεβάτι άδειο και το ευρώ να έχει πάρει την κατιούσα, αν πληρώσεις κάτω από έξι χιλιάρικα πανηγυρίζεις.
 

georgiaP

Member
Μηνύματα
55
Likes
35
Ονειρεμένο Ταξίδι
Σαφάρι στην Τανζανία!
Υπέροχα! Έχω στηθεί στην οθόνη και περιμένω!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.594
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom